Φιλμ των οκτώ λεπτών

Έτσι συμβαίνει σε 4-2 παρτίδες. Στα ίδια αποδυτήρια, μια χούφτα ήρωες και μια μοιραίοι.

Ο συγκινητικός Εμβιλά με ένα πόδι, ο αειθαλής Βαλμπουενά, ο Ελ Αραμπί που τέτοιες άμυνες τις κόβει με την καρδιά ενός μαρουλιού, ο Μασούρας που πήρε το αίμα του πίσω για το 89΄του ντέρμπι της Λεωφόρου.

Και από την άλλη, το γόνατο του Σωκράτη. Το σφάλμα του Σα. Η παιδική αντίδραση του Καμαρά στο 45΄+3΄ όταν με τον Ελ Αραμπί αριστερά του αρνήθηκε μια «πάρε-βάλε» πάσα για μια κακής διαλογής εκτέλεση.

Ο λογαριασμός για το πόσο «ζυγίζει» καθένα από αυτά, σε μια εβδομάδα. Στη ρεβάνς. Εκεί που ο Πέδρο Μαρτίνς ήδη προειδοποίησε πως επίκειται και άλλη «σκυλομαχία» με «πολλά γκολ».

Ο Ολυμπιακός το ευχαριστήθηκε, αλλά δεν προκρίθηκε. Τουλάχιστον ακόμη. Για να το κάνει θα πρέπει να περιορίσει τα λάθη του απέναντι σε έναν αντίπαλο που λατρεύει το χάος.

Όπως φυσικά δεν αποκλείστηκε ακόμη και η PSV. Αν στο χθεσινό βρήκε δύο γκολ δίχως να βλέπεται, πόσα μπορεί να βάλει με το φεγγάρι της γεμάτο;

Η πρόκριση ήταν 40%-60% πριν ανοίξει η αυλαία. Είναι στο 65%-35% μετά το πρώτο μισό. Μετά από μια αναμέτρηση με τελικές 12-12!

Η νέα… ισορροπία των πιθανοτήτων δεν προκύπτει από τα πρόσωπα που υπέγραψαν την πρώτη βραδιά. Συμβαίνει από τον τρόπο που οι νταμπλούχοι σαν σύνολο κατάφεραν να μείνουν στις ράγες του πλάνου τους έπειτα από το σοκαριστικό 2-2.

Να παίζεις μόνος σου, να προηγείσαι δύο φορές και να βρίσκεσαι σε 2-2 πέντε λεπτά πριν από τη λήξη του ημιχρόνου. Το λες και τιμωρία. Δεν θέλει και πολύ να χάσεις το μυαλό σου, όταν ο βασικός στόχος είναι κατά τα άλλα μια νύχτα δίχως παθητικό.

Οι Ερυθρόλευκοι το κράτησαν στη θέση τους. Και αυτά τα οκτώ λεπτά που μεσολάβησαν ως το 3-2 είναι τα σημαντικότερα της ως εδώ προσπάθεια τους σε αυτό το «νοκ άουτ» αντάμωμα. Δεν πάγωσαν. Δεν το παράτησαν. Λες και τους πείσμωσε περισσότερο αυτό το παιχνίδι της τύχης. Διότι τυχαίο ήταν το 2-2 με βάση την εικόνα. Αντίδραση Γερμανών. Σαν μηχανές. Δίχως συναίσθημα.

Τους το αναγνώρισε η τύχη και λίγο αργότερα «ντύθηκε» δοκάρι στο απευθείας φάουλ του Ζάχαβι στο 49΄.

Ο Πέδρο Μαρτίνς είχε επιλέξει να χτυπήσει στο κακό αμυντικό transition της PSV. To είπε, το έδειξε, το ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές του. Οι Ολλανδοί βγαίνουν με πολλούς παίκτες στην επίθεση τους. Δεν ήθελε να τους πιέσει τη πρώτη μπάλα. Τους ήθελε ψηλά. Για να προκύψουν χώροι. Από τις κακές αποστάσεις.

Για αυτόν τον λόγο ο Ελ Αραμπί έπρεπε να πηγαίνει τέρμα δεξιά στη γραμμή του άουτ σε κάθε αντίπαλη κατοχή. Για να «ανοίγει» και άλλο την αντίπαλη γραμμή της άμυνας. Να τις χαλά τις αποστάσεις μέσα στη γραμμή. Το μισό παιχνίδι των Ολλανδών είναι οι κούρσες του Μαξ από αριστερά. Ο Ελ Αραμπί πήγαινε στα… τετραγωνικά του Γερμανού και υποχρεωτικά ακολουθούσε ένας στόπερ.

Φάνηκε εμφατικά στο τετ α τετ του Λαλά (35΄).

Έχει επτά παίκτες πάνω από τη μεσαία γραμμή η PSV όταν ο Καμαρά κλέβει τη μπάλα και ανοίγει δεξιά στον Ελ Αραμπί. Ο Μαξ εμφανίζεται όταν ο Λαλά είναι ήδη οπλισμένος στην περιοχή. Τέλεια εφαρμογή.

Φάνηκε επίσης στο τετ α τετ του Καμαρά το κάκιστο αμυντικό τρανζίσιον των Ολλανδών και ανάμεσα στις γραμμές. Σαν παιδική χαρά.

Ακόμη περισσότερο στο τελευταίο 20άλεπτο που ο Φορτούνης πέρασε στο παιχνίδι. Έχει κάνει ο αρχηγός ένα από τα καλύτερα 20άλεπτα ever χθες, στο τακτικό κομμάτι. Και ας μην γράφτηκε το όνομα του είτε στους δημιουργούς, είτε στους σκόρερ.

Αντίστοιχα πολύτιμος και ο Βρουσάι. Μια νίκη που έφτασε ως το 16 του rotation. Με τις πέντε αλλαγές να γίνονται «παράγοντες» της βραδιάς. Σαν guest star.

Στη ρεβάνς υπάρχει Σεμέδο. Και ο καλός Σεμέδο αλλάζει το επίπεδο της βασικής γραμμής άμυνας του Ολυμπιακού. Θα υπάρχει και ο Εμβιλά με τα δύο του πόδια. Υπάρχει όμως πλέον και επιβεβαιωμένη στην πράξη η «τρέλα» της PSV.

Επιβάλλεται το ίδιο σχέδιο. Με αυτόν τον αντίπαλο, δεν προστατεύεις το σκορ του πρώτου ματς. Δεν χαλαρώνεις. Παίζεις για να τον νικήσεις ξανά. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος. Και το κάνεις ως το τέλος.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε στο Philips stadium 0-2 στα πρώτα 15΄. Στο 57 ήταν 3-2 με την PSV να έχει χάσει και τρεις κλασικές ευκαιρίες, και τον διαιτητή να της ακυρώνει και ένα καθαρό γκολ. Κάνει… τζιζ.