Με τον Θοδωρή (και) γιατί θυμάται τα χωμάτινα γήπεδα…

Αρχηγός στο ποδόσφαιρο δηλαδή μέσα στο γήπεδο δεν είναι αυτός που φοράει το περιβραχιόνιο. Είναι αυτός που εμπνέει και καθοδηγεί τους άλλους. Που έχει τον πρώτο λόγο όταν αρχίζει η αντεπίθεση αλλά και όταν η ομάδα γυρίζει πίσω να παίξει άμυνα. Ο κόσμος είδε ότι ο Θοδωρής ήταν αυτός που σήκωσε το τρόπαιο στη Λισαβόνα. Δεν είδε και δεν μπορούσε να δει τι σημαίνει ο Ζαγοράκης και στα αποδυτήρια και μέσα στο γήπεδο. Δεν ξέρει πολλά πράγματα για τον… μαγκίτη με την αυθόρμητη λαϊκότητα που δεν κώλωνε πουθενά και καθάριζε για όλους.

Αυτό το ξέρουν όσοι τον έζησαν. Οι συμπαίκτες του και οι προπονητές του. Ο Ζαγοράκης ήταν πραγματικός ηγέτης. Ηταν καθοδηγητής που σε κέρδιζε με την ντόμπρα συμπεριφορά του και την αυθεντικότητα του. Ήταν τα παθιασμένα τάκλιν του για να κλέψει την μπάλα αλλά και η από άλλο πλανήτη ντρίπλα στον Λιζαραζού και η συστημένη σέντρα στο κεφάλι του Χαριστέα. Προσωπικά, οι πολιτικές του επιλογές στη συνέχεια με βρήκαν και με βρίσκουν αντίθετο. Όταν όμως μιλάμε για την ΕΠΟ υπάρχουν άλλα πράγματα που πρέπει να μπουν μπροστά στον γενικό λογαριασμό.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία μόνο ένας μάγκας με κύρος και αποδοχή μπορεί να βάλει φρένο στην πορεία προς τα βράχια. Από όλους όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ο Θοδωρής είναι η καλύτερη περίπτωση. Τα γράφω όλα αυτά ενώ διατηρώ ζωηρές επιφυλάξει για το αν θα το καταφέρει τελικά. Κι αυτό γιατί αρκετοί από όσους τώρα είτε τον προωθούν είτε τον ανέχονται, αύριο ίσως θελήσουν να τον παρακάμψουν, να τον ξεγελάσουν και να τον αποψιλώσουν. Τα έχουμε δει αρκετές φορές αυτά στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Είναι άξιο αναφοράς ότι αυτοί που τώρα αντιδρούν στην υποψηφιότητά του είναι μια μερίδα οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ. Ουδείς προφήτης στον τόπο του. Με μια σύντομη δήλωση ο Θοδωρής Ζαγοράκης ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του. Σε αυτή δεν περιλαμβάνονται δεσμεύεις για το τι θα κάνει μετά την εκλογή του. Θεωρητικά δεσμεύεται από την περίφημη «ολιστική μελέτη» η οποία περιγράφει μεν πως θα διοικηθεί η ΕΠΟ αλλά δεν μας λέει και τι θα πρέπει να κάνει.

Ο Θοδωρής που στη δήλωσή του μίλησε για τα χωμάτινα γήπεδα έχει συνείδηση ότι όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο μιλάμε για τα ερασιτεχνικά σωματεία. Αυτά αιμοδοτούν το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου κι αυτά βυθίζονται τώρα στη δίνη των πολλαπλών προβλημάτων που έχει μεγεθύνει η πανδημία και η οικονομική κρίση. Θα ήταν μεγάλη επιτυχία να μπορούσε να πετάξει πάνω από την ΕΠΟ τον βραχνά της διαιτησίας το επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Να μπορέσει έτσι, σχετικά απερίσπαστος, να ασχοληθεί με το πληττόμενο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τις Εθνικές Ομάδες. Να εκπονήσει με τους συνεργάτες του ένα σχέδιο για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στη χώρα μας και να προχωρήσει στην υλοποίησή του. Να καθαρίσει την Ομοσπονδία από επαγγελματίες παράγοντες που αφαιμάζουν τους πόρους της για να αυξάνουν τις καταθέσεις τους. Αυτά να κάνει, θα πρόκειται για ένα άθλο. Αλλά από ποιόν άλλο να το ζητήσουμε αυτό εκτός από εκείνον που σφράγισε με την ηγετική παρουσία του τον μεγαλύτερο άθλο του ελληνικού ποδοσφαίρου