Δε γίνεται να είσαι και καλά τίγρης και να πηγαίνεις να συναντήσεις την ΚΕΔ, τέτοιες συμπεριφορές παραπέμπουν σε κανίς τεριέ και σπουργίτια.
Το να διαμαρτύρεται ο Βαγγέλας για τη διαιτησία, το θεωρώ απολύτως αιτιολογημένο. Προσέξτε δε λέω δικαιολογημένο, αλλά αιτιολογημένο, διαφορετική η σημασία κάθε λέξης.
Οι ανάγκες όπως και η οπτική του καθενός εξαρτώνται από τις συνήθειες και τα βιώματα του, αν είσαι άστεγος και βρεις μισό πιάτο μπαγιάτικες μπάμιες θα νομίζεις πως πέθανες και πήγες στον Παράδεισο, όταν έχεις μάθει επί σειρά ετών να τρως φιλέτο και δεις μπροστά σου χοιρινή μπριζόλα, τα μούτρα σου θα ξινίσουν. Έχοντας συνηθίσει οι Ολυμπιακοί λοιπόν να παίρνουν τα πάντα σε βάρος των υπολοίπων, θεωρώ αιτιολογημένο να γκρινιάζουν, διότι αλλιώς έμαθαν, μεγάλωσαν θεωρώντας πως ο διαιτητής είναι προέκταση της 11άδας τους κι επιβάλλεται να κάνει ότι μπορεί, για να τους σπρώξει στη νίκη.
Η ΑΕΚ και ο τίγρης, με ποιο σκεπτικό, για ποιο λόγο και με ποια αφορμή συναντήθηκαν χθες με την ΚΕΔ;
Το να έχουν παράπονα από τις διαιτησίες που είχαν φέτος ακούγεται ως ανέκδοτο, κάτι που δεν ισχύει μόνο για την ΑΕΚ αλλά και για τους άλλους που βρίσκονται στην πρώτη τριάδα.
Η ΑΕΚ έχει τρεις φάσεις στις οποίες ευνοήθηκε στο πρωτάθλημα, δυο με τη Λαμία, μια με τα Γιάννενα, σταγόνα στον ωκεανό βεβαίως σε σχέση με τον αριθμό των αγωνιστικών που έχουμε διανύσει. Τις εποχές Σαρρή-Γκιρτζίκη, τόσα σφυρίγματα κέρδιζε ο Ολυμπιακός σε κάθε αγώνα και στα παιγνίδια που ζοριζόταν τα εξασφάλιζε σε κάθε ημίχρονο.
Τον ίδιο αριθμό πάνω κάτω έχουν και οι άλλοι, με τη διαφορά πως εκείνοι μπορούν να διαμαρτύρονται και για ισάριθμες φάσεις που δεν πήραν αυτό που δικαιούνταν, ο ΠΑΟΚ έχει ένα πέναλτι στη Λάρισα, ένα με τον Πλατανιά κι από ένα σε Αγρίνιο και Γιάννενα, η ΑΕΚ έχει να διαμαρτύρεται για κάτι που της στέρησαν φέτος; Ίσως να κάνω και λάθος, δε μου έρχεται κάποια φάση στο μυαλό πάντως.
Ποιος ο λόγος παράστασης στην ΚΕΔ λοιπόν;
Περιττό να υπογραμμίσω πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ομάδας να έχει τη δική της στρατηγική όπως και το ότι η οπτική της δεν είναι υποχρεωτικό να ταυτίζεται με τη δική μου, είναι και δικό μου δικαίωμα όμως να αναρωτιέμαι…
Όπως επίσης είναι και υποχρέωση μου να επισημάνω πως ο Ιβάν Σαββίδης ουδέποτε υιοθέτησε παρόμοιες πρακτικές η στάση του είναι σαφώς πιο αντρίκια και καθαρή από των υπόλοιπων, που προσπαθούν να πετύχουν αυτό που επιζητούν με παρακάλια, κλάψες, πιέσεις και εξευγενισμένες ή μη, απειλές.
