Το προ των πυλών παγκόσμιο «κραχ», το «Rodeo» και ο Ταυλαρίδης…

Γύρω στα… τρία τρισεκατομμύρια δολάρια, ποσό σχεδόν δεκαπλάσιο από το ελληνικό χρέος έκαναν φτερά από τις «αγορές» πρακτικώς μέσα στο τελευταίο 24ωρο. Στις ΗΠΑ καταγράφηκαν οι μεγαλύτερες απώλειες σε αμερικανικές μετοχές μέσα σε μια μέρα από το 2011 και η μεγαλύτερη ενδοσυνεδριακή απώλεια στη ιστορία του Dow Jones. Τόκιο, Κορέα, Ινδία και Αυστραλία, που έκλεισαν μετά από την Αμερική, την ακολούθησαν σε πτώση. Με ρυθμό πολυβόλου, εκατομμύρια μετοχές προσφέρονται σ’ όλον τον πλανήτη υπό κλίμα πανικού, χωρίς να υπάρχει ζήτηση, άρα, στην ουσία, ξεπουλιούνται. Πάρα πολλοί ειδικοί συγκρίνουν το σκηνικό με το crash του 1929, που βύθισε τις ΗΠΑ στις αυτοκτονίες, την ανέχεια και την απόγνωση και στις παγκόσμιες παρενέργειές του συμπεριελήφθη εμμέσως πλην σαφέστατα κι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Εάν ο αλλοπρόσαλλος Τραμπ δεν προχωρήσει σε ουσιαστικές παρεμβάσεις στην αμερικανική οικονομία και σε πειστικές διαβεβαιώσεις για την υγεία και ευρωστία της (αλλά ίσως ακόμη κι έτσι), ένα παγκόσμιο οικονομικό «κραχ» ίσως είναι προ των πυλών.

Και μέσα σ’ αυτό το ζοφερό παγκόσμιο οικονομικό κλίμα (για να μην πω και υπό τη βαριά και δυσοίωνη σκιά της διακοπής του «Rodeo» από τον ΣΚΑΪ επειδή τσαντίστηκε με την εταιρεία παραγωγής του, που, άκουσον άκουσον η παράλογη, διεκδικούσε με θράσος δεδουλευμένα της από την περασμένη σεζόν) κατά την εκδίκαση της προσφυγής Ταυλαρίδη, στα γραφεία της ΕΠΟ, ο Βασίλης Κωνσταντίνου ακούγεται να αναφωνεί προς το δικηγόρο του: «Θέλετε να ρίξετε τον Παναθηναϊκό για 52.000 ευρώ»!

Όντως, τη στιγμή που στη Wall Street προσπαθούν να βρουν γιατί σταδιάλα δεν ανοίγουν αυτά τα μοντέρνα παράθυρα των ουρανοξυστώνΕ, προκειμένου να τραβήξουν δυο τελευταία χιλιόμετρα κοκό πριν πηδήξουν από τις γραφειάρες τους στον 40ό όροφο  -και την ίδια ώρα, στην Ελλάδα, όσοι έχουν δυο δράμια μυαλό αντιλαμβάνονται ότι κομμένο Rodeo σημαίνει ΑΛΛΗ μια ώρα Ντορέτα Παπαδημητρίου με θεματολογία το Survivor και τρέχουν για τζίντζερ και προμεθαζίνες- μια τέτοια κραυγή αγωνίας μοιάζει πειστική.

Που πας, κύριε κυρ Ταβλαρίδη μου; Εδώ χάνονται δισεκατομμύρια, καταποντίζονται μεγάλες επιχειρήσεις, τραβάνε τα βυζιάντωνε πλείστοι όσοι λεφτάδες ανά τον πλανήτη κι εσύ κάνεις μείζον θέμα 52 ψωροχιλιάρικα; Αφού είπαμε: με δόσεις και θα τα πάρεις. Δε βλέπεις, άλλωστε, γύρω σου τι γίνεται; Όλοι απλήρωτοι είναι. Και μόλις γκρινιάξουν, απολύονται. Και διάφορα άλλα τέτοια, γλαφυρά και δακρύβρεχτα…

Φυσικά, όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, το πράγμα διαβάζεται κι από την άλλη σκοπιά. Ότι δηλαδή, ο (κάθε) Ταυλαρίδης, δεν είναι ο… Λύκος της Γουόλ Στριτ. Δεν υπέγραψε στον Παναθηναϊκό με πρόθεση την κερδοσκοπία, ούτε πιστεύοντας ότι παίζει με μετοχές και ομόλογα και παράγωγα και άλλα τέτοια. Αν ήταν έτσι, βεβαίως και θα έπρεπε να αποδεχθεί τα ρίσκα που a priori αποδέχονται όσοι παίζουν στο χρηματιστήριο –ακόμη και το ρίσκο να σκάσει η φούσκα και να μείνει ο μουτζούρης στα χέρια τους, όπως έχουν πάθει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σ’ όλο τον πλανήτη.

Δεν ήταν έτσι, όμως. Ο (κάθε) Ταυλαρίδης είναι ένας επαγγελματίας που συμφώνησε ένα «χ» ποσόν για την παροχή κάποιων υπηρεσιών. Και το συμφώνησε –πίστευε τότε- με μια μεγάλη, ιστορική ομάδα, όχι με τον Φουφουτιακό Άνω Κερασοδεντριάς, που έχει πρόεδρΑ τον κυρ Μήτσο το μεγαλομανάβη, καμάρι του χωριού και βασικό αιμοδότη όλων των σκυλάδικων της επαρχιακής οδού Κερασοδεντριάς – Κερατόλακκου.

Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους. Αλλά είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να θεωρεί ότι όσα συμφώνησε πρέπει να τα πάρει. Και, απ’ την άλλη, επίσης αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, δεν είναι υποχρέωσή του να συμμερίζεται τα προβλήματα της πρώην πια ομάδας του ή να συμπάσχει με όσους προσπαθούν να τα λύσουν εκ των ενόντων.

Ακούγεται λοιπόν συγκινητικό το «μα, για 52.000 θέλετε να μας ρίξετε;», αλλά δεν είναι και τόσο. Πραγματικά συγκινητικό θα ήταν να αναρωτηθεί μεγαλόφωνα ο αγαπητός Βασίλης: «μα, πού φτάσαμε, κοτζάμ Παναθηναϊκός να κινδυνεύουμε να πέσουμε για 52.000;» Διότι αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα, αυτή είναι και η σωστή ανάγνωσή του. Δυστυχώς.