Ολυμπιακός : Κάτι τέτοιες ώρες γίνεσαι ηγέτης!

Γιατί έφτασε σε αυτό το σημείο ο Ολυμπιακός; Η παράμετρος με το θέμα προπονητή είναι μεν σημαντική, όμως δεν είναι και η μόνη. Δεν μπορεί να φταίνε συνέχεια οι καπετάνιοι και το πλήρωμα απλά να… πληρώνεται και να μην τρέχει τίποτα.

Κι από τη στιγμή που οι κόουτς έχουν πληρώσει για τα λάθη τους αργά ή γρήγορα η μπάλα θα πήγαινε στους παίκτες. Το κατάλαβαν αυτό από την «επίσκεψη» των οπαδών στο Ρέντη, μετά το τέλος της ρεβάνς με την ΑΕΚ, όμως σε τέτοιες στιγμές ξεχωρίζουν οι πρωταγωνιστές από τους ρολίστες.

Όταν η ομάδα βρίσκεται στη δύσκολη, τότε είναι απαραίτητο να υπάρξουν και οι ηγέτες της. Τους τον δίνει αυτόν το ρόλο η ανάγκη καθώς έχουν περάσει αρκετοί παίκτες από τον Ολυμπιακό που τον… απαρνήθηκαν, ίσως γιατί δεν μπορούσαν να αντέξουν όλοι το βάρος της ευθύνης.

Δεν είναι απλό να γίνεις… Τζόρτζεβιτς. Οι πιο πολλοί τον έχουν για πρότυπο όμως ποιος θα καταφέρει να τον φτάσει; Μοιάζει να είναι απροσπέλαστος ο «θρυλικός» αρχηγός που έχει κατακτήσεις τίτλων περισσότερες από συλλόγους που αποτελούν τους ανταγωνιστές του Ολυμπιακού.

Και ο «Τζόλε» έχει βιώσει τέτοιες σκηνές. Δεν συμβαίνουν συχνά σε αυτήν την ομάδα τα τελευταία 20 χρόνια, όμως θα προκύψουν κι αυτές, καθώς αποτελούν «μέρος του παιχνιδιού». Όπως έρχεται στο αεροδρόμιο για να σε υποδεχθεί ο κόσμος έτσι θα σε επισκεφτεί και στο προπονητήριο για να σου θυμίσει ότι δεν επιτρέπεται να… συνηθίσεις στις ήττες.

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές κάποιοι μπαίνουν πιο μπροστά από τους υπόλοιπους. Το ίδιο οφείλουν άλλωστε να κάνουν και στο γήπεδο, αν θέλουν να ξεχωρίσουν. Όχι να κρύβονται ή να διώχνουν την μπάλα και μαζί και την ευθύνη από πάνω τους. Σαφώς και ο Ολυμπιακός διαθέτει τις προσωπικότητες των παικτών που μπορούν να αναλάβουν τέτοιο ρόλο μέσα κι έξω από το γήπεδο. Θα αποφύγουμε να αναφέρουμε ονόματα, αλλά δεν μπορεί να απαξιωθεί τόσο εύκολα και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ένα τέτοιο ρόστερ.

Κι εδώ επιστρέφουμε στον προπονητή και τη δική του ευθύνη να κάνει το διαχωρισμό. Κι αυτό είναι απολύτως απαραίτητο γιατί το συνηθίζουμε να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, όμως αυτό είναι αν μη τι άλλο τεράστια αστοχία.

Λέμε, για παράδειγμα, για τους γιατρούς και εξισώνουμε αυτόν που μας ζητάει φακελάκι για να έχει τη μεζονέτα με πισίνα με εκείνον που κάνει την εφημερία στο δημόσιο νοσοκομείο και μάλιστα απλήρωτος.

Δεν είναι καθόλου έτσι και με αυτήν τη γενίκευση κάνουμε αυτούς που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία να αισθανθούν, αν μη τι άλλο, αφελείς που δεν επέλεξαν να βρεθούν στην πρώτη…