Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για το πολιτισμένο διαζύγιο με τον Ραφίνια και την αγωνιστική… ευθυγράμμιση με τον Λαλά
O Ραφίνια έφυγε σαν κύριος. Ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να λύνει την συνεργασία με σπουδαίους παίκτες χωρίς να χαλάει την καρδιά του μαζί τους. Είναι κι αυτό κάτι που σχετίζεται με την σοβαρότητα του συλλόγου, την επαγγελματική λειτουργία του σε όλους τους τομείς, τους δεσμούς που δημιουργεί με τους παίκτες που συνεργάζεται.
Είναι κι αυτό μια απόδειξη για το πόσο ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει από πλευράς οργάνωσης και πρεστίζ. Είναι κι αυτός ένας λόγος που μπορεί και προσελκύει σπουδαίους ποδοσφαιριστές εκεί που οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες αποτυγχάνουν. Ο Ραφίνια δεν αφέθηκε να φύγει με την στάμπα του αποτυχημένου. Ούτε βέβαια ήταν.
Οσοι έχουν το… βίτσιο να θυμούνται τι έγραφα για τον Βραζιλιάνο μπακ όταν ερχόταν στον Πειραιά δεν θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν τα παρακάτω. Έγραφα τότε πως ο Ραφίνια είναι ένας παίκτης που προτιμά να συγκλίνει προς το κέντρο και να έχει συμμετοχή στην οργάνωση του παιχνιδιού.
Το έκανε για χρόνια στην Μπαγερν είναι λογικό να το κάνει και στον Ολυμπιακό. Πρόκειται για στυλ παιχνιδιού και όχι για κατάσταση που πρόκυψε με τα χρόνια. Ο μικρόσωμος Βραζιλιάνος φυσικά και δεν μπορούσε να σπριντάρει όπως το έκανε στα χρόνια της Μπάγερν αλλά και τότε τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού είχε.
Συνέκλινε αντί να παίζει πάνω στην γραμμή όπως έκανε για χρόνια, φορώντας τα ερυθρόλευκα, ο Ομάρ. Αν τον κρίνουμε στη βάση αυτή τότε θα διαπιστώσουμε πως ούτε αδιαφόρησε ούτε παραπλάνησε. Επαιξε αυτό που ήξερε να παίζει. Να συζητήσουμε λοιπόν αν ταίριαζε το αγωνιστικό στυλ του αμε αυτό που επιθυμούσε ο Μαρτίνς. Όχι όμως να τον βγάλουμε άχρηστο.
Κι αλήθεια είναι ότι στον Ολυμπιακό δεν τον έβγαλε κανείς παρά την … φαγούρα μιας μερίδας οπαδών στα social media. To θέμα είναι ότι ο Ραφίνια έφυγε σαν κύριος και ο Ολυμπιακός αντί να ολιγωρήσει βρήκε τον τρόπο να διορθώσει τα πράγματα φέρνοντας έναν παίκτη που να κάνει αυτάς τα οποία αντιστοιχούν στην αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας του. Ο Κένι Λαλά είναι παίκτης που ανεβοκατεβαίνει, παίζει πάνω στην γραμμή (και πάνω στη γραμμή) και βγάζει ασίστ με σέντρες από δεξιά.
Ο Ολυμπιακός επανέρχεται στα καθιερωμένα. Αυτά που συγκροτούν την αγωνιστική του ταυτότητα. Ο Λαλά έχει τα χαρακτηριστικά που είχε και ο προκάτοχό του Ομάρ. Είναι ταχυδυναμικός, ευέλικτος και με εκρηκτικότητα. Εχει και κάτι παραπάνω. Ο Ομάρ ξεμαρκαριζόταν με συνεργασίες. Αυτός μπορεί να το κάνει και με ατομικές ενέργειες κουβαλώντας την μπάλα. Με τον Ραφίνια ο Ολυμπιακός αστόχησε. Με τον Λαλά βρίσκει τον στόχο στο κέντρο….