Το θέμα δεν είναι γιατί πήρε το ρίσκο ο Ολυμπιακός και έδιωξε τον Λεμονή αλλά τι παρέλαβε ο Γκαρθία που ψάχνεται ακόμη, με κόστος, αλλά θα είναι «έγκλημα» να κριθεί τόσο γρήγορα.
Όλα τα είχε ο Ολυμπιακός η κουβέντα για τον Λεμονή (και πάλι) του έλειπε. Η ήττα από την ΑΕΚ με τον τρόπο που ήρθε και το γεγονός ότι ο Γκαρθία ψάχνεται ακόμη δοκιμάζοντας σχήματα και παίκτες έφερε και πάλι στο προσκήνιο τον καλό «στρατιώτη» του Ολυμπιακού.
Το αν δηλαδή ο Μαρινάκης έκανε καλά που στις αρχές του Ιανουάριου τον αντικατέστησε με τον Γκαρθία. Είναι προφανές πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να μάθουμε τι θα γινόταν αν έμενε ο Λεμονής.
Αν δηλαδή ο Μαρινάκης δεν έπαιρνε επάνω του την κατάσταση και το ρίσκο να κάνει άμεσα την αλλαγή προπονητή. Αν δηλαδή επέλεγε τον εύκολο δρόμο για αυτόν. Κρατώντας τον Λεμονή που κάνει «γκελ» στον κόσμο του Ολυμπιακού δεν θα χρειαζόταν πρωτίστως να χρυσοπληρώσει τον Γκαρθία και βεβαίως ενδεχόμενη αποτυχία θα χρεωνόταν σε σημαντικό βαθμό και στον Έλληνα τεχνικό.
Ο Μαρινάκης λοιπόν επέλεξε τον δύσκολο δρόμο φέρνοντας έναν προπονητή που θεωρεί πως μπορεί να πάει την ομάδα πιο κάτω. Σταδιακά να την βελτιώσει, να μπορέσει να διεκδικήσει τους στόχους που έχει και βεβαίως από το καλοκαίρι να «χτίσει» από την αρχή μια νέα ομάδα με βάση τον προπονητή.
Ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του η πραγματικότητα για τον Όσκαρ Γκαρθία είναι σκληρή. Ανέλαβε την ομάδα πρώτη στο +1 και πλέον βρίσκεται τρίτη στο -4 από την κορυφή και με το πρωτάθλημα να είναι πια πολύ δύσκολη υπόθεση. Ένας μήνας όμως και με σερί δύσκολα ματς είναι ικανός για να κριθεί; Όχι βέβαια.
Η εύκολη λοιπόν ανάγνωση είναι πως το ρίσκο του Μαρινάκη με την απομάκρυνση του Λεμονή και τον ερχομό του Γκαρθία δεν βγήκε.
Αυτή η ανάγνωση βεβαίως γίνεται βάση του αποτελέσματος και με την λογική ανθρώπων που δεν γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις. Που δεν ξέρουν όσα ξέρει ο νοικοκύρης όπως λέει και η παροιμία.
Όλα όσα άλλωστε συνέβαιναν στον Ολυμπιακό επί Λεμονή, με την προπόνηση που δεν βοηθούσε, με την έλλειψη ικανού τεχνικού τιμ, την ανεξέλεγκτη κατάσταση στα αποδυτήρια που θύμιζαν «μπαρούτι», με βασικούς παίκτες να θέλουν να φύγουν και με το κακό ποδόσφαιρο όπου ο Ολυμπιακός «έφτυνε αίμα» για να κερδίσει τις Κέρκυρες ήταν μια πραγματικότητα που πολύ δύσκολα θα άλλαζε αν ο Λεμονής παρέμενε.
Στην «ψυχρή» ανάλυση συνάμα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και όταν ο Λεμονής ανέλαβε τον Ολυμπιακό είδε τον Ατρόμητο στο πρώτο του ματς πρωταθλήματος να κάνει διπλό στο Καραϊσκάκη, είδε τον διαλυμένο Παναθηναϊκό να τον κερδίζει στη Λεωφόρο, είδε στη Νέα Σμύρνη να γίνεται το 1-3, 3-3 και να «καθαρίζει» στο τέλος ο Φορτούνης και είδε τον Ολυμπιακό να κερδίζει τον ΠΑΟΚ 1-0 όπως κέρδιζε μέχρι το 86΄ο Ολυμπιακός του Γκαρθία την ΑΕΚ.
