Η διαφορά του «μπορώ» και του «θέλω»

Οι παλιότεροι το θυμούνται. Οι νεότεροι μπορούν να απευθυνθούν στους μεγαλύτερους. Η «φασαρία» στις πλατείες δεν ήταν τόσο την ώρα των αυτοσχέδιων ντέρμπι. Κυρίως ήταν πριν, όταν οι δύο αρχηγοί τσακώνονταν ποιος θα διαλέξει πρώτος. Ποιος θα πάρει τον γκολτζή, ποιος τον ντελικάτο με το σιδερότυπο «10» στην πλάτη κλπ. Τελευταίοι έμεναν εκείνοι που προορίζονταν για την άμυνα. Και οι τερματοφύλακες.

Κάθε φορά που ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί στέλνει τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα, η σκέψη γυρίζει στην αλάνα. Ο «αρχηγός» του διάλεξε πρώτος. Κάποιον που έβαλε 25 μέσα στο ΄20. Που ήδη έβαλε 13 φέτος σε 12 αγωνιστικές Σούπερ Λιγκ. Και που ποιος ξέρει πόσα θα βάλει ακόμα.

Κάθε φορά που αντικρίζεις την άμυνα της ΑΕΚ να πελαγοδρομεί; Το αντίστροφο αλλά και πάλι της αλάνας: Ο δικός της «αρχηγός» διάλεξε τελευταίος. Και τους πήρε όλους μαζεμένους στο φινάλε. Έχει η ΑΕΚ 28 γκολ παθητικό στα τελευταία 14 ματς και αναμέτρηση δίχως παθητικό από τις 25 Οκτωβρίου. Δέχτηκε 3 απo τον Απόλλωνα; Θα τα γλίτωνε στο Καραϊσκάκη;

Το σκορ του ντέρμπι τα λέει όλα. Σε 3-0 δεν χρειάζεται διαχωριστική γραμμή για να αντιληφθείς νικητές και ηττημένους. Σε 3-0 που ολοκληρώνεται με τους δύο αντιπάλους να έχουν 6-5 τελικές η συζήτηση αποκτά ενδιαφέρον. Για την επιθετική ικανότητα του ενός και την αμυντική ανικανότητα του άλλου.

Ο Ελ Αραμπί έβαλε δύο, είχε όμως τουλάχιστον άλλες τρεις-τέσσερις φάσεις που είτε βγήκε πρώτος στη μπάλα και δεν τον δικαίωσε η εκτέλεση, είτε έχασε τη φάση στον… πόντο. Ο Τσιγκρίνσκι και ο Ρουμάνος που στέκονταν πλάι του έβλεπαν όλο το βράδυ μια πλάτη που έγραφε «11». Ο δε Τσιντώτας σα να είχε αποδειχθεί τη μοίρα του. Πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον να έβλεπε κάποιος από μια γωνιά τον Μάσιμο Καρέρα να παρακολουθεί αυτή την αναμέτρηση.

Δεν ήξερε ο Μανόλο Χιμένεθ τι μπορεί να κάνει ο Μαροκινός; Δεν επιστράτευσε προφανώς ένα σχέδιο αναχαίτισης του; Προφανώς. Εδώ όμως μάλλον η διαχωριστική επιβάλλεται. Εκείνη ανάμεσα στο «θέλω» και στο «μπορώ». Δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις. Όχι στη θεωρία, στη πράξη.

Δεν ήξερε ο Ολυμπιακός τα αμυντικά προβλήματα της ΑΕΚ; Δεν έχασε μαζί τους ήδη μια ευκαιρία στο ΟΑΚΑ όταν δεν προστάτευσε το εύθραυστο υπέρ του 1-0; Αυτή τη φορά ο Μαρτίνς το διαχειρίστηκε με μεγαλύτερη σύνεση. Και με μια ξεκάθαρη εντολή: Να ταϊσουν το θηρίο στην αντίπαλη περιοχή.

Από τη στιγμή που και ο «τζόγος» στο δίλεπτο 67΄-68’ ήταν μαζί του; Τα υπόλοιπα συνέβησαν απολύτως φυσιολογικά. Και σχημάτισαν ήδη ένα ισχυρό δεδικασμένο εν όψει της συνέχειας.

Όχι τόσο εκείνο της κορυφής και του βαθμολογικού πλεονεκτήματος που έχουν οι Πειραιώτες. Το άλλο που θέλει την ΑΕΚ από τα πρώτα 24ώρα του Γενάρη να απέμεινε με μοναδικό της στόχο μια διοργάνωση που ακόμη δεν έχει ξεκινήσει: Άραγε που θα γίνει φέτος ο τελικός κυπέλλου;