Παναθηναϊκός – Ευρωλίγκα μια σχέση αγάπης και μίσους

Η χθεσινή μέρα τα είχε όλα στον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Απόκτηση παίκτη, ψηλού για την ακρίβεια, μετά από αναζήτηση πολλών ημερών και αφού πλέον είναι πασιφανές το τεράστιο κενό που υπάρχει στη πράσινη ρακέτα, αλλά και μια εντονότατη επιστολή απάντηση του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ, Δημήτρη Γιαννακόπουλου προς την διοργανώτρια αρχή της Ευρωλίγκα μετά την ανακοίνωση της τιμωρίας του.

Για το νέο μεταγραφικό απόκτημα των πρασίνων δεν έχουμε και πολλά να πούμε. Θα περιμένουμε την αγωνιστική του παρουσία για να κρίνουμε, αφού ο συγκεκριμένος παίκτης περνάει πρώτη φορά τον Ατλαντικό με ότι αυτό συνεπάγεται, θετικό ή αρνητικό. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ανάγκη της απόκτησης του ήταν επιτακτική. Στο δεύτερο, όμως, θέμα της πράσινης επικαιρότητας αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω. Η όλη είδηση δεν προκύπτει τόσο από την απόφαση να τιμωρηθεί ο μεγαλομέτοχος του τριφυλλιού. Ίσως ούτε από το γεγονός πως ο τελευταίος απάντησε και μάλιστα σε έντονο ύφος. Και τα δύο παραπάνω για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα. Η είδηση προκύπτει από την διάθεση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να θέσει στο τραπέζι, για πρώτη φορά μέσω επίσημης τοποθέτησης, την πρόθεση του να πάρει την ομάδα του από την αγκαλιά της ULEB και να τη μεταφέρει στις διοργανώσεις της FIBA. Θα μου πει κανείς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο έτσι απλά; Για να πω την αλήθεια δεν το γνωρίζω με βεβαιότητα. Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Ο Παναθηναϊκός, όπως φαντάζομαι άπαντες ξέρουν, είναι μια από τις ομάδες που έχουν πολυετές κλειστό συμβόλαιο στη διοργάνωση. Απολύτως λογικό, αφού η ελληνική ομάδα είναι μια από τις πολυνίκης του θεσμού. Ούτε λίγο ούτε πολύ την τροπαιοθήκη του Συλλόγου κοσμούν έξι έπαθλα της κορυφαίας διοργάνωσης. Επομένως Ευρωλίγκα, ως η φυσική συνέχεια του πάλαι ποτέ Κυπέλλου Πρωταθλητριών και Παναθηναϊκός είναι δύο έννοιες που δεν μπορούν παρά να συμπορεύονται στον πλανήτη του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αυτό το τελευταίο το γνωρίζουν τόσο ο διοικητικός ηγέτης του τριφυλλιού όσο και ο εκτελεστικός διευθυντής της διοργανώτριας αρχής. Άρα προς τι η διαμάχη θα μου πείτε; Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θεωρεί- και όχι άδικα σε πολλές περιπτώσεις- ότι οι πράσινοι δεν αντιμετωπίζονται με τον δέοντα σεβασμό που αρμόζει στο μέγεθος και την ιστορία τους. Οι αιτιάσεις αφορούν, κυρίως, τις διαιτητικές αποφάσεις στα εκτός έδρας ματς τους. Νοιώθει κατά συνέπεια αδικημένος απέναντι στους υπόλοιπους ισχυρούς της Ευρωλίγκα. Κατά τη γνώμη δεν είναι εντελώς αβάσιμοι οι ισχυρισμοί του. Η ULEB, με βάση τη συμπεριφορά της, δείχνει σαν να έχει παιδιά και αποπαίδια. Φενέρ, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Ολυμπιακός είναι τα αγαπημένα τέκνα, ενώ ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζεται ως το αναγκαίο κακό. Το θέμα για πολλούς ξεκίνησε στο Βερολίνο, το μακρινό 2009, όπου οι πράσινοι διοικούντες αντέδρασαν με άσχημο τρόπο στη σφαγή που δέχθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού. Πολλές φορές επίσης η Ευρωλίγκα έχει εκφράσει τη δυσαρέσκεια της για την ατμόσφαιρα και την υπεραριθμία που παρατηρείται στο ΟΑΚΑ, ιδιαίτερα στα ματς των play- off. Φαίνεται πως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι είναι η συχνή παρουσία του πράσινου ηγέτη στα λεγόμενα social media, με αποκορύφωμα το παιχνίδι με την Φενέρ και ότι ακολούθησε.

Πέρα από οτιδήποτε άλλο, όμως, τόσο ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού όσο και ο Μπερτομέου ξέρουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει Ευρωλίγκα χωρίς τους πράσινους και το αντίστροφο. Θεωρώ ότι η οργισμένη αντίδραση του Έλληνα παράγοντα ήταν περισσότερο μοχλός πίεσης προς τα όργανα που θα κρίνουν σε δεύτερο βαθμό την τιμωρία και λιγότερο κάτι άλλο. Δεν πιστεύω ότι θα φθάσει ποτέ το δίλημμά της ανακοίνωσης στους οπαδούς, ούτε φυσικά ότι το τριφύλλι του χρόνου αντί για final- four και παιχνίδια κόντρα στους κολοσσούς της μπασκετικής Ευρώπης θα υποβιβάσει εαυτόν σε διοργανώσεις επιπέδου Champions League της FIBA. Το πιο σοβαρό που προκύπτει, κατά τη γνώμη μου, είναι η διάθεση να ψάξει ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ τα οικονομικά στοιχεία της διοργάνωσης. Σε αυτό δεν μπορεί κανείς να τον ψέξει αφού έχει κάθε δικαίωμα να ελέγξει που πάνε τα χρήματα και αν η διαχείριση αυτών είναι η ενδεδειγμένη. Καλό θα ήταν όμως να τελειώσει γρήγορα το όλο θέμα γιατί καμιά φορά τα σοβαρότερα γεγονότα έχουν ως αφετηρία κάτι που στην αρχή εμφανιζόταν ή παρουσιαζόταν ως αστείο ή ανάξιο σχολιασμού.