Τις τελευταίες μέρες παρατηρείται μια σχετικά έντονη κινητικότητα, σίγουρα πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι το προηγούμενο διάστημα για να μην πω από την ημέρα αποχώρησης του Αλαφούζου, στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού. Για να μην παρεξηγηθώ σε επίπεδο διεργασίων πίσω από τα φώτα και φημών που τις συνοδεύουν και λιγότερο στο προσκήνιο. Θα μου πει κανείς […]
Τις τελευταίες μέρες παρατηρείται μια σχετικά έντονη κινητικότητα, σίγουρα πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι το προηγούμενο διάστημα για να μην πω από την ημέρα αποχώρησης του Αλαφούζου, στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού. Για να μην παρεξηγηθώ σε επίπεδο διεργασίων πίσω από τα φώτα και φημών που τις συνοδεύουν και λιγότερο στο προσκήνιο.
Θα μου πει κανείς πρώτη φορά είναι που ακούγονται διάφορα για υποψήφιους επενδυτές και τελικά όλα παραμένουν στη σφαίρα του κουτσομπολιού και δεν μετουσιώνονται σε κάτι χειροπιαστό; Όχι βέβαια. Υπάρχει κάτι όμως τώρα που διαφοροποιεί τα πράγματα. Ποιο είναι αυτό; Μα η έστω και επιδερμική, προς το παρόν, ενασχόληση του πρώην ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ για να μπουν σε σειρά υποθέσεις που τον αφορούν και να επιλυθούν.
Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι το κάνει για να μην σκάσει στα χέρια του το καράβι Παναθηναϊκός και υποστεί συνέπειες που ούτε ο ίδιος μπορεί να ελέγξει. Ναι μεν αλλά θα πω εγώ. Λέτε ο Αλαφούζος να μπήκε στη διαδικασία να ανοίξει την κάνουλα ροής χρημάτων από μέρους του γι’ αυτό το λόγο; Όσο και αν οι φίλαθλοι του συλλόγου θα επιθυμούσαν να ισχύει ως μοναδική αιτία για την αλλαγή πλεύσης του, δηλαδή ότι φοβήθηκε τις αντιδράσεις του κόσμου και άλλα συναφή, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο ως σενάριο. Επομένως τι στο καλό συμβαίνει; Η νέα στάση του Γιάννη Αλαφούζου είναι αποτέλεσμα συνδυασμού ορισμένων καταστάσεων.
Πρώτον δεν έχει καμία απολύτως διάθεση η ενασχόληση του με το τριφύλλι να του κοστίσει στις άλλες επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Το δημόσιο δεν αστειεύεται πλέον και ο ίδιος ξέρει ότι αν γίνει κυβερνητική παρέμβαση για να σωθεί η ομάδα θα είναι και ο ίδιος πολλαπλά ωφελημένος. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι ο Παναθηναϊκός σε σχετικά «καθαρή» θέση σε ότι έχει να κάνει με τα χρέη προς τα δημόσια ταμεία.
Δεύτερον στο όλο πακέτο που απεργάζεται η κυβερνητική πλειοψηφία, μιλάμε για την πιθανή νέα τροπολογία στο θέμα με τις 120 δόσεις, γίνεται προσπάθεια να ενταχθούν και τα χρέη προς τις τράπεζες, στοιχείο που «καίει» τον πρώην μεγαλομέτοχο αφού έχει καταθέσει και προσωπικές εγγυήσεις για ορισμένα από τα δάνεια της πράσινης ΠΑΕ. Τρίτον θέλει, ως κίνηση καλής θέλησης προς τους όποιους νέους επενδυτές να δείξει ότι κάνει πράξη τις δεσμεύσεις του περί πληρωμής ποσών που απορρέουν από την άσκηση της δικής του διοίκησης. Αν τώρα σε όλα τα παραπάνω κάποιος θέλει να προσθέσει και το σενάριο των αντιδράσεων του κόσμου ας το κάνει. Είναι το κερασάκι όμως και σε καμία περίπτωση η τούρτα.
Για το τέλος άφησα τις όποιες φήμες ακούγονται για fund, για τον Γιαννακόπουλο και τους συμπαίκτες του και άλλα συναφή. Προσωπικά δεν έχω ιδιαίτερη πληροφόρηση για το θέμα. Το μόνο σίγουρο στο μυαλό μου είναι όμως πως καταλληλότερη στιγμή από το να μπει τώρα, εννοώντας ως το καλοκαίρι, ο νέος διοικητικός ηγέτης δεν υπάρχει. Το μπάτζετ έχει πια πέσει στα τάρταρα, οι μελλοντικές υποχρεώσεις έχουν μειωθεί σημαντικά, οι 120 δόσεις είναι προ των πυλών, οπότε να η ευκαιρία.
Δεν γίνεται η νέα σελίδα στα διοικητικά του Παναθηναϊκού να μην περιλαμβάνει το όνομα Γιαννακόπουλος. Είναι ο μόνος που μπορεί να συσπειρώσει τον απλό φίλαθλο του τριφυλλιού γύρω από τη νέα προσπάθεια, ο μοναδικός που μπορεί να εγγυηθεί και να τον πιστέψει ο κόσμος, ο ένας πραγματικός Παναθηναϊκός παράγοντας που διαθέτει ο Σύλλογος. Ας είναι η φετινή σεζόν η τελευταία που το τιμόνι του ποδοσφαιρικού τμήματος κρατά κάποιος μη παναθηναϊκός στα αισθήματα, κάτι που συμβαίνει δυστυχώς κοντά σαράντα χρόνια…