Ολυμπιακός : Γιατί και διότι

Ντέρμπι κανονικό. Με ποδοσφαιρικό ροκ. Και τελικά μια από τις ελάχιστες αναμετρήσεις Σούπερ Λιγκ που κράτησε το ενδιαφέρον από το 5΄ως το 90΄+8΄.

Το πήρε ο Παναθηναϊκός γιατί με έναν τρόπο κύλησαν όλα ιδανικά στο πλάνο του. Σε ένα σενάριο «αρπαγής» του αποτελέσματος, και όχι κατάκτησης του.

Γιατί στο πρόσωπο του Γιουνούς Σανκαρέ βρήκε έναν απρόσμενο MVP, χαφ με αυταπάρνηση, ασίστ και γκολ.

Γιατί στη φάση του 1-0 που ξεκινά από πλάγιο άουτ, ο ένας κεντρικός μέσος (Σανκαρέ) πατά την περιοχή από αριστερά και ο άλλος (Μαουρίσιο) πλασάρεται στο δεύτερο δοκάρι δίχως προσωπικό αντίπαλο.

Γιατί ο Σα έκανε ένα σοβαρό λάθος για την ποιότητα του στο 2-0.

Γιατί μια σειρά από ποδοσφαιριστές του ανταποκρίθηκαν σε μια ιστορία «ηρωικού» ποδόσφαιρου: Ο Διούδης, ο Ενγκμπακοτό , ο Ιωαννίδης, ο Καμπετσής, ο Χουανκάρ και ο Μολό που δεν ξεμύτισε. Ακόμη και ο Καρλίτος που μπήκε με εντολή να κρατήσει έστω για λίγο τη μπάλα και το έκανε από την είσοδο του (66΄) ως το 2-0.

Τελικά γιατί αποδέχθηκε τον ρόλο της ομάδας με τη λιγότερη ποιότητα στο γήπεδο. Μειονέκτημα που το έκανε εφόδιο. Συμβιβασμός win-win.

Το έχασε ο Ολυμπιακός, διότι δεν είχε στο γήπεδο τον «μετρονόμο» του. Εκείνον που κρατά τις αποστάσεις, τον ρυθμό, ου μην και την σοβαρότητα στο ανασταλτικό παιχνίδι. Η απουσία του Γιαν Εμβιλά ήταν καθοριστική. Και είναι κακό να αντιλαμβάνεται κανείς την καθοριστική σου συμβολή, όταν δεν είσαι εκεί.

Το έχασε διότι εξαιρώντας τον Ανδρέα Μπουχαλάκη δεν υπήρξε άλλος Ερυθρόλευκους, που να μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι προσαρμόστηκε απόλυτα στις συνθήκες από την αρχή ως το φινάλε.

Διότι σαφώς και δεν βγήκαν ζαριές σε πρόσωπα (Ανδρούτσος, Χασάν, Βρουσάι αντί Λαλά, Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά) και ιδέες (σαν αυτή στο ξεκίνημα με τον Φορτούνη winger).

Διότι σου έδινε την εντύπωση πως δεν πίστεψε ποτέ ότι θα χάσει, μέχρι που βρέθηκε να τρέχει και να μην φτάνει έπειτα από το 2-0.

Μια λεπτομέρεια όμως, για να πατήσουμε τα πόδια στη Γη: Το έχασε επιβεβαιώνοντας με έναν τρόπο για πολλοστή φορά, ότι εδώ και μια διετία στέκεται σκαλοπάτια ψηλότερα από τον εγχώριο ανταγωνισμό: Αν δεν έχεις δει και απλά ακούσεις, τελικές 7-20 και κατοχή 32%-68% δεν θα σκεφτείς ποτέ Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 2-1. Το ίδιο ακριβώς ματς θα μπορούσε να είναι 2-2, 2-3 ακόμη και 2-4. Ο Βρουσάι (18΄), ο Ανδρούτσος (81΄), ο Μασούρας (89΄) σπαταλούν κλασικές φάσεις γκολ.

Οι Ερυθρόλευκοι σκοράρουν 1 κάθε 4.6 τελικές στη Σούπερ Λιγκ. Χθες έβαλαν 1 στα 20. Κακό του κεφαλιού τους. Οι Πράσινοι βάζουν 1 κάθε 6.2 τελικές. Έβαλαν 2 γκολ στις 7. Όχι σαν… χιόνι στην Αθήνα, σίγουρα όμως και μακριά από την στατιστική ακολουθία τους.

Το ματς που απειλήθηκαν περισσότερο, οι ποδοσφαιριστές του Μαρτίνς, από κάθε άλλο φέτος στη Σούπερ Λιγκ, έγινε στην Τούμπα. Όταν ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να «παίξει» στο δεύτερο ημίχρονο. Άντεξαν. Ηττήθηκαν στη Λεωφόρο, σε μια παρτίδα που ο αντίπαλος αποφάσισε συνειδητά να «μην παίξει». Δεν συμβαίνει συχνά.

Αν συνέβαινε δεν θα ήταν η διαφορά σήμερα στο +14 από τον δεύτερο Άρη. Ούτε θα το έβλεπαν ως ευκαιρία να πλησιάσουν εκεί, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ.

MUST READ

LIVE: Ελλάδα – Αγγλία 0-3 (Τελικό)

ΥΓ. Η ανατροπή του Χασάν στο 29΄είναι πέναλτι.