Ματσάρα αργής ωρίμανσης

Για τα μάτια μας μόνο. Ένα παιχνίδι που το περιμέναμε ένθεν κακείθεν πώς και πώς, ήδη από την κλήρωση, μην πω ήδη από το 3-2 του ΟΑΚΑ. Το απογοητευτικό, αργό, βαρετό πρώτο ημίχρονο δε μας άνοιξε καν την όρεξη.

Ανακατεύοντας τη σούπα: Κρίσιμο ντέρμπι στο Καραϊσκάκης χωρίς τελικές προσπάθειες από το πρώτο, μόνο μία ή δύο ενδιαφέρουσες στιγμές (πχ. μια προσπάθεια του Πάρντο) και περίπου ως εκεί. Χλιαρά φάουλ, ένα μούδιασμα για την επιλογή Χιμένεθ να αφήσει εκτός τον Λιβάγια, ο Ολυμπιακός με βασικό Μιραλάς, αλλά χωρίς Ανσαριφάρντ (που αν είχε μπει νωρίτερα ίσως και αν διαμόρφωνε αλλιώς το τελικό αποτέλεσμα).

Το πιο εντυπωσιακό πράγμα από το πρώτο ημίχρονο ήταν τα πλατινέ μαλλιά του Βράνιες. Και -εκ του αποτελέσματος- η σωστή έμπνευση του Χιμένεθ…

Ο προπονητής της Ένωσης έστησε μια επικίνδυνη παγίδα στον Γκαρθία. Όπως άφησε σέκους εμάς με τις επιλογές τους, έτσι άφησε σέκο και τον «αντίπαλο» προπονητή: Στο μόλις δεύτερο ντέρμπι με την ΑΕΚ πιθανότατα περίμενε να αντιμετωπίσει διαφορετική ομάδα. Αλλά ο Μανόλο πέταξε την μπάλα στην εξέδρα και του βγήκε σε καλό.

Το πρώτο χλιαρό ημίχρονο πήγε έως και τραγελαφικά στα σημεία. Αργός Φορτούνης (τι δεκάρι, για διαίρεση ήταν -και- χθες) και αποσυντονισμένος, σε σημείο που σε μια του προσπάθεια στην περιοχή, πάει και τσουγκρίζει με τον Μιραλάς για να του την πει ο Βέλγος αμέσως μετά «Ρε φίλε, να προειδοποιείς ότι είσαι από πίσω μου να σου αφήνω χώρο».

Το δεύτερο ήταν μακράν καλύτερο, ήδη από την αρχή. Η επένδυση Χιμένεθ στο κέντρο έκανε την βάρκα να μην μπατάρει και έδωσε την ευκαιρία στην ΑΕΚ να κρατήσει τόσο πολύ τα «μπόσικα» τα δικά της, ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί και στο υπόλοιπο γήπεδο απειλώντας τον αντίπαλο. Το χθεσινό ματς απέδειξε ότι ο Μασούντ αξίζει την θέση στην 11αδα, η εμπειρία του και οι ώριμες κινήσεις του στο γήπεδο άξιζαν χειροκρότημα.

Ο δε Σιμόες είναι αδιαμφισβήτητα ο αρχηγός που αντικατέστησε επάξια τον τραυματία Μάνταλο. Χωρίς αυτόν η βάρκα γέρνει.

Η πρώτη αλλαγή -Αραούχο εκτός, με μια προσπάθεια με το κεφάλι που δε μεταφράστηκε σε γκολ, Λιβάγια μέσα- ανέβασε την ένταση της Ένωσης, αλλά η λάθος κίνηση Γκαρθία να αφήσει εκτός τον Καρίμ, διορθώθηκε στην αλλαγή του Ολυμπιακού και μάλιστα με γκολάρα, που δεν άφηνε περιθώρια στον Τσιντώτα να αντιδράσει.

Σε εκείνο το σημείο ανέβασε ρυθμούς κι η Ένωση και η -αργά, για άλλη μια φορά- είσοδος του Γιακουμάκη στο παιχνίδι, είχε ήδη αρχίσει να λειτουργεί.

Στο 88′ ο Κρητικός επιχειρεί ανάποδο ψαλίδι -ακόμα μια απόδειξη ότι