Γκολ και πρόκριση που μένουν στην ιστορία

Καλημέρα από το μαγευτικό – όπως αποδείχθηκε – Αϊντχόφεν! Μια πόλη, που μπαίνει στις αγαπημένες των φίλων του Ολυμπιακού, είτε την έχουν επισκεφθεί, είτε όχι. Ποιος ασχολείται με… λεπτομέρειες. Θα ακούτε πλέον Αϊντχόφεν και το χαμόγελο θα εμφανίζεται από μόνο του, στα χείλη σας.

Θα ζήσετε και πάλι το… πάρτι συναισθημάτων. Από εκεί που τρώγατε τα νύχια σας, που δεν μπορούσατε να αναπνεύσετε, ο Χασάν σας έκανε να πανηγυρίζετε σαν μικρά παιδιά. Κάποιοι θα ανεβήκατε στους καναπέδες, κάποιοι θα γονατίσατε μπροστά στην τηλεόραση, κάποιοι θα βγήκατε στα μπαλκόνια ή στις αυλές. Κάποιοι όπως μου είπαν και στον αέρα, στη βραδινή εκπομπή, έσπασαν πιάτα. Όλα μπορούν να συμβούν σε ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ γκολ. Είναι γκολ, που δεν ξεχνιέται ποτέ. ‘Όπως αυτά στην Βρέμη, όπως αυτά πέρυσι στο τέτοια εποχή στο Λονδίνο…

Δεν σας κρύβω, ότι το «δεν θα ξαναφάω γκολ στο 89’», το πρωτοσέλιδο της Sportday, μου είχε καθίσει στο στομάχι. Εργαζόμουν στη συγκεκριμένη εφημερίδα, ως ρεπόρτερ Ολυμπιακού και έλεγα πάντα στα επόμενα ταξίδια: «Δεν μπορεί θα σπάσει η κατάρα, δεν γίνεται να τρώμε πάντα γκολ στα χασομέρια».

Η κατάρα των διπλών, έσπασε στη Βρέμη η κατάρα του 89’ έσπασε στο Αϊντχόφεν και αισθάνομαι ευλογημένος που περιέγραψα και τα δύο αυτά παιχνίδια. Που τα έζησα από κοντά, που είδα την μπάλα να μπαίνει στα δίχτυα, έστω και δεν… έμαθα ποτέ ποιος ήταν ο σκόρερ!

Σημασία δεν έχει ο σκόρερ. Σημασία έχει ότι η στρογγυλή θεά πέρασε τη γραμμή. Ο Ολυμπιακός είναι ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Στο Αϊντχόφεν ήταν ο Χασάν. Στο επόμενο ματς το «χρυσό» γκολ μπορεί να το βάλει ο Λαλά, μπορεί να το βάλει ο… Σα.

Ο Ολυμπιακός μας έβγαλε την ψυχή, αλλά στο τέλος αυτή η ριμάδα αγαλλίασε. Για να τα λέμε και όλα βέβαια, Θρύλος χωρίς σασπένς γίνεται; Δε το νομίζω…

Το κείμενο το γράφω πριν την κλήρωση. Ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά δεν έχω κάποια προτίμηση. Ο Ολυμπιακός να είναι καλά, να μην προκύψουν τραυματισμοί και την ώρα των παιχνιδιών θα μετρηθούμε. Με τον αντίπαλο. Να μας χαμογελάσει η κλήρωση το αποκλείω…

Υ.Γ. Τέτοιες προκρίσεις σε γιγαντώνουν ως ομάδα. Σου ανεβάζουν την ψυχολογία, σε κάνουν πιο δυνατό. Το γράφω αυτό, για την συνέχεια…

Υ.Γ (1). Και επειδή με τα γούρια έχουμε τρέλα, ένας συνάδελφος να προσέχει στα σκαλιά, πριν από το δεύτερο παιχνίδι. Ένα μικρό σπρώξιμο στην πλάτη είναι Γιώργο μου, θα το αντέξεις…