Εκεί τους κατάντησε ο Ολυμπιακός, πανηγυρίζουν γιατί δεν θα το πάρει αήττητος..

Να πω πως δεν ενοχλεί, ψέματα θα πω. Ειδικά όταν χάνεις από αυτή την ομάδα είναι «θέμα». Τι και αν τα «αιώνια» ντέρμπι δεν έχουν την αίγλη του παρελθόντος καθώς εδώ και μια δεκαετία ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα πρωταθλητισμού; Τι και αν η διαφορά είναι στους 16 βαθμούς. Δεν παύουν να είναι ντέρμπι. Και ως ντέρμπι ο Ολυμπιακός οφείλει να νικά.

Από την άλλη όμως, παίζουν και οι άλλοι. Κάποια στιγμή θα συμβεί και το κακό. 33 ματς αήττητος ήταν ο Ολυμπιακός μακριά από το Καραϊσκάκη, μια ήττα είχε τα τελευταία δύο χρόνια, τέσσερις όλες και όλες στην εποχή Μαρτίνς εδώ και τρεις σχεδόν σεζόν.

Και ήρθε η ώρα λοιπόν να χάσει ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς. Πως έχασε; Εδώ είναι και το ενδιαφέρον. Θα μου πείτε, και τι μας νοιάζει πως έχασε αφού έχασε. Οκ, παλικάρια χάνουν και οι καλύτεροι. Και αν είναι να πρέπει να… επιλέξουν πως θα χάσουν, ας χάσουν όπως έχασε ο Ολυμπιακός πριν λίγη ώρα στη Λεωφόρο.

Όπως παλιότερα ο Ολυμπιακός του Σίλβα είχε χάσει από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ παίζοντας εν τέλει με εννιά.

Αλλά μην φύγουμε από το θέμα μας. Πανηγυρίζουν οι «απέναντι» γιατί ο Ολυμπιακός έχασε στο πρωτάθλημα και τελικά δεν θα το πάρει αήττητος. Εκεί τους κατάντησε ο Ολυμπιακός, να ψάχνουν κάτι για να πανηγυρίσουν, ακόμη και την επικείμενη κατάκτηση του πρωταθλήματος!

Δεν θα το πάρει λοιπόν αήττητος ο Ολυμπιακός. Ε, και; Μήπως το… αήττητο του ΠΑΟΚ μέτρησε διπλό; Ή αυτό που είχε πάρει κάποτε ο Παναθηναικός; Μήπως θα προτιμούσαν οι ομάδες αυτές να παίρνουν και κανά πρωτάθλημα πιο συχνά και όχι ένα κάθε 35 χρόνια και ένα κάθε μια δεκαετία αντίστοιχα και ας μην είχαν ποτέ αήττητο; Λέω εγώ τώρα.

Στο ματς τώρα, ας αφήσουμε τους ανθρώπους να πανηγυρίσουν, νίκησαν άλλωστε. Συμβαίνει μια φορά στο τόσο, όπως μια φορά στα δύο χρόνια χάνει ο Ολυμπιακός. Θα το αντέξουμε παιδιά.

Ξαναλέω, ενοχλεί να χάνεις από αυτούς. Είναι ο μεγάλος αντίπαλος. Όμως θα το ξεπεράσουμε σηκώνοντας την κούπα, παίζοντας την Πέμπτη ως η μοναδική ελληνική ομάδα στην Ευρώπη, συνεχίζοντας να βλέπουμε πως η καλύτερη ομάδα είναι με διαφορά αυτή με τα ερυθρόλευκα.

Και για να επιστρέψω από εκεί που ξεκίνησα. Αν είναι να χάσεις λοιπόν μια φορά στα δύο χρόνια, ας χάσεις με 68-32 κατοχή στην έδρα του αντιπάλου σου. Με 20 δικές σου τελικές και 7 του ΠΑΟ. Με σφυροκόπημα από το 6΄έως το 96΄! Ο ΠΑΟ ήταν καλύτερος στα έξι πρώτα λεπτά και το εκμεταλλεύτηκε με το γκολ. Επιτέθηκε ξανά στο… 2-0. Από το λάθος του Σα, και από την στημένη φάση που ήρθε το 2-0.

Ακόμη και με το 2-0 ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν τα παράτησε αλλά το λες και αποτυχία που τουλάχιστον δεν ισοφάρισε. Τόσες χαμένες ευκαιρίες, με την μπάλα να παίζεται κυριολεκτικά στην περιοχή του ΠΑΟ.

Έγιναν λάθη βεβαίως, έδωσε δικαιώματα ο Ολυμπιακός. Έπρεπε να είναι καλύτερος. Έπρεπε να μπει καλύτερα μέσα στο ματς και στα δύο ημίχρονα. Είδε τους πράσινους να κάνουν τρεις επιθέσεις και να βάζουν δύο γκολ. Ο Ολυμπιακός που όταν δέχεται ένα γκολ είναι είδηση. Χρειάζεται ο Μαρτίνς να δει και τα λάθη που έγιναν. Και τις τόσες χαμένες ευκαιρίες που θα έπρεπε να έχουν γίνει γκολ.

Και μέσα σε όλα ένας διαιτητής και ένας Varιστας που έκαναν ότι έπρεπε για να ευνοήσουν τον ΠΑΟ. Μας… έπρηξαν με τα χέρια μέσα στην περιοχή, και ο Σανκαρέ «μπλόκαρε» στο φινάλε. Βάλτε και την φάση του Χασάν στο πρώτο ημίχρονο.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Εν κατακλείδι, η ήττα πονάει. Όμως συμβαίνουν και αυτά στις καλύτερες οικογένειες. Θα την ξεπεράσει με ηρεμία ο Ολυμπιακός. Τώρα έχει την Ευρώπη και μετά θα ασχοληθεί όπως πρεπει με το πρωτάθλημα που έχει ακόμη δρόμο αλλά παραμένει στην αγκαλιά του.