Ερώτηση προς προπονητές μπάσκετ: Τι σκεφτόσασταν;

Έχει μπει ο Φεβρουάριος κι όσα κακώς κείμενα μπορούσαν να κρύψουν οι προπονητές, είτε στην έλλειψη ρυθμού, είτε στην έλλειψη χημείας, είναι πλέον ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Κι είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί κάθε κίνηση να είναι πετυχημένη, όσα σχεδιάζουν στο χαρτί να βγαίνουν στο παρκέ. Αν συνέβαινε αυτό θα ήταν όλες οι ομάδες πρωταθλήτριες, ή έστω θα έπιαναν τους στόχους τους, αλλά κάποιες πρέπει να αποτυχαίνουν, για να πετύχουν οι… αντίπαλοι. Αυτονόητα πράγματα.

Το ερώτημα, που πλέον μπορεί να τεθεί στο τραπέζι, είναι τι σκέφτονταν οι προπονητές, όταν έφτιαχναν τις ομάδες τους. Και δεν είναι ένας, ή δύο… Δηλαδή, τι σκέφτηκε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, όταν έκανε μια ομάδα «τούμπανο» μέχρι το «4», η οποία όμως αγωνίζεται δίχως… κανονικούς σέντερ; Ήταν στον σχεδιασμό του να παίζει σε σχεδόν όλα τα κρίσιμα διαστήματα των αγώνων, με τα «5άρια» παρκαρισμένα στον πάγκο;

Δηλαδή, τι σκέφτηκε ο Γιώργος Βόβορας, όταν έχτισε μια ομάδα δίχως πόιντ γκαρντ; Υπήρχε περίπτωση να στέλνει την μπάλα με… mail στους ιδιαιτέρως αξιόπιστους παίκτες, που είχε από το «2» και πάνω; Υπάρχει ομάδα στον πλανήτη, η οποία να πέτυχε τους στόχους τους, δίχως να έχει αξιόπιστο «άσο»; Είναι τρελοί εκείνοι που πληρώνουν έναν σκασμό λεφτά, για να ξεκινήσουν την οικοδόμηση από το…  μυαλό και τον κουμανταδόρο της πεντάδας;

Δηλαδή, τι σκέφτηκε ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, όταν αποφάσισε να παίξει μια χρονιά σε μια ζαριά, να δημιουργήσει μια ομάδα δίχως πόιντ γκαρντ, από τη στιγμή που ο Ταϊρίς Ράις είχε ξεκαθαρίσει ότι θα παίξει άλλα τρία παιχνίδια; Τι σκέφτηκε όταν έβαλε στη ραχοκοκαλιά παίκτες προχωρημένης μπασκετικής ηλικίας, που ήταν δεδομένο ότι όσο περνούσε ο καιρός, τόσο θα… έσκαγαν;

Αλλά μήπως ήταν οι μοναδικοί, που δεν μπόρεσαν να μας εξηγήσουν έμπρακτα το πλάνο τους; Αν δείτε, ο Προμηθέας έχει αλλάξει μέχρι και τις… φανέλες, ου μην και τις ντουζιέρες στα αποδυτήρια, για να μπορέσει να δημιουργήσει ένα λειτουργικό σχήμα, το Περιστέρι χτίζεται από την αρχή, ο Ιωνικός αλλάζει παίκτες πιο γρήγορα κι απ’ την ταχύτητα του φωτός. Ακόμα και το εξαιρετικό φέτος Λαύριο, χρειάστηκε αλλαγές για να αλλάξει εικόνα, που όμως ήταν στο πλαίσιο του λογικού.

Δεν είναι η πρώτη χρονιά, που παρατηρούνται είτε εκτεταμένες αλλαγές παικτών, είτε αστοχία υλικού, αλλά θαρρώ πως φέτος το παρακάναμε. Να φταίει η διαμορφωθείσα, λόγω πανδημίας, κατάσταση; Όπως και να ‘χει, είναι δεδομένο πως η συντριπτική πλειοψηφία των προπονητών ατύχησε στον σχεδιασμό.

Ίσως πρέπει να αναζητηθεί η ρίζα του κακού στο ότι τα επιτελεία κι οι συνεργάτες, συνήθως απαρτίζονται από… φίλους και πρόσωπα εμπιστοσύνης και σπανίως από προπονητές, οι οποίοι ενημερώνονται, παρακολουθούν, «σκανάρουν» διαρκώς την αγορά, μελετούν τις νέες εξελίξεις στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Το αποτέλεσμα είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού κι όποιος είναι χαρούμενος με την εικόνα και τα αποτελέσματα, τον στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις.