Πίσω από τις κουρτίνες της… εξυγίανσης 

Δεν χρειάζονται ιδιαίτεροι πρόλογοι, ούτε καν αναφορές σε πράγματα που είναι πασίγνωστα πλέον. Ζούμε στην εποχή της… εξυγίανσης, την εποχή του 50%-50% που «βάφτισαν» αυτοί που προσπάθησαν, αρχικά ενωμένοι κατά του κοινού… κακού, να πετύχουν έναν και μοναδικό απώτερο στόχο. Την καταστροφή του Ολυμπιακού. Ο στόχος άλλωστε δεν είναι αυτός που μπορεί κάποιος κοντόφθαλμα να δει. Δεν ήταν να χάσει απλά ένα πρωτάθλημα όπως χάνει φέτος, μετά από 7 σερί πρωταθλήματα. Η στόχευση των «εξυγιαντών» και κυρίως των υποστηρικτών τους που έκαναν και κάνουν το «μασάζ» και την προπαγάνδα ήταν να μπορέσουν να… παρεισφρήσουν στον κόσμο του Ολυμπιακού.

Να επιδιώξουν να τον πείσουν για όλα όσα υποστηρίζουν. Με ιστορίες για… αγρίους ακόμη-ακόμη, αρκεί να δημιουργούσαν το κλίμα. Οι δικοί τους οπαδοί, πράσινοι, κίτρινοι, ασπρόμαυροι, δεν έχουν ανάγκη από «μασάζ», τόσα χρόνια βλέποντας τις ομάδες τους να αντικρίζουν με… κιάλια τον Ολυμπιακό είναι λογικό, μέχρι ενός σημείου, να δέχονται τα πάντα. Το ζητούμενο, η στόχευση, ήταν πάντα οι οπαδοί του Ολυμπιακού για να μπορέσει να εξελιχθεί σε άλλα επίπεδα το πλάνο τους, ο απώτερος στόχος τους που αναφέρω παραπάνω.

Να  τους «μπολιάσουμε» την ιδέα της εύνοιας, της κατάφωρης αδικίας προς τους αντιπάλους του Ολυμπιακού, να τους στρέψουμε εναντίον του ανθρώπου που διοικεί τον Ολυμπιακό. Πως θα φτάσουμε ακόμη και στο σημείο με καταθέσεις του τύπου «μου είπαν, ότι τους είπαν…» να οδηγήσουμε σε δίκες τον άνθρωπο που στη μετά-Κόκκαλη εποχή αποφάσισε να αναλάβει τις τύχες του Ολυμπιακού που τότε, το 2010, ήταν πεσμένος στο έδαφος, έτοιμος να ακολουθήσει το πλάνο Αλαφούζου στον φετινό Παναθηναϊκό.

Τον Βαγγέλη Μαρινάκη που δεν είχε την φαεινή ιδέα να πει, η ομάδα έχει χρέη 44 εκατ. ευρώ, την ρίχνω στην Γ΄ Εθνική και την παίρνω «καθαρή» οικονομικά για να μην χρειαστεί να «ξηλωθώ». Τον Βαγγέλη Μαρινάκη που από το 2010 υποσχέθηκε άμεση επιστροφή στους τίτλους, για τον διαλυμένο Ολυμπιακό που ανέλαβε σε όλους τους τομείς, για να έρθουν 7 σερί τελικά. Τον Μαρινάκη που προφανώς σε όλη αυτή την δύσκολη διαδρομή έκανε λάθη αλλά δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία να κρυφτεί πίσω από αυτά, δεν είπε ποτέ «την κάνω, βρείτε την λύση μόνοι σας», δεν σκέφτηκε να παρατήσει τα «όπλα». Ακόμη και όταν οπαδοί της ομάδας του παρασυρόμενοι κυρίως από την προπαγάνδα των «εξυγιαντών» τον αμφισβήτησαν ή τον αμφισβητούν ακόμη.

