Υπάρχει και φιλότιμο…

Θεωρητικά υπάρχει. Ακόμα κι αν πρόκειται για επαγγελματίες αθλητές που έχουν εξασφαλισμένα συμβόλαια. Όταν λοιπόν υπάρχει φιλότιμο αντιδράς. Δεν μοιάζεις αποσβολωμένος σχεδόν αδιάφορος να παρακολουθείς τον Ταχτσίδη να παλεύει να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ούτε το ρίχνεις στις ψευτομαγκιές με τους αντιπάλους σου. Ακόμα κι όταν δεν σε πάει το παιχνίδι, το παλεύεις, προσπαθείς , βγαίνεις μπροστά και ζητάς να πάρεις την μπάλα.

Ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν δουλεύει μέσα στο γραφείο του σε περιφρουρημένο περιβάλλον. Τον παρακολουθεί στο γήπεδο και από την τηλεόραση εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος και τον κρίνουν. Οφείλει να τους σέβεται διότι πρόκειται για πελάτες του προϊόντος που προσφέρει. Τώρα, αν ο Χρήστος Κόντης έμεινε ευχαριστημένος «από την προσπάθεια των παιδιών» με γεια του με χαρά του. Ο κόσμος πάντως δεν έμεινε κι αυτό είναι που πρέπει να αξιολογηθεί και να μετρήσει. Το φιλότιμο που αναζητείται από τους παίκτες του Ολυμπιακού πρέπει να βρεθεί και να εμφανιστεί στις δέκα αγωνιστικές του πρωταθλήματος αρχής γενομένης από την αναμέτρηση στο Περιστέρι. Μπορεί ο Γκαρθία να ήρθε χτες στον Ολυμπιακό και να μην μπορεί μόνος του να τους δώσει να καταλάβουν.

Άλλοι, που είναι χρόνια στην ομάδα και στα αποδυτήρια, να τον βοηθήσουν να εξηγήσει στους παίκτες του ότι πέρα από τα συστήματα και το διάβασμα του αντιπάλου (αλήθεια πως γίνεται να διαβάζεις και να πιάνεσαι αδιάβαστος;) υπάρχει και μια βαριά ευθύνη που πρέπει να μετατραπεί σε φιλότιμο. Δεν επιτρέπεται στις μεγάλες ομάδες να κατηφορίζουν απότομα επειδή στράβωσαν δυο-τρία αποτελέσματα. Ομάδα που είναι τέσσερις βαθμούς από την κορυφή και έχει ακόμα δέκα παιχνίδια, επιβάλλεται να λέει πως διεκδικεί ακόμα το πρωτάθλημα.

Αφού είσαι στον Ολυμπιακό, την πιο ακριβή ομάδα της διοργάνωσης, οφείλεις να ανασυγκροτηθείς και να παίζεις για να νικάς από εδώ και πέρα. Όλα είναι αποδεκτά. Και η στρεβλή ιεράρχηση στόχων το καλοκαίρι και ο μεταγραφικός σχεδιασμός και οι ευθύνες των μέχρι τώρα προπονητών. Όλα δεκτά με βασικό υπεύθυνο εκείνο που παίρνει τις αποφάσεις. Που δίνει την τελική έγκριση. Τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Όλα δεκτά σε σχέση με το αβαντάρισμα των αντιπάλων από την διαιτησία αλλά να υπάρχει και φιλότιμο. Δεν γίνεται να πέφτει η μια φάπα πίσω από την άλλη και οι παίκτες που την τρώνε μέσα στο γήπεδο να είναι στο απυρόβλητο. Να μην έχουν το θάρρος να παραδεχτούν δημόσια τις ευθύνες τους και κυρίως να τις αναλάβουν. Το παιχνίδι με τον φιλόδοξο Ατρόμητο είναι σημαντικό.

MUST READ

Η πιο «μεγάλη μέρα του πολέμου» και το «κλειδί» που κρατάει ο Τσικίνιο

Εκεί θα φανεί αν υπάρχει και φιλότιμο. Αν οι παίκτες με βαρύ βιογραφικό και συμβόλαιο θα πάρουν την ομάδα πάνω τους για να την βγάλουν από τα αγωνιστικά αδιέξοδα. Οι οπαδοί περιμένουν να δουν αντίδραση από πληγωμένους εγωισμούς. Αν δεν υπάρξει, τότε εκτός από τους προπονητές κι αυτοί που παίζουν φέτος στον Ολυμπιακό θα είναι αποτυχημένοι. Ορισμένοι ίσως και ξοφλημένοι…