Ολυμπιακός : Πόσο κοστίζει μία παράβαση του νόμου;

Από το 1992 έχει τεθεί η απορία σε ένα από τα αμέτρητα άσματα που έμειναν στην ιστορία με τη φωνή του αξεπέραστου Δημήτρη Μητροπάνου. Σε στίχους Φίλιππου Γράψα και μουσική Μάριου Τόκα (έχει φύγει κι αυτός από κοντά μας) και στο δίσκο με την ονομασία «η εθνική μας μοναξιά».

Το έχουμε τραγουδήσει όλοι μας μαζί με τον Μητσάρα. «Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου, πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου…» Ρητορικό στην περίπτωση του τραγουδιού το ερώτημα, αλλά αν το μεταφέρουμε στη σύγχρονη εκδοχή του ελληνικού ποδοσφαίρου παραμένει αναπάντητο.

Ιδιαίτερα τώρα, στην εποχή της κάθαρσης και της ισονομίας που υποσχέθηκε ο Γραμμένος, όταν ανέλαβε την προεδρία της ΕΠΟ. Όπως έχουμε καταλάβει παίζει ρόλο το… χρώμα και η έκθεση της αστυνομίας. Σε κάποια γήπεδα ρίχνει λάδι στη φωτιά και σε ορισμένα άλλα αναλαμβάνει με προθυμία το ρόλο του ταξιθέτη για το «καλό της πόλης».

Ποιος τα φανταζόταν αυτά τα μεγαλεία; Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ξεπεράστηκαν ακόμη και οι πρακτικές της ΕΠΟ όταν ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε, προ 30ετίας, σε «πέτρινα χρόνια», αφού κανείς δεν έδινε την παραμικρή σημασία για τον «κλεμμένο ιδρώτα» του Ντέταρι, του Προτάσοφ, του Λιτόφτσενκο, του Καραπιάλη και άλλων πολλών παικταράδων που φορούσαν τα ερυθρόλευκα και έριχναν τεσσάρες στα ντέρμπι, αλλά είτε τους έσβηναν τα φώτα σε ορισμένα γήπεδα, είτε έμπαινε με πολύ εύκολο τρόπο λουκέτο στο Καραϊσκάκη.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, όμως αυτό που δεν αλλάζει είναι η νοοτροπία. Ούτε του Ολυμπιακού, ούτε των άλλων. Κι ούτε φυσικά των «αρμοδίων αρχών», όπως είναι το κλισέ. Για να χάσει ένα πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός θα πρέπει να συνωμοτήσει το σύμπαν και να προκύψουν όλα τα απίθανα, τα οποία όμως, προσέξτε, συμβαίνουν για να γίνει πιο συναρπαστικό το πρωτάθλημα.

Και πραγματικά είναι απορίας άξιο που τώρα, πάνω στην ώρα που έχει αυξηθεί τόσο πολύ το ενδιαφέρον για το προϊόν, όπως προσπαθεί να μας πλασάρει και ο πολιτικός κόσμος, εντούτοις το συνδρομητικό κανάλι σπάει την κεντρική διαχείριση και ο σώζων εαυτώ, σωθήτω. Και καλά οι ομάδες που χρησίμευσαν για τις καταγγελίες, ήταν αναμενόμενο να φτάσουν στη διάλυση, αλλά όλες οι υπόλοιπες, αυτές που διατήρησαν την αξιοπρέπειά τους, τι θα απογίνουν;

Ο καθένας μπορεί να δώσει την απάντησή του στην απορία του Μητροπάνου. Απλά έχουμε την αίσθηση ότι αυτή ιστορία ξεπερνά και τα όρια της σάτιρας και δεν μπορεί να πάει μακριά, κυρίως γιατί αγνοεί ένα βασικό στοιχείο της υπόθεσης. Το κανονικό ποδόσφαιρο….