Το 8^ο σερί λοιπόν, το πλέον ιστορικό κόντρα σε όλους, από την Κυβέρνηση, την ΕΠΟ και τους «εξυγιαντές» που τώρα έχουν μπει στα «χαρακώματα» για την τελική ευθεία του τίτλου, δεν θα έρθει στον Πειραιά. Σε αυτά τα 8 χρόνια συνέβησαν πολλά. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπόρεσαν σε όλη αυτή την διαδρομή συμπεριλαμβανομένου και των τριών τελευταίων χρόνων όπου ξεκίνησε και εφαρμόστηκε τελικά η εποχή, αρχικά της… εξομάλυνσης και τώρα της εξυγίανσης, να λυγίσουν τον Ολυμπιακό.

Τώρα με τον Ολυμπιακό γονατισμένο αγωνιστικά έχοντας πλέον χάσει την κατάσταση στο πρωτάθλημα από τα χέρια του και με το -3 οριστικά και αμετάκλητα η ενορχήστρωση του πλάνου για την ολική κατάρρευση της ομάδας έχει ξεκινήσει. Διαβάζεις, οπαδέ του Ολυμπιακού, για «εμφύλιο», διαβάζεις για «φαντάσματα», διαβάζεις, διαβάζεις, διαβάζεις… Είναι η ώρα που όλοι οι «απέναντι» επιδιώκουν να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα, επιδιώκουν να οδηγήσουν τον έναν Ολυμπιακό απέναντι στον άλλο.

Ιβάν Σαββίδης, Δημήτρης Μελισσανίδης και Γιάννης Αλαφούζος μέχρι την εποχή του Κύζα ο τελευταίος, ηγήθηκαν της «εξυγίανσης».  Αυτοί βεβαίως, είτε μιλάμε για τα ίδια τα πρόσωπα, είτε για όποιον άλλο βρισκόταν στο «τιμόνι», ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ΠΑΟ αντίστοιχα ήταν, είναι και θα είναι πάντα κόντρα στον Ολυμπιακό. Είναι το φυσιολογικό. Για αυτό άλλωστε ενώθηκαν κάποια εποχή όλοι μαζί. Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό, είναι να βρίσκεις μακριά από τον Ολυμπιακό ανθρώπους που συνέδεσαν το όνομα τους με τον σύλλογο του Πειραιά. Άνθρωποι που πρόσφεραν στον σύλλογο, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο.

Πίσω λοιπόν από τις κουρτίνες της… εξυγίανσης βρίσκεις ανθρώπους που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς, οπαδός του Ολυμπιακού αλλά και όχι μόνο, πως θα υπήρχαν. Παίζοντας τον δικό τους ρόλο στην εποχή της… εξυγίανσης.  Την ίδια ώρα οι υποστηρικτές του «συστήματος» της εξυγίανσης κραυγάζουν για «εμφύλιο» στον Ολυμπιακό ανάμεσα σε Μαρινάκη και Κόκκαλη. Για να έχεις «εμφύλιο» όμως πρέπει να είσαι στην ίδια πλευρά. Από το 2010 έως και τώρα στον Ολυμπιακό υπάρχει μόνο ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Ο Κόκκαλης υπήρξε μέχρι το καλοκαίρι του 2010 όταν αποφάσισε μετά από 17 άκρως επιτυχημένα χρόνια στον Ολυμπιακό να αποχωρήσει, βρίσκοντας μόνο στον Μαρινάκη ανταπόκριση για να αναλάβει τα πάντα στην υπό διάλυση ΠΑΕ. 

Την εταιρία που είχε «μαύρη τρύπα» στα ταμεία της ύψους 44 εκατ ευρώ. Την εταιρία που είχε προεισπράξει έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα και διαρκείας, προσπαθώντας τα προηγούμενα χρόνια να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Την ομάδα που είχε μείνει… άδεια από ρόστερ και που προόριζε πιτσιρικάδες σαν τον Κατσικογιάννη, τον Νικλητσιώτη, τον Σοϊλέδη και τον Βασιλόγιαννη για τον σχηματισμό του νέου «κορμού». Την ομάδα που θα είχε για προπονητή τον Αλέκο Αλεξανδρή και που οι «παλιοί» σαν τον Πάντο, τον Στολτίδη αλλά και τον Νικοπολίδη ξέροντας τι έρχεται είχαν ανακοινώσει (!) ήδη το αντίο τους.

Ο Κόκκαλης αποδεδειγμένα έως τώρα σε αυτό τον ξεκάθαρο πόλεμο που δέχεται ο Ολυμπιακός παραμένει εκτός «μάχης». Γιατί προφανώς θεωρεί πως δεν είναι η δουλειά του πλέον να βοηθήσει σε έναν ανηλεή πόλεμο που ξεφεύγει από τα στενά ποδοσφαιρικά πλαίσια. Δικαίωμα του βεβαίως, κανείς άλλωστε δεν μπορεί να αφαιρέσει από τον Σωκράτη Κόκκαλη την ιστορία του στον Ολυμπιακό. Είναι περιττό βεβαίως να την θυμίσω, τα όσα έκανε αναλαμβάνοντας και αυτός τότε στα «πέτρινα χρόνια» τον Ολυμπιακό και οδηγώντας τον εκεί που αξίζει να βρίσκεται. Μόνο ο ίδιος μπορεί να «αφαιρέσει» την ιστορία που με «χρυσά» γράμματα έχει γράψει στον Ολυμπιακό. Η αγάπη άλλωστε της βαθιάς μάζας των οπαδών του Ολυμπιακού για τον Σωκράτη Κόκκαλη και τα όσα πρόσφερε στον σύλλογο είναι μεγάλη.

«Εμφύλιος» λοιπόν θα ήταν αν και τώρα υπήρχε στον Ολυμπιακό ο Κόκκαλης, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια όπου ο πόλεμος έχει ανάψει, όπου ένας από τους βασικούς ανταγωνιστές του Ολυμπιακού έχει «θωρακιστεί» με ανθρώπους που ήταν συνεργάτες του Κόκκαλη στα χρόνια της δικής του εποχής στον σύλλογο του Πειραιά. Εμφύλιος δεν μπορεί να είναι τώρα που ο Κόκκαλης στέκεται από μακριά και βλέπει τον Θωμά Μητρόπουλο πλάι στον Μελισσανίδη με τον οποίο συνεργάζεται στον ΟΠΑΠ.

Την ίδια ώρα ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, αποτελεί συνάμα, θέλοντας και μη (πιο από τα δύο ισχύει το ξέρει ο ίδιος) μέρος της περίφημης… εξυγίανσης. Ο άνθρωπος που το καλοκαίρι εγγυήθηκε το πραγματικό 50%-50% και όχι αυτό που ζούμε, παρακολούθησε και παρακολουθεί την στόχευση κατά του Ολυμπιακού.  Προφανώς και δεν είναι υποχρεωμένος από την υψηλότατη θέση που κατέχει στην ΟΥΕΦΑ να κάνει «πλάτες» στον Ολυμπιακό. Είναι υποχρεωμένος όμως από τη θέση που έχει και στην εποχή που η ΟΥΕΦΑ διατηρεί την εποπτεία στην ΕΠΟ να περιχαρακώσει αυτά που ο ίδιος εγγυήθηκε πως θα συμβούν. Να μην «σφυρίζει» αδιάφορα σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο Ολυμπιακός εν κατακλείδι, μπορεί να χάνει μια χρονιά αλλά οφείλει να μην επιτρέψει σε κανένα να πετύχει το βασικό πλάνο της… εξυγίανσης. Για να συμβεί αυτό, το σημαντικότερο, και το βασικό συστατικό για να το πετύχει, είναι να παραμείνει ενωμένος από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο αδιαφορώντας για όσα του «σερβίρουν» οι «υπηρέτες» της εξυγίανσης. Από τον Μαρινάκη που παραμένει στη «μάχη» έως τον τελευταίο οπαδό του Ολυμπιακού. Είτε αυτός είναι «ανώνυμος» είτε επώνυμος.