Ο Γιώργος Κογκαλίδης γράφει για την βαριά ήττα του ΠΑΟΚ στην Γαλλία από τη Σαλόν με σκορ 75-61.
Αν υπήρχε ομάδα με… ουδέτερο Ph, αυτή θα ήταν ο φετινός ΠΑΟΚ. Μια ομάδα δίχως προσωπικότητα, χωρίς αρχή και τέλος, με παίκτες που δεν έχουν αντιληφθεί (οι ξένοι κυρίως) τις απαιτήσεις που έχει η παρουσία στο «ασπρόμαυρο» ρόστερ. Μια ομάδα άοσμη, άχρωμη και άγευστη, που -ειλικρινά- δεν έχω αντιληφθεί τι επιζητά βγαίνοντας στο γήπεδο.
Πρόδηλο είναι πως δεν περιμέναμε την ήττα από τη Σαλόν, για να πιστοποιήσουμε όσα από την πρώτη στιγμή δείχνει ο «δικέφαλος», επί ημερών Ηλία Παπαθεοδώρου. Σε όλα τα παιχνίδια που χάνει αδυνατεί να παρουσιάσει ανταγωνιστική εικόνα, εκτός κι αν θεωρείται παράσημο το ότι γύρισε το ματς με τον Προμηθέα (μέσα στην Πυλαία) από τους 21 πόντους, χωρίς πάντως να καταφέρει να το πάρει.
Μετριότατοι ψηλοί, άδεια ρακέτα, ένας Ντίλαρντ πιο μέτριος κι από καφέ με ολίγη, παίκτες που αν δεν έπρεπε να πληρώνουν εισιτήριο για να μπαίνουν στο γήπεδο, σε κάθε περίπτωση δεν θυμίζουν κάτι απ’ όσα ανακαλεί στη μνήμη η εικόνα του «δικέφαλου». Κι όμως, ο ΠΑΟΚ έχει κάνει πολύ καλύτερες εμφανίσεις -στο πρόσφατο παρελθόν- με πολύ μικρότερο μπάτζετ.
Λένε πως οι καλοί σεφ φτιάχνουν εξαιρετικά γκουρμέ πιάτα με φτηνά υλικά. Ο Σούλης Μαρκόπουλος μοιάζει να είναι εκ των κορυφαίων. Η διοίκηση του ΠΑΟΚ αποφάσισε να φρεσκάρει την άκρη του πάγκου, όμως για την ώρα δεν δικαιώνεται. Φυσικά, το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό, χρειάζεται πίστωση χρόνου κι ο νέος τεχνικός πρέπει να την έχει.
Η πίστωση δεν είναι ημερολογιακή, αλλά θα πρέπει να συνοδεύεται με αγωνιστική βελτίωση, που για την ώρα δεν φαίνεται. Δεν ξέρω αν πρέπει κάτι να αλλάξει, να διαφοροποιηθεί το αγωνιστικό σχήμα, να γίνει προσθαφαίρεση παικτών, ή αν είναι ζήτημα ικανότητας του προπονητή. Γι’ αυτά υπάρχει διοίκηση, από ανθρώπους που γνωρίζουν όσο λίγοι το σπορ.
Βέβαιο είναι πως αυτή η εικόνα -κυρίως στο ελληνικό πρωτάθλημα- δεν αρμόζει στον ΠΑΟΚ. Η βαθμολογική θέση, το γεγονός ότι χάνει εύκολα και κερδίζει πολύ δύσκολα, αλλά κυρίως αυτός ο αγωνιστικός αχταρμάς, προκαλούν προβληματισμό, σ’ όποιον επιθυμεί να είναι ο «δικέφαλος» πόλος έλξης.
Το πιο απλό σε μια ομάδα, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη, από αυτές που έχουν γαλαξία αστέρων κι από εκείνες που έχουν παίκτες τους οποίους να αντέχει το βαλάντιο, είναι να ξεχωρίσεις τον ηγέτη. Κάθε ομάδα έχει (τουλάχιστον) έναν. Ευχής έργο να μοιράζεται ο ρόλος και σε δύο. Αλήθεια, έχετε αντιληφθεί ποιος είναι ο ηγέτης του φετινού ΠΑΟΚ;
Ποιος είναι αυτός που θα παρασύρει με τον αγωνιστικό του οίστρο τους υπόλοιπους; Ποιος είναι αυτός που κάθε αντίπαλη άμυνα θέλει -πάση θυσία- να περιορίσει; Ποιος είναι αυτός που το μαρκάρισμά του αποτελεί πονοκέφαλο για τον αντίπαλο κόουτς; Αν τον βρείτε, πείτε τον και σε μας, γιατί ως τώρα το μόνο που έχουμε διαπιστώσει είναι η απουσία ηγέτη.