Δεν είναι αργά

Σαν εκείνη την παράξενη τεχνική σεναρίου, που θέλει την εξιστόρηση να ξεκινά από το τέλος. Το «τρικ» που επιβάλλει την πρώτη σκηνή, να είναι επί της ουσίας και το… φινάλε. Μπορεί να χρειαστεί να περάσεις δύο ώρες μπροστά από μια οθόνη, αλλά είναι βέβαιο πως θα καταλήξεις εκεί ακριβώς από όπου ξεκίνησες.

Έτσι και η περίφημη υπόθεση των «28» που έκλεισε οριστικά τον κύκλο της, την Πέμπτη. Ένα φτηνό «σενάριο» που σχημάτισε πλοκή 8ετίας, υποχρεώνοντας έναν σωρό ανθρώπους σε δικαστική ομηρία. Δεν ήταν όλοι ο στόχος. Ο στόχος ήταν εξ αρχής ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Και κατ επέκταση ο Ολυμπιακός. Οι υπόλοιποι βρέθηκαν εκεί για να μιλούν σε δίκες… προσχηματικές, για «συμμορίες» και «οργανώσεις».

Το φινάλε βέβαια ήταν προδιαγεγραμμένο. Από το πρώτο πλάνο. Στον μικρόκοσμο του ποδοσφαίρου, όλοι γνώριζαν προκαταβολικά πως το «αφήγημα» που μετατράπηκε σε δικογραφία, ήταν αρκετό για να καλύψει αποκλειστικά επικοινωνιακές (ή μήπως προπαγανδιστικές) ανάγκες. Συμφωνούσαν πως αν για κάποιο λόγο αυτή η υπόθεση φτάσει σε δικαστική αίθουσα, η συντριβή του κατηγορητηρίου θα ήταν δεδομένη. Αποδείχθηκε και στην αθλητική (Επιτροπή Δεοντολογίας) και στην ποινική (Εφετείο Κακουργημάτων) δικαιοσύνη. Αθώοι. Άπαντες. Ομόφωνα.

Μια ποδοσφαιρική δίκη για «στοιχηματισμό» δίχως «στοιχηματισμό». Ένα κατηγορητήριο που κατασκευάστηκε, από δημοσιεύματα και από καταθέσεις που «κάποιος» έλεγε τι του είπε ένας «άλλος». Ασχέτως αν ο «άλλος» είχε προκαταβολικά διαψεύσει (μην γελάτε, σοβαρά τα έλεγαν).

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έμειναν και όλοι πιστοί στο σενάριο. Έπαιξαν τον ρόλο τους, ως το τέλος. Η υπόθεση αυτή χρησιμοποιήθηκε σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Ποιος ξεχνά εκείνη την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Καλαμάτα, όταν έβγαλε και εκείνος από την φαρέτρα του τα «περί εγκληματικής οργάνωσης» και τα «στημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο». Ακόμη και χθες μετά την ανακοίνωση της απόφασης ηθελημένα οι αμετανόητοι θέλησαν το απόθεμα της λάσπης να το πετάξουν στη δικαιοσύνη. Κατά βάθος με έναν παράξενο τρόπο δικαιωμένοι. Την δουλειά που ανέλαβαν, την έκαναν. Κανονική εργολαβία.

Τι δεν γυρίζει πίσω; Ο χρόνος και η φθορά που προκάλεσε. Τι μένει; Η δικαίωση για όλους αυτούς τους ανθρώπους που χρόνια ολόκληρα καταδικάζονταν σε καθημερινή βάση στα «πρωτοσέλιδα». Και το κουράγιο τους, να μην το βάλουν κάτω υπομένοντας τη «δολοφονία χαρακτήρων». Αν δει κάποιος σήμερα τον Ολυμπιακό, και έπειτα τους άλλους, θα καταλάβει.

MUST READ

Live η αναμέτρηση της Λίβερπουλ με τη Σαουθάμπτον

Τι εκκρεμεί; Μια αληθινή υποχρέωση. Ένα ακόμη δικαστήριο. Αυτή τη φορά όμως με το εδώλιο των κατηγορουμένων να φιλοξενεί εκείνους που κατασκεύασαν την σκευωρία. Δεν είναι… αργά. Ακόμη και αν χρειαστεί να περιμένουμε άλλα τόσα χρόνια.