Πώς το είπε ο Ίαν Φλέμινγκ….

Τέτοιες μοναδικές περιπτώσεις είναι σαν το… τάνγκο. Εξ ορισμού θέλουν δύο. Κάποιος που γίνεται ήρωας και μνημονεύεται για την «αλήτικη» ποδόσφαιρική σκέψη του. Και κάποιος που υποχρεωτικά γίνεται θύμα, νιώθοντας κανονικό κορόιδο.

Από τη στιγμή λοιπόν που την διανομή των ρόλων την έκανε ο ίδιος ο Ανδρέας Μπουχαλάκης, σε μια ακόμη νύχτα από εκείνες που ήταν ο πρώτος και καλύτερος στο γήπεδο; Ο Χουλιάν Κουέστα δεν είχε παρά να πιει το πικρό ποτήρι αποδεχόμενος τη σκληρή μοίρα του τερματοφύλακα.

Και κάπως έτσι προέκυψε και το συναίσθημα της βραδιάς για Ολυμπιακό και Άρη.

Οι Ερυθρόλευκοι με εφτά ψυχές, ξόδεψαν μιαν ακόμη για να φύγουν από το «Βικελίδης» με το εισιτήριο της πρόκρισης. Οι Θεσσαλονικείς που βρέθηκαν έστω και συμπτωματικά μια ανάσα από την ανατροπή, με αυτό το πέναλτι-φάντασμα του Γκεστράνιους, έμειναν με την απορία. Για το πως την «πάτησαν».

Μια στιγμή όμως: Πως το διατύπωσε κάποτε ο -…πατέρας του Τζέημς Μποντ- Ίαν Φλέμινγκ; Την πρώτη φορά είναι τυχαίο, τη δεύτερη σύμπτωση. Ε, την τρίτη αποτελεί εχθρική ενέργεια. Και μιας και ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς αυτό το έργο επιμένει να μας θυμίζει ότι το έχουμε ξαναδεί καμιά 15αρια φορές στην τριετία του Πορτογάλου; Προφανώς τέτοιες «αποδράσεις» τις έχει πια στο dna του. Κομμάτι του χαρακτήρα του.

Να το παλεύει ως το τέλος. Να ψάχνει εκείνο το «κάτι» που θα φέρει τα πάνω-κάτω. Να το πιστεύει. Εκπαιδευμένος καλά σε αυτές τις «ειδικές καταστάσεις». Και από βράδια σαν το αποψινό που τα κατάφερε, ή σαν εκείνο της περασμένης Πέμπτης στο Philips Stadion. Αλλά και από τα άλλα που έγινε ήρωας κάποιος απέναντι (όπως στη Λεωφόρο ο Σωκράτης Διούδης στο τετ α τετ με τον Γιώργο Μασούρα στο 89΄).

Έχει μεγάλη σημασία στα ομαδικά σπορ να αποκτάς τέτοια σιδερένια εμπιστοσύνη. Να χτίζεις πνεύμα «refuse to lose» που λένε, οι πάντα ευρηματικοί Αμερικάνοι. Και να καμαρώνεις για αυτό σε νύχτες ζόρικες που εν το μεταξύ ολοένα και πληθαίνουν όσα η μπάλα δεν σταματά να κυλά στο χορτάρι: Ακριβώς 18 ματς από τις 3 Ιανουαρίου, οι Πειραιώτες. Απλά δεν… παλεύεται το φετινό.

Η κλήρωση των ημιτελικών είναι προγραμματισμένη για τις 19 του Μάρτη. Συμπτωματικά εκείνη την ημέρα είναι και η κλήρωση των «8» του Europa League. Λέτε οι Πειραιώτες να απολαύσουν το μεγαλείο να είναι και στις δύο; Προφανώς δεν είναι το πιθανότερο, αλλά ποιος ξέρει με αυτούς τους τύπους που έχουν βαλθεί να γεμίσουν ένα ράφι με… απίθανα. Στο 119΄δεν το έβαλε ο Ελ Αραμπί πέρσι στο Emirates; Ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά για το τι θα γίνει φέτος. Ειδικά αν τους δοθεί ξανά μια ανάλογη ευκαιρία;

Τρεις διοργανώσεις μέσα Μάρτη για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι κατόρθωμα. Τρεις διοργανώσεις μέσα στο Μάρτη για δεύτερη σεζόν σερί, δίχως ανάμεσα να υπάρξει χρόνος ούτε για προετοιμασία; Είναι… ντοκιμαντέρ. Επίτευγμα που δεν ξέρεις και δεν μπορείς να το εκτιμήσεις σε real time. Γιατί σου φαίνεται απλά το φυσιολογικό. Έλα όμως που δεν είναι!

Την ίδια στιγμή το ρεζερβουάρ αδειάζει. Αναπόφευκτα. Σε τέτοιο βαθμό που πιθανότατα θα χρειαστούν και άλλοι ήρωες. Το καλό είναι πως όλοι σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουν ένα βήμα μπρος. Επιβεβαιωμένα. Στο πρώτο με την PSV ο Μασούρας. Στο δεύτερο ο Χασάν. Στη Τούμπα ο Μπα. Τη Δευτέρα στον Βόλο ο Εμβιλά που είχε να βάλει πριν τον Ολυμπιακό γκολ μια ολόκληρη τριετία. Απόψε ο Μπουχαλάκης. Πριν χρειαστεί και καμιά κεφαλιά του Σα; Οι Ερυθρόλευκοι θα πρέπει να βρουν λύσεις… Όσες έχουν απομείνει στο play book του κόουτς.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

ΥΓ Αυτός ο Άρης, ο δεύτερος στη βαθμολογία της Σούπερ Λιγκ, πιθανότατα θα περνούσε στους ημιτελικούς έχοντας απέναντι οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα. Θα μπορούσε να φτάσει και ως τον τελικό. Έπεσε στην περίπτωση. Τα βήματα που έχει κάνει προς τα εμπρός όμως και εκείνος δύο χρόνια τώρα, είναι αποκλειστικά για να καμαρώνει.