Είναι τελικά αυτό που λέμε πως άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη, δε γίνεται να είσαι και καλά τίγρης και να πηγαίνεις να συναντήσεις την ΚΕΔ, τέτοιες συμπεριφορές παραπέμπουν σε κανίς τεριέ και σπουργίτι όχι σε τίγρη, ο τίγρης βρυχάται και στο άκουσμα του κρύβονται οι πάντες.
Ίσως ο τίγρης της υπόθεσης να είναι ο Ιβάν, ούτε αυτός βρυχάται όμως, είναι πέραν κάθε αμφιβολίας πάντως ο μοναδικός Κύριος της υπόθεσης. Για τον προπαγανδισμένο πονηρούλη ο λόγος είναι πως ελέγχει το παρασκήνιο οπότε δε χρειάζεται να προβαίνει σε κινήσεις επί του προσκηνίου, ούτε να επιδίδεται σε πρωτοβουλίες εντυπωσιασμού.
Ο Ιβάν όμως ήταν ο ίδιος και πέρσι και πρόπερσι, όπως και την πρώτη μέρα που ήρθε.
Προτιμούσε να μιλάει δημοσίως και καθαρά χωρίς να ψάχνει θύματα αλλού, ίσα ίσα που αναλάμβανε ο ίδιος και η ομάδα του την ευθύνη ακόμα κι αν αυτή δε του αναλογούσε, πληρώνοντας το τίμημα, ενίοτε και με αίμα.
Δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε δυο χρόνια από τη μέρα που ανακοίνωσε πως δεν κατεβάζει την ομάδα στον Πειραιά, ο ΠΑΟΚ έχασε τον αγώνα στα χαρτιά, μπήκε για τα καλά στο στόχαστρο της κόκκινης ΕΠΟ και κυρίως, ξεκίνησε την επόμενη χρονιά με -3 βαθμούς!
Επέλεξε το δικό του δρόμο λοιπόν που ήταν σκληρός και δύσβατος μεν, μόνο έτσι όμως θα πετύχαινε την ανατροπή, ούτε με παρακάλια, ούτε με κλάψες, ούτε με επικοινωνιακές κορώνες. Το είχε δηλώσει από τις πρώτες στιγμές του στον ΠΑΟΚ, πως «και η Μπαρτσελόνα να έρθει στην Ελλάδα, δε θα πάρει πρωτάθλημα», οπότε ήταν αποφασισμένος για όλα.
Ότι έκανε λοιπόν το έκανε εν γνώσει του, το ήξερε εκ των προτέρων πως θα βρει απέναντί του ένα πανίσχυρο σύστημα που είχε βγάλει ρίζες και θα υποστεί συνέπειες που θα ήταν και επώδυνες, όπως λέει κι ο ποιητής όμως, «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία».
Προτίμησε να βγει φανερά στο αντάρτικο και να πολεμήσει με ότι αυτό συνεπάγεται, θα ήταν πιο εύκολο και ανώδυνο να επιδοθεί σε τηλεοπτικά σόου με ανακοινώσεις, δακρύβρεχτες δηλώσεις κι επισκέψεις στην ΚΕΔ, δήθεν για να βρει το δίκιο του.
Δεν έκρυψε ποτέ τις σκέψεις, τα πιστεύω και τους στόχους του, δεν ξεφούρνιζε κάτι εννοώντας κάτι άλλο, που προφανώς φοβόταν να πει ανοιχτά.
Οι αρσενικοί άλλωστε, δεν κρύβονται…
Ο εσχάτως «διαμαρτυρόμενος» της ΚΕΔ μάλιστα, στον Ιβάν χρωστάει το κύπελλο που σήκωσε στον τελικό εκείνης της χρονιάς, αν δεν είχε κάνει άνω κάτω το σύστημα ο Σαββίδης στέλνοντας το μήνυμα σε όλους πως το μάτι του γυαλίζει και είναι αποφασισμένος για όλα χωρίς να λογαριάζει το κόστος, χειρουργείο θα τον περνούσαν στον τελικό, όπως είχε συμβεί άλλωστε με όλες τις ομάδες που είχαν το θράσος να κοιτάξουν κατάματα τον αφέντη-Ολυμπιακό.