Πώς μια μάνα μπορεί να καταστρέψει το ομορφότερο άθλημα στον κόσμο

Οπότε είμαστε στην γειτονιά, μαγαζί συνοικιακό με ασπρόρουχα, η κυρία ιδιοκτήτρια είναι very very χολοσκασμένος και λέει στο τηλέφωνο:

-Κοιτάξτε, εγώ είπα και στο παιδί ότι τώρα που έχει προπονητή καινούριο -που δεν έχει δει τον κακό εαυτό του παιδιού- μπορεί να κάνει μία νέα αρχή, να αλλάξει, να αποδείξει μόνο τα καλά του στοιχεία, γιατί το παιδί είναι επιθετικό και γι’ αυτό ήθελα να σας μιλήσω, επειδή είστε ο προπονητής του, μπορεί να το ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο κι επαγγελματικά…

(Βλαμμένη, πολύ βλαμμένη μάνα)

-…Μας είπε και ο παιδοψυχίατρος ότι το παιδί είναι σε μία ηλικία που δεν ξέρει τι να αποφασίσει πως θέλει να κάνει. Να γίνει γραφίστας; Να γίνει ποδοσφαιριστής; Γι’ αυτό θα κάνει ότι του πουν. Γι’ αυτο σας λέω, τις προάλλες ΤΟΝ ΚΡΥΦΑΚΟΥΣΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΦΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ (!)

(Να τα πείτε στον παιδοψυχίατρο αυτά)

-…πως μπορεί και να θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής. Γι’ αυτό σας λέω, να του πείτε να μαλακώσει να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλιώς ας γίνει γραφίστας.

Η κυρία έκλεισε επιτέλους το τηλέφωνο και μου είπε:

-Χίλια συγγνώμη, έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα με τον γιο μου. Τον πηγαίνουμε για ποδόσφαιρο και του βγαίνει επιθετικότητα, παίζει πολύ ζόρικα με τους συμπαίκτες του
-Πόσο είναι το παιδί;
-Δεκαπέντε (!) κι είναι και η εφηβεία, καταλαβαίνετε…
-Και τι θέση παίζει;
-Εεεεεε… Σέντερ φορ
-Α, επιθετικός
-Ναι, αυτό σας είπα, είναι πολύ επιθετικός!

(…)

-Τον είχαμε στην Τάδε ομάδα, αλλά τον αλλάξαμε ομάδα και τον πήγαμε στην Τάδε. Για να ξεκόψει από τον προηγούμενο προπονητή. Γιατί είναι ή ο αθλητισμός ή μετά… Το χάνουμε στις κακές παρέες το παιδί,

Είναι πολύ κρίμα πως η παρέμβαση μιας φοβικής μητέρας μπορεί να καταστρέψει την χαρά του ομορφότερου αθλήματος στον κόσμο για έναν μπαλαδόρο 15 χρονών. Πάρα πολύ κρίμα.