Όσο για το σερί, ο Ολυμπιακός πήρε νίκες σε ματς που όφειλε να κερδίσει, στο εύκολο κομμάτι του προγράμματος του όπως έκανε και ο Γκαρθία άλλωστε στο ξεκίνημα στα εύκολα ματς που είχε.
Όπως και να έχει όμως δεν μπορεί κανείς να βάλει στο «ζύγι» τις δύο επιλογές και να βγάλει πόρισμα. Δεν είναι ποδοσφαιρική λογική αυτή. Ο Ολυμπιακός με Λεμονή μπορεί από ένα σημείο και μετά να έπαιρνε τις νίκες αλλά έδειχνε πως δεν θα αντέξει στα δύσκολα ματς που έρχονται. Αυτός ήταν και ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους που οδήγησαν στην απομάκρυνσή του. Το αν δεν αντέξει και με τον Γκαρθία δεν σημαίνει πως αυτομάτως ακυρώνεται η επιλογή απομάκρυνσης του Λεμονή. Το πιο σημαντικό λάθος που έκανε ο Ολυμπιακός ήταν που δεν ξεκαθάρισε από την αρχή πως ο Λεμονής είναι υπηρεσιακός και όχι μόνιμος.
Το ότι ο Γκαρθία ακόμη ψάχνεται είναι κάτι που οι περισσότεροι το ανέμεναν. Αυτό που ξενίζει έχει να κάνει με την ίδια την αρχική του τοποθέτηση. Είχε πει στην παρουσίαση του πως δεν μπορεί να αλλάξει μεσούσης της περιόδου πολλά πράγματα, όμως όπως φάνηκε ειδικά στα δύο τελευταία ματς, το επιχείρησε και απέτυχε. Γιατί και στην Τρίπολη αλλά και με την ΑΕΚ έκανε δοκιμές που απέτυχαν και στοίχισαν στην ομάδα.
Βεβαίως επειδή καλώς ή κακώς (κακώς θα έλεγα εγώ) τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος είναι αλήθεια πως αν η τρικυμία που έπιασε τον Ολυμπιακό στο φινάλε του ντέρμπι μετά το 1-0 δεν υπήρχε τώρα δεν θυμόταν κανείς ξανά τον Λεμονή και το αν έπρεπε να πάρει το ρίσκο ο Μαρινάκης.
Με το αν βεβαίως δουλειά δεν γίνεται. Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς που είχε στα χέρια του με την ΑΕΚ και προχωρά στον πιο δύσκολο δρόμο της νεότερης ιστορίας του. Με τον Γκαρθία να πρέπει να φέρει πιο γρήγορα αποτελέσματα και να μπορέσει να κατασταλάξει στα πλάνα του διαχειριζόμενος μια ομάδα που δεν έχει δουλέψει πάνω από ένα μήνα. Τον Γκαρθία που θα πρέπει να πιστέψει ο Ολυμπιακός και όχι απλά να αποτελέσει ένα ακόμη όνομα στην μακρά λίστα των προπονητών των τελευταίων δύο χρόνων.
Γιατί όσο ευθύνη είχε ο Λεμονής για την ομάδα που προετοίμασε ο Χάσι, άλλη τόση ευθύνη έχει ο Γκαρθία για την ομάδα που παρέλαβε από τον Λεμονή. Μια ομάδα με τρανταχτά προβλήματα σε όλους τους τομείς. Στις 100 μέρες του Λεμονή επί της ουσίας δεν μπόρεσε να βελτιωθεί αισθητά ο Ολυμπιακός σε κανένα από τους βασικούς τομείς, μια ομάδα που όπως αποδεικνύεται άλλωστε στήθηκε λάθος από την αρχή της σεζόν και ξέχωρα από τους ξεκάθαρους εξωγενείς παράγοντες, πληρώνει αγωνιστικά τώρα όλα αυτά τα λάθη.