Η απόλυτη επιτυχία του Ολυμπιακού και η ρεβάνς

Από τις 12 Σεπτεμβρίου του 2020 όπου ο Ολυμπιακός είχε δώσει εκείνον τον… υπέροχο τελικό κυπέλλου με την ΑΕΚ, μέχρι χθες που φιλοξένησε τον Άρη για την 23η αγωνιστική της SuperLeague, έχουν περάσει 170 μέρες. Κάτι παραπάνω από πεντέμισι μήνες, δηλαδή, που δεν ήταν αμιγώς αγωνιστικοί, καθώς υπήρχε η διακοπή των εορτών, αλλά κι αυτές για τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων…

Όπως και να ‘χει, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Ολυμπιακός έχει δώσει 36 παιχνίδια. Ο μέσος όρος είναι περίπου πέντε παιχνίδια την εβδομάδα, αλλά στην πραγματικότητα είναι έξι, αν αφαιρέσουμε τον λογαριασμό τις διακοπές που προαναφέραμε. Ανάλογο αριθμό αγώνων έχουν ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ (σ.σ. 34 ο ΠΑΟΚ, 35 η ΑΕΚ), καθώς έπαιξαν κι αυτοί σε ευρωπαϊκό όμιλο, με τη διαφορά όμως ότι οι δυο δικέφαλοι, όπως και όλες οι υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος, είχαν την δυνατότητα να κάνουν μια υποτυπώδης έστω καλοκαιρινή προετοιμασία. Ο Ολυμπιακός εξαιτίας του επαναληπτικού με την Γουλβς δεν την είχε. Ένα μόλις φιλικό έδωσε μετά το παιχνίδι με τους «λύκους» (σ.σ. με τον Ατρόμητο, ήττα 1-0) και πήγε με μισή ομάδα στο τελικό με την ΑΕΚ και κέρδισε περίπατο…

Ο ΠΑΟΚ είναι 12 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό, ενώ η ΑΕΚ είναι στο -14. Αν ο Ολυμπιακός δεν είχε τα δυο παιχνίδια με την Αϊντχόβεν οι διαφορές κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερες, αλλά ακόμα κι αυτές δείχνουν πολλά, τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τους δύο βασικούς ανταγωνιστές του. Και προσέξτε την παράμετρο ότι βιώνουμε εποχές που ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ θα ξεκινούσαν… δυναστείες και ο Ολυμπιακός θα έκανε… 200 χρόνια να ξαναπάρει πρωτάθλημα, όπως έλεγε στα ραδιόφωνα o Μήτσος ο Αεκτζής, δεν τη βάζω καν στο τραπέζι…

Τα αναφέρω όλα αυτά, διότι ακόμα και τώρα κάποιοι δεν έχουν κατανοήσει ότι οι δύο τελευταίες γκέλες στο πρωτάθλημα ήρθαν επειδή ο Μαρτίνς ήταν αναγκασμένος να κάνει διαχείριση του υλικού λόγω Ευρώπης. Ενδεχομένως να μην θέλουν να το κατανοήσουν, αλλά δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Ούτως ή άλλως υπάρχει ένα κομμάτι οπαδών που δεν είναι ποτέ ευχαριστημένο. Αν δεν είχε κάνει ροτέσιον ο Μαρτίνς θα έλεγαν γιατί δεν έκανε και τώρα που έκανε γκρινιάζουν για μια ήττα από τον Παναθηναϊκό μετά από 3,5 χρόνια και για μια ανώδυνη ισοπαλία με τον Άρη…

Για επίλογο, όμως, ας αφήσουμε τον Γολγοθά που έχει ανέβει με απόλυτη επιτυχία μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός κι ας επικεντρωθούμε στη ρεβάνς με την Αϊντχόβεν. Την γκαντεμιά που κουβαλάει η ομάδα στην Ευρώπη δεν μπορώ να μην τη φοβάμαι, καθώς ήδη έκανε την εμφάνισή της με τους τραυματισμούς που προέκυψαν (σ.σ. αλλά και το μίνι ντεφορμάρισμα του Σα…), ωστόσο εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός απλά έξυπνος πρέπει να είναι στο Philips Stadion για να πάρει το εισιτήριο της πρόκρισης. Με τον Σεμέδο η άμυνα και η αμυντική λειτουργία της ομάδας γενικότερα ισχυροποιούνται αφάνταστα και εφόσον υπάρξουν γρήγορες μεταβάσεις (ένας τομέας που είναι πολύ καλά δουλεμένος ο Ολυμπιακός), δεν μπορώ να πιστέψω ότι η ομάδα δεν θα βρει γκολ. Τώρα αν βρει και χάσει 3-1, τι να πω. Κακό του κεφαλιού μας…