Ολυμπιακός : Ο Μαρτίνς έφυγε από το Αγρίνιο τρίβοντας τα χέρια του…

Αισθάνεσαι άνετα όταν πηγαίνεις για ντέρμπι στην Τούμπα και είσαι τουλάχιστον δέκα βαθμούς μπροστά από τον αντίπαλό σου. Υποθέτω ότι έτσι αισθάνεται ο Πέδρο Μαρτίνς αλλά νομίζω ότι άλλος είναι ο βασικός λόγος. Ο κόουτς των πρωταθλητών αισθάνεται έτσι γιατί βάζει σε αγωνιστικό ρυθμό όλους τους παίκτες του. Τον Ρέαμπτσιουκ που έπαιξε όλο το παιχνίδι και έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί.

Το Ντρέγκερ που ήρθε από μεγάλη απουσία και πιστώνεται το εντυπωσιακό κοντρόλ και την ασίστ στον Φορτούνη. Τον Χασάν που βέβαια δεν έπαιξε αλλά επανήλθε κι αυτό συνιστά ανακούφιση για τον πορτογάλο προπονητή. Ετοιμος και ο Βαλμπουενά που έχει παιχνίδια στα πόδια του και ασίστ στο ενεργητικό του.

Οι ερυθρόλευκοι ανηφορίζουν στην Τούμπα έχοντας διαθέσιμο και τον Σεμέδο που εξέτισε την τιμωρία του. Όλα αυτά είναι κέρδη που μετρούν περισσότερο στο ζύγι ενός προπονητή από την εμφάνιση στο Αγρίνιο. Εμφάνιση που συνολικά δεν κρίνεται ικανοποιητική. Αλλιώς άρχισε το παιχνίδι ο Ολυμπιακός κι αλλιώς το συνέχισε στο δεύτερο ημίχρονο.

Κουβέντες του Μαρτίνς είναι αυτές που έβλεπε σχεδόν εκνευρισμένος τους παίκτες του να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο. Ναι μεν η άμυνα ήταν εξόχως πειραματική αλλά δεν ήταν αυτή που έκανε τα τόσο λάθη. Τουναντίον ο νεαρός Τζολάκης κάτω από τα δοκάρι ήταν σταθερός και σίγουρος. Στη μεσαία γραμμή που αδυνάτησε μετά την έξοδο του σκόρερ Φορτούνη σημειώθηκαν τα περισσότερα.

Κι αν είναι κάτι που ασφαλώς προβληματίζει τον κόουτς είναι τα συνεχόμενα παιχνίδι του Εμβιλά και του Καμαρά. Οι δυο τους ρίχνουν πολύ τρέξιμο και είναι λογικό από ένα σημείο και μετά να ξεμένουν από δυνάμεις. Δεν υπήρχε βλέπετε, κι ο Μπουχαλάκης να κάνει τα πράγματα πιο απλά.

Αλλοι που υπάρχουν είναι σαφές πως δεν έχουν αποδείξει με την παρουσία τους στο γήπεδο ότι μπορούν να ανταποκριθούν. Ο Ολυμπιακός πήρε μια νίκη που δικαιούτο και με το παραπάνω. Με εξαίρεση το γκολ και ένα μπάσιμο του Μάζουρεκ δεν κινδύνεψεουσιαστικά. Σισέ και Μπα απομάκρυναν κάθε υποψία κινδύνου με τις επεμβάσεις τους.

Ο Ρέαμπτσιουκ έδειξε…ξεψάρωτος και μας άφησε να καταλάβουμε πως επιθετικά είναι πολύτιμος. Αμυντικά θα χρειαστεί κάποιες προσαρμογές. Ο Ντρέγκερ κάλυψε με επάρκεια του κενό του Ραφίνια και έδειξε πως υγιής μπορεί να ξεκουράζει τον πολύπειρο Βραζιλιάνο. Για τον Βρουσάι κείνο που αξίζει να επισημανθεί είναι η δυνατότητά του να ξεφεύγει από τον αντίπαλο παίζοντας πάνω στην γραμμή.

Ο Ραντζέλοβιτς δεν έχει απαλλαγεί ακόμα από κάποιες παιδικές ποδοσφαιρικές ασθένειες που υπομονεύουν το ταλέντο του. Οσο για τον Ελ Αραμπί, αυτός θέλει μια καλή πάσα για να κάνει τη δουλειά του. Κι αυτή του την έδωσε ένας έφηβος τριάντα έξι ετών την ώρα που παραπατούσε και οι περισσότεροι πιστεύαμε ότι θα πέσει στο χορτάρι χάνοντας την μπάλα. Αμ δε…