Τολμάει η Ευρωλίγκα να χάσει τον Παναθηναϊκό;

Το δημοψήφισμα που αναφέρει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για το αν θέλει ο κόσμος του Παναθηναϊκού να μείνει η ομάδα του στην Ευρωλίγκα ή όχι (σε περίπτωση που δεν μειωθεί η ποινή αποκλεισμού ενός έτους) θα αποτελέσει την πιο δύσκολη απόφαση που θα έχουν να λάβουν οι οπαδοί της ομάδας.

Και οι λόγοι είναι απλοί: η Ευρωλίγκα και τα τρόπαια που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός εδώ και μια εικοσαετία αποτέλεσαν για τον οπαδό ό,τι καλύτερο ζούσε με τον σύλλογό του. Ταξίδια για τα φάιναλ φορ, κούπες, τεράστιες νίκες, μεγάλες επιτυχίες που όμοιες τους δεν έχει ζήσει όχι μονάχα οπαδός άλλης ελληνικής ομάδας, αλλά και ευρωπαϊκής.

Πώς να κόψεις από τον φίλο του Παναθηναϊκού, που μέσα σε αυτά τα χρόνια έμαθε μπάσκετ, το… ναρκωτικό του; Πώς να του στερήσεις τη δυνατότητα να γεμίσει κι άλλες πόλεις, κι άλλα γήπεδα, που η ομάδα του θα διεκδικεί και θα κατακτά τρόπαια; Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.

Η άλλη λέει πως Ευρωλίγκα χωρίς Γιαννακόπουλο… τέλος. Διότι αν φύγει ο Γιαννακόπουλος, ο Παναθηναϊκός εκ των πραγμάτων θα πάψει να είναι ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας. Αδυνατώ να φανταστώ κάποιον άλλον να έρθει να αναλάβει, σε μια εποχή που και στο ποδόσφαιρο ψάχνουν επενδυτές και εκείνοι δεν περνάνε ούτε έξω από την πόρτα. Πόσω μάλλον όταν το μπάσκετ δεν θα σου δώσει ποτέ τα έσοδα του ποδοσφαίρου. Πιθανότατα και την αίγλη, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.

Γι’ αυτό, λοιπόν, η δυσκολία της ψήφου θα είναι τεράστια για τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Ένα κανονικό «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Από τη μία η οικογένεια Γιαννακόπουλου, που όμοιά της δεν συναντάς σε όλη την Παναθηναϊκή ιστορία, από την άλλη η διοργάνωση που κράτησε ζωντανή την περηφάνια ενός ολόκληρου λαού σε στιγμές που δεν είχε άλλο άθλημα για να πιαστεί.

Προσωπικά, η επιλογή είναι εύκολη: ο Γιαννακόπουλος είναι ο μοναδικός παράγοντας που βάζει ζεστά χρήματα σε οποιοδήποτε άθλημα του συλλόγου. Το να τον στείλεις στην έξοδο μοιάζει καταστροφικό. Είναι και ο μοναδικός που ακόμα στο μυαλό του κόσμου διατηρεί ζωντανή την ελπίδα και του ποδοσφαίρου. Άλλωστε είπαμε, Ευρωλίγκα χωρίς Γιαννακόπουλο δεν γίνεται γιατί δεν θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να είναι σε αυτό το επίπεδο.

Όμως είναι εξαιρετικά αμφίβολο το αν τελικά θα φτάσουμε σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα. Το «Ευρωλίγκα ή Γιαννακόπουλος» θα έρθει στην περίπτωση που η ποινή παραμείνει ως έχει. Η διοργανώτρια μοιάζει να έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι. Θέλουν οι διοργανωτές μια Ευρωλίγκα χωρίς τον Παναθηναϊκό; Αντέχουν να χάσουν ένα τέτοιο brand name; Αντέχουν να μην έχουν την ομάδα με τα περισσότερα εισιτήρια από κάθε άλλη από τις 16;

Και εκτός όλων αυτών, είναι βέβαιοι πως αν ο Γιαννακόπουλος φύγει, θα το κάνει μόνος του; Ή υποψιάζονται ότι και όλος ο κόσμος; Πως θα πάρει μαζί του και 4-5 ακόμα ισχυρούς και θα πάνε να φτιάξουν μια διαφορετική λίγκα, με περισσότερη διαφάνεια και πιο δίκαιη; Διότι η Ευρωλίγκα, με αυτή τη μορφή της, δεν είναι δίκαιη. Όταν κάθε συμβόλαιο ενός παίκτη που υπογράφει μια ελληνική ομάδα φτάνει έως και το… 140% πάνω από τα «καθαρά» λόγω της εφορίας,, τη στιγμή που στη Ρωσία και στην Τουρκία η φορολογία είναι 18% και 15% αντίστοιχα, τότε δεν μιλάμε για δικαιοσύνη.