Ο Γιώργος Χελάκης γράφει για τα εννιά χρόνια... φαγούρας των άλλων που περίμεναν μάταια να ρίξουν τον Μαρινάκη στα σχοινιά
Λίγο ακόμα και θα ξεχνούσαμε ότι το άθλημα για το οποίο μιλάμε και με το οποίο ασχολούμαστε είναι η μπάλα. Η μπάλα είναι που «μιλάει» κάθε φορά τελευταία και καθορίζει ποιος θα πάρει πρωτάθλημα, θα έχει επιτυχίες στην Ευρώπη, θα συγκεντρώσει την εκτίμηση των φιλάθλων.
Χρόνια στην χώρα μας διεξάγονται δυο πρωταθλήματα. Ένα, το κανονικό, στα γήπεδα κι ένα «άλλο» στα δικαστήρια. Σταθείτε, όχι μόνο στα δικαστήρια αλλά και σε δημοσιογραφικά γραφεία. Σε εκείνο το πρωτάθλημα, το δεύτερο, ο Ολυμπιακός ήταν μονίμως σε άμυνα.
Μονίμως απειλούμενος από ομοβροντίες επιθέσεων όλων των αντιπάλων του που επιχειρούν να του βγάλουν τα μάτια και να τον εκθέσουν στα μάτια των οπαδών του και της φίλαθλης κοινής γνώμης. Από το 2012 μέχρι σήμερα, δηλαδή για κοντά εννιά χρόνια, ο Ολυμπιακός και ειδικότερα ο πρόεδρός του, βάλλονται από ομοβροντίες που τον παρουσιάζουν σαν το απόλυτο κακό στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ολοι οι άλλοι οι «καλοί» από την μια πλευρά και ο Ολυμπιακός από την άλλη. Μετά από εννιά χρόνια ταλαιπωρίας και… κρεμάσματος στα κάθε είδους μανταλάκι, ο Ολυμπιακός, δηλαδή ο πρόεδρός του αθωώνεται. Χωρίς αστερίσκους και επιφυλάξεις. Αυτός που τον περιέφεραν ως το απόλυτο κακό του ελληνικού ποδοσφαίρου αποδεικνύεται ότι δεν είναι τέτοιος.
Το πως θα χειριστεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης όλη αυτή την κατάσταση αλλά και τους συκοφάντες του είναι δικό του θέμα. Το πως χειρίστηκε όμως τον Ολυμπιακό όλα αυτά τα χρόνια είναι θέμα για δημόσια συζήτηση. Κι αυτό που προκύπτει καθαρά είναι ότι τον χειρίστηκε απολύτως ποδοσφαιρικά.
Ούτε η κρίση του θόλωσε ούτε η πίκρα του τον οδήγησε σε παραίτηση όπως ενδεχομένως, θα περίμεναν όσοι του επιφύλαξαν αυτήν την συμπεριφορά. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο με όρους καθαρά αγωνιστικούς.
Καλύτερη ομάδα, καλύτεροι προπονητές, καλύτεροι παίκτες, καλύτερες αγορές παικτών, ακριβότερες πωλήσεις. Καλύτερες αθλητικές εγκαταστάσεις. Ακόμα κι όταν η ομάδα κατέρρευσε αγωνιστικά πάρθηκαν γενναίες αποφάσεις, στηρίχτηκε ο νέος προπονητής και τα αποτελέσματα ήρθαν. Φέτος οι ερυθρόλευκοι είναι ήδη δώδεκα και πλέον βαθμούς διαφορά από τους… ανταγωνιστές τους.
Αλήθεια όλο αυτό το διάστημα τι εμπόδισε τους ανταγωνιστές να επενδύσουν και να τον προσπεράσουν; Αποδείχτηκε περίτρανα πως για να κυριαρχήσεις πρέπει να επενδύσεις και να σκεφτείς ποδοσφαιρικά. Ο Ολυμπιακός το έκανε και για αυτό κυριαρχεί. Κι όσο οι αντίπαλοί του αδυνατούν να το κάνουν τόσο θα έχουν ανάγκη επικοινωνιακούς μηχανισμούς και εργολάβους λάσπης για να μειώνουν την επιτυχία των άλλων αφού δεν μπορούν να έχουν δική τους…