Αυτό το πράγμα, που είδαμε στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Εφές, ΔΕΝ είναι Ολυμπιακός. Τεράστιες οι ευθύνες του κόουτς Μπαρτζώκα.
Κανείς δεν έθεσε ως προϋπόθεση την πρόκριση στα πλέι οφ, κανείς δεν ζητά νίκη σε κάθε αγώνα, αλλά το 2021 να πετυχαίνεις 53 πόντους, να εμφανίζεις μια ομάδα που πελαγοδρομεί, δίχως κατεύθυνση, δίχως σέντερ, δίχως λύσεις, δίχως ενέργεια, συγνώμη κόουτς Μπαρτζώκα όμως… κοίτα τι έφτιαξες. Κι αλήθεια, πόσο χειρότερος ήταν ο Ολυμπιακός του Κεμζούρα;
Πώς από τους 26 πόντους και το αψεγάδιαστο πρώτο δεκάλεπτο, φτάσαμε στην άθλια εμφάνιση, ή αν προτιμάτε στην εξαφάνιση των «ερυθρόλευκων» στα υπόλοιπα 30 λεπτά; Δεν χρειάζεται να ψάξουμε σε τόμους μπασκετικής βιβλιογραφίας για να βρούμε τι φταίει, τα πράγματα είναι απλά.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει παιχνίδι μέσα στο καλάθι. Οι δύο σέντερ, αν κι όσο παίζουν, είναι αόρατοι. Για την ιστορία πρόσφεραν 7 πόντους (4 ο Μάρτιν, 3 ο Έλις), 2 ριμπάουντ (ο Έλις, γιατί ο Χασάν δεν προσφέρθηκε), τη στιγμή που ο Βεζένκοφ τέλειωσε τον αγώνα με 9 πόντους κι 8 ριμπάουντ.
Από τη στιγμή που οι ψηλοί είναι στη λίστα των απόντων, οι αντίπαλοι δεν είναι ομάδα γειτονιάς. Βγαίνουν και μαρκάρουν μέχρι το κέντρο, καθώς δεν νιώθουν απειλή στο «ζωγραφιστό». Έχουν μηδενική φθορά, ο Ολυμπιακός με μονοδιάστατη επίθεση, εμμονή στο pick & roll, με ψηλούς που δεν μπορούν να το υπηρετήσουν, είναι καταδικασμένος να ζει και να πεθαίνει με το τρίποντο. Κι αυτό, όχι με ιδανικές συνθήκες.
Δίχως σετ παιχνίδι, η επιλογή του up tempo βάζει τον αντίπαλο να κάνει αυτό που του αρέσει, δεν μπορεί να πιστέψεις ότι θα νικάς στην Ευρωλίγκα παίζοντας με επιθέσεις 8-10 δευτερολέπτων. Η επίθεση κολλάει, οι αποστάσεις χάνονται, οι αντίπαλοι δεν έχουν παρά να παίξουν επιθετική άμυνα.
Στο πίσω μέρος του γηπέδου, οι αλλαγές σε όλα τα σκριν είναι επιλογή για ένα διάστημα του αγώνα, υπό συνθήκες, ως… τρυκ κι αν βγει. Όταν είναι μόνιμη έκφραση, ομάδες όπως η Εφές θα σε τιμωρήσουν, όπως κι έγινε, όπως γίνεται όλο τον χρόνο. Ο Ολυμπιακός, από τη στιγμή που δεν βελτιώνεται, που δεν βγάζει καινούρια πράγματα στο παρκέ, γίνεται ολοένα και πιο προβλέψιμος, γίνεται… κουραστικός και στις δύο πλευρές.
Οι ευθύνες του κόουτς είναι τεράστιες. Οφείλει να αφήσει κατά μέρους τα «έχουμε ακόμα ελπίδες» και να δει κατάματα τι έφτιαξε, τι πρέπει να γκρεμίσει και τι να διορθώσει. Κόουτς, δεν μπορείς να πετάξεις λευκή πετσέτα, αλλά αν είναι να βάζεις 51 πόντους, δώσε χρόνο στον Νικολαΐδη. Άσε που κι ο Χρηστίδης να έπαιζε, τι λιγότερο θα έκανε από τους δύο (να ‘χαμε, να λέγαμε) σέντερ;
Η σεζόν έχει χαθεί προ πολλού. Το γράψαμε και θεωρηθήκαμε ότι… προτρέχαμε. Δυστυχώς δικαιωθήκαμε, όπως και για τον σέντερ του εκατομμυρίου, τον Μάρτιν. Το θέμα είναι από εδώ και πέρα να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της η ομάδα του λιμανιού, να αναζητήσει τρόπους για να μειώσει τη ζημιά, να ξεκινήσει από… χθες το χτίσιμο του νέου συνόλου. Όχι άλλο κάρβουνο, αυτή η εικόνα δεν αξίζει στον Ολυμπιακό.