Η αποθέωση του Ερνέστο Βαλβέρδε απο τον κόσμο του Ολυμπιακού ήταν ότι ακριβώς άξιζε στον Ισπανό τεχνικό
Ναι, ξέρω ότι ο Ολυμπιακός έπαιζε με την Μπαρτσελόνα για την 4η αγωνιστική των ομίλων του Champion’s League. Ναι, γνωρίζω ότι σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι σε κάθε γωνιά του πλανήτη σημασία έχει το αποτέλεσμα, τα γκολ, οι φάσεις. Όχι πάντα.
Υπάρχουν περιπτώσεις που η παρουσία ενός ανθρώπου σε ένα γήπεδο κόντρα σε μια ομάδα, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, έχει μεγαλύτερη αξία. Σαφώς, εάν το σημερινό ματς ήταν κομβικό για την περαιτέρω πορεία των γηπεδούχων στη διοργάνωση, θα συζητούσαμε υπό άλλο πρίσμα. Σαφώς, εάν οι φιλοξενούμενοι «καιγόντουσαν» για τους βαθμούς η ατμόσφαιρα θα ήταν διαφορετική.
Επειδή όμως όλα τα παραπάνω δεν ίσχυαν, τότε μοιραία η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τον τρόπο που ο απλός κόσμος, αλλά και η διοίκηση της ομάδας υποδέχτηκαν τον μεγάλο Ερνέστο Βαλβέρδε.
Ο Ισπανός προπονητής είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου. Άτομο με σπάνιο αξιακό υπόβαθρο για το χώρο του ποδοσφαίρου – και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα – με ενδιαφέροντα που «ξενίζουν», η λατρεία του για τη φωτογραφία είναι μοναδική και αναδεικνύει την καλλιτεχνική του φύση, κατάφερε στη σύντομη παρουσία του στα μέρη μας, όχι μόνο να μην αλλοτριωθεί από το άρρωστο περιβάλλον μας, αλλά χάρη στο ήθος του και την στάση του ξεχώρισε και έμεινε φωτεινό παράδειγμα για όλους όσους ασχολούνται με το άθλημα στην πατρίδα μας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το «μυρμήγκι» είναι αγαπητό από το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων φιλάθλων, που αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του, τον κορυφαίο ίσως ξένο προπονητή που δούλεψε στην Ελλάδα.
Το να γράψει κανείς για τη μέχρι τώρα πορεία του είτε ως παίκτη, είτε ως προπονητή είναι ανούσιο και πιθανότατα κουραστικό. Αξίζει όμως, να σταθεί κάποιος στο γεγονός ότι μέχρι να φτάσει σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους του πλανήτη πέρασε τα βήματα ένα-ένα, αφήνοντας έργο παντού και καλές εντυπώσεις, με εξαίρεση ίσως το αποτυχημένο πέρασμά του από τη Βιγιαρεάλ.
Με θητεία στην αγαπημένη του Μπιλμπάο, που της άλλαξε επίπεδο, την Εσπανιόλ, που την έφτασε μέχρι τον τελικό του τότε Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, με τον Ολυμπιακό που πήρε τους μοναδικούς μέχρι τώρα τίτλους στην καριέρα του, εξαργύρωσε την πορεία αυτή, φτάνοντας στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, την οποία υπηρέτησε και ως παίκτης, ευελπιστώντας να την οδηγήσει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης. Οι ευχές μας είναι μαζί σου Ερνέστο….