Η ΑΕΚ χτίζει μεγάλη παράδοση απέναντί στον Ολυμπιακό

Με τη λήξη του αγώνα στο ΟΑΚΑ και την οριστικοποίηση της πρόκρισης της ΑΕΚ στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδας όλοι, είτε είναι φίλοι της Ένωσης είτε όχι, συνειδητοποίησαν ένα πράγμα. Πως οι γηπεδούχοι έχουν πλέον χτίσει μια αξιοθαύμαστη παράδοση κόντρα στους ερυθρόλευκους.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ έχουν στα τελευταία τέσσερα ραντεβού  τους στο θεσμό δύο προκρίσεις, πέρυσι και φέτος, ένα τρόπαιο και μόλις μία αποτυχία, όταν βρίσκονταν όμως στη Β’ Εθνική και υστερούσαν σαφέστατα σε ποιότητα. Βέβαια και τότε είχαν δυσκολέψει αφάνταστα τον Ολυμπιακό αποκλειόμενοι στο τέλος του δεύτερου ματς, με ένα εξαιρετικά αμφισβητούμενο γκολ.

Η παράδοση αυτή πέρα από το προφανές, τις επιτυχίες δηλαδή, δείχνει και κάποια άλλα πράγματα που συμβαίνουν στο στρατόπεδο των δύο ομάδων. Από τη μία η ΑΕΚ δείχνει να κάνει βήματα προόδου με σταθερό ρυθμό, να έχει μία διοίκηση που δεν βιάζεται και έναν Μελισσανίδη στην πιο ώριμη φάση της παραγοντικής του ζωής, όπως φάνηκε και στις σημερινές του δηλώσεις. Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός δείχνει να κάνει σταθερά βήματα προς τα πίσω, να χάνει χρόνο με το χρόνο σε ποιότητα και ποδοσφαιρική αξία και να κυριεύεται, μπροστά στην πρώτη πιθανή αποτυχία της διοίκησης Μαρινάκη, από πανικό.

Σήμερα στο χορτάρι του Ολυμπιακού Σταδίου εμφανίστηκε μία ομάδα με ξεκάθαρο προσανατολισμό στο παιχνίδι της, με πάθος για την τελική επικράτηση και κυρίως με αποθέματα ενέργειας παρ’ όλη τη σωματική και ψυχική της κόπωση. Ποια ήταν αυτή; Μα φυσικά η ΑΕΚ. Απέναντί της ένα σύνολο άνευρο, χωρίς φαντασία, με προβλήματα οργάνωσης και χωρίς ξεκάθαρη στρατηγική για το πως θέλει να πάει το παιχνίδι και να διεκδικήσει την πρόκριση.

Θα μπορούσε να προσμετρήσει κανείς ως ελαφρυντικό για τους φιλοξενούμενους την απουσία του προπονητή τους λόγω ξαφνικής ασθένειας, στον οποίο ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση, αν η σημερινή εικόνα αποτελούσε την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. ΟΙ ερυθρόλευκοι εμφανίζουν αυτά τα σημάδια εδώ και αρκετό καιρό και οδεύουν προς μία ολοκληρωτική αποτυχία τη φετινή σεζόν. Κάκιστη παρουσία στους ομίλους του Champions League, – η χειρότερη της ιστορίας του – αποκλεισμός από το Κύπελλο σχετικά νωρίς και πιθανή απώλεια τίτλου πριν ακόμα πάνε στο κομβικό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.

Δεν μπορεί στην παρούσα χρονική στιγμή να αλλάξει κάτι δραματικά στους Πειραιώτες. Μπορεί όμως η φετινή σεζόν να λειτουργήσει ευεργετικά για το μέλλον, αρκεί οι διοικούντες το Σύλλογο να λάβουν τα μηνύματα εγκαίρως και να μην ψάχνουν φτηνές δικαιολογίες για τα δικά τους λάθη, δεξιά και αριστερά. Καλή η διαμαρτυρία για τη διαιτησία, καλή η ρητορική περί πολέμου, αλλά το παραμύθι δεν έχει δράκο.

Το περασμένο καλοκαίρι οι επιλογές για την στελέχωση του ρόστερ ήταν τραγικές και τα αποτελέσματα αυτών φάνηκαν όταν έσφιξαν τα γάλατα. Δεν ξέρω αν ο σημερινός αποκλεισμός είναι ικανός να οδηγήσει σε αλλαγή προπονητή με το τέλος της σεζόν, γιατί ούτε για αστείο δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει νωρίτερα, ένα όμως είναι σίγουρο.

Οι ήττες από την ΑΕΚ, αλλά κυρίως το πως θα εμφανίζεται η ομάδα από εδώ και πέρα, μην έχοντας προφανή στόχο, θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην τελική απόφαση. Άφησα για το τέλος τους παίκτες, γιατί στο αμέσως επόμενο διάστημα πολλοί από αυτούς αναμένεται να κριθούν και θα κληθούν να αποδείξουν, ότι αξίζουν μια θέση στο ρόστερ της επόμενης χρονιάς.