Ο Ολυμπιακός οφείλει να χτίσει για τη νέα χρονιά, να αφήσει κάτι ως παρακαταθήκη για το αύριο και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή.
Οι ήττες είναι κομμάτι του αθλητισμού. Της ίδιας της ζωής. Κανείς δεν μπορεί να νικάει πάντα. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Ωστόσο ήττα από ήττα διαφέρει. Διότι είναι άλλο να παλεύεις, να βάζεις στο γήπεδο τις ιδέες σου, το πλάνο σου και το αύριο που ετοιμάζεις και άλλο να χάνεις χωρίς να μένει τίποτε από αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία. Και στην περίπτωση του φετινού μπασκετικού Ολυμπιακού, το ζητούμενο είναι τι θα μείνει στο τέλος.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας σπουδαίος προπονητής. Δεν υπάρχει αμφιβολία επ αυτού. Είναι Ολυμπιακός, άρα πονάει διπλά την ομάδα του. Και επαγγελματικά και οπαδικά. Αλλά αυτή τη στιγμή δείχνει εγκλωβισμένος. Μάλιστα ουσιαστικά το δήλωσε και χθες, αναφερόμενος στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάποιοι παίκτες του να ανταποκριθούν στην πίεση. Κάτι που στα δικά μου αυτιά ακούγεται και ως μια παραδοχή ότι κάποιες επιλογές δεν είναι σωστές.
Και εδώ προκύπτει ενα σοβαρό ζήτημα. Τι έπρεπε να κάνει ο Ολυμπιακός για να καλύψει αυτές τις δεδομένες αδυναμίες του και τη μέτρια παρουσία κάποιων παικτών του; Η Ευρωλίγκα φτάνει στο τέλος της και τα προβλήματα είναι γνωστά και εμφανή από μήνες. Αλλά δεν διορθώθηκαν. Και από τη στιγμή που έμειναν εκτός δύο παίκτες σημεία αναφοράς, όπως οι Παπανικολάου και Βεζένκοφ, τα πράγματα δυσκόλεψαν. Και φτάσαμε στο σημείο οι ερυθρόλευκοι να έχουν 5 σερί ήττες και ουσιαστικά να χάνουν το τρένο της 8άδας.
Κι αν δεχθούμε ότι η φετινή χρονιά οδεύει προς το να χαθεί, το ερώτημα που προκύπτει αφορά ξεκάθαρα στην επόμενη ημέρα. Στο αύριο του συλλόγου. Η τωρινή ομάδα, εάν εξαιρέσουμε τον Σλούκα, τον Βεζένκοφ, τον Παπανικολάου, ίσως τον Λαρεντζάκη (που μπήκε στο rotation απο το παραθυράκι) και ίσως 2-3 παιδιά ακόμη, δύσκολα θα παραμείνει και του χρόνου. Ο Ολυμπιακός δεν έχει καταφέρει να «βγάλει» κάποιον παίκτη που να σου δίνει τη σιγουριά ότι μπορεί.
Ακόμη και ο πυραυλοκίνητος ΜακΚίσικ είναι σπουδαίος σε στιγμές, αλλά με σοβαρό θέμα στα κρίσιμα σημεία. Ο Χασάν Μάρτιν είναι σημαντικός στο rotation, αλλά δεν μπορεί να μπει στην κουβέντα για πρώτο βιολί. Ενώ σε ότι έχει να κάνει με τους υπόλοιπους ξένους, είναι σαφές ότι κανείς δεν θα λείψει.
Το θέμα είναι Ολυμπιακός και Μπαρτζώκας να πάρουν αποφάσεις. Όχι μόνο για το σήμερα. Η μεγάλη εικόνα είναι που μετράει. Το μέλλον. Και σε αυτό πρέπει να επενδύσει ο σύλλογος. Διοίκηση σοβαρή και ισχυρή υπάρχει, η ομάδα είναι καλά δομημένη στις θέσεις κλειδιά, με ανθρώπους που καταλαβαίνουν, νιώθουν και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αυτό που μένει είναι να επενδύσει η ομάδα στα καλά στοιχεία της, να τα αξιοποιήσει καλύτερα, να τα ενισχύσει και ο Ολυμπιακός να ανέβει επίπεδο.
Ο Ολυμπιακός των μεγάλων επιτυχιών άλλωστε δεν πέτυχε με τα μεγάλα μπάτζετ. Πέτυχε με τις σωστές επιλογές, τη σωστή χημεία, το ελληνικό στοιχείο, τη νοοτροπία του ως σύλλογος και να το πλάνο του. Ένα πλάνο που τώρα δείχνει θολό. Αλλά σίγουρα αυτό μπορεί να αλλάξει.