Η νύχτα των μεγάλων στιγμών (Έξαλλοι ΑΕΚτζήδες κάψανε τα μυαλά τους)

Ούτε μεγάλο ματς -μεγάλο ματς από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν το 3-2 του ΟΑΚΑ- ούτε καλό ποδόσφαιρο: Τίποτα από τα δύο δεν είδαμε χθες. Το πρώτο ημίχρονο του ΑΕΚ–Ολυμπιακός ήταν βαρετό, χωρίς φάσεις. Το μοναδικό πράγμα που μαρτυρούσε πως βλέπουμε ντέρμπι, ήταν η ένταση μεταξύ των παικτών. Κάτι καυγάδες, κάτι τσαμπουκάδες. Ως εκεί.

Ωστόσο, η χθεσινή ΑΕΚ ήταν καλύτερη του Ολυμπιακού, που έπαιζε με τον προπονητή του κλινήρη. Φαινόταν πως πρόκειται μια μία δεμένη, καλά στημένη ομάδα. Ο Χιμένεθ δεν έπαιξε με τρομερές καινοτομίες, αν εξαιρέσουμε ότι άφησε εκτός τον Λάζαρο και τον έβαλε αλλαγή στην θέση του Λόπες.

Ο δε Λάζαρος κέρδισε έτσι πολύτιμο χρόνο -με δεδομένο ότι στο δεύτερο συνήθως φτύνει τα πνεμόνια του- και φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμος, αφού στο 53′ έβαλε ένα ωραίο γκολ με κεφαλιά, αφήνοντας την άμυνα του Ολυμπιακού απλώς να τον… κοιτάζει.

Αλλά η μαγεία ήταν το δεύτερο γκολ, στο 73; από τον Σέρχιο Αραούχο. Μερικές φορές στο ομορφότερο άθλημα του κόσμου συμβαίνουν ακριβώς τα πράγματα που ονειρευόσουν και ακόμα καλύτερα: Ο κόσμος της Ένωσης είδε το 11αρι να σκοράρει σε ένα ντέρμπι που κάθε νίκη είναι -πέρα από το χρηστικό της υπόθεσης- και νίκη γοήτρου. Ο Αραούχο κατάφερε ένα καταπληκτικό γκολ και έκανε το ΟΑΚΑ να τρίζει. Όπως έπρεπε.

Κατά τα λοιπά, να μην ξεχνάμε πως MVP ήταν ο Βράνιες, που το πλατινέ μαλλί φαίνεται πως τον έφερε στα συγκαλά του και επέστρεψε στην 11αδα φουλ εξοπλισμένος κι έτοιμος για τον τριπλό άθλο που καλείται να αντιμετωπίσει η φετινή ΑΕΚ: Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη.

Ειδική μνεία στον άρχοντα Μπακάκη, που για άλλη μια φορά κατάφερε να σταθεί στο γήπεδο σαν ένας πολύ καλός και ώριμος παίκτης.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Και τώρα, ραντεβού… στα πάντα.