Ο προπονητής των «πράσινων» τεστάρει το υλικό του, δείχνοντας ότι ελαχίστως ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα. Και μάλλον… καλά κάνει.
Κάθε προπονητής έχει τον δικό του τρόπο προσέγγισης. Άλλος επιλέγει να κυνηγήσει το αποτέλεσμα, στηριγμένος στο υλικό που διαθέτει, άλλος αδιαφορεί για το τι θα συμβεί φέτος, θέλοντας να διαπιστώσει σε ποιους παίκτες μπορεί να στηριχθεί την επόμενη περίοδο. Όσον αφορά στο αποτέλεσμα, τόσο ο Γιώργος Μπαρτζώκας, όσο κι ο Όντεντ Κάτας δεν κατέγραψαν νίκη. Για όλα τα άλλα υπάρχουν πολλές διαφορετικές ερμηνείες.
Είναι αλήθεια πως αν θελήσει κανείς να αναζητήσει τα αίτια της ήττας του Παναθηναϊκού από την Άλμπα στο Βερολίνο, δίχως να μπει σε ατέρμονη συζήτηση περί απουσιών κι απώλειας ρυθμού, λόγω έλλειψης αγώνων εξαιτίας του κορωνοϊού, θα σταθεί στον κόουτς του «τριφυλλιού». Δεν αντέδρασε στο χαμηλό σχήμα, που κάποια στιγμή αποδείχθηκε πολύ λειτουργικό για τον Ρενέσες και την ομάδα του, υποτίμησε την ικανότητα του Τίμαν να τραβήξει μακριά από το καλάθι τον Παπαγιάννη, στοιχεία που διαφοροποίησαν κάθετα την εικόνα της αναμέτρησης.
Αυτό που φάνηκε, όμως, είναι πως ο Ισραηλινός προπονητής δεν είχε ως αυτοσκοπό τη νίκη (δεν σημαίνει ότι αδιαφόρησε), γι’ αυτό κι έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής στον Δίπλαρο, αδικώντας ενδεχομένως τον καλό -στο συγκεκριμένο ματς- Μακ. Κατά τη γνώμη μου καλά κάνει και δοκιμάζει το υλικό του, για να ξέρει σε ποιους μπορεί να στηριχθεί την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Αν προχωρούσαμε και σε μια αυθαίρετη σύγκριση, ίσως κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας να μπορούσε να δώσει χρόνο συμμετοχής σε Νικολαΐδη και Χρηστίδη, αλλά προτίμησε να παλέψει ένα ματς που έμοιαζε… διπλό από πούλια κι εντέλει να φτάσει στα όρια της την ΤΣΣΚΑ. Μπορεί άραγε να τον κακίσει κάποιος, επειδή το πάλεψε ως το τέλος, δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο Κάτας πέταξε λευκή πετσέτα;
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι προπονητές έχουν περισσότερες από μία μεταβλητές να υπολογίσουν, έχουν τους δικούς τους δαίμονες και τους δικούς τους στόχους, έχουν τη δική τους προσέγγιση και κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι ένας αγώνας δεν είναι μόνο «νίκη / ήττα», αλλά ενίοτε ευκαιρία για δοκιμές, άλλοτε ευκαιρία για να πάρεις κάτι, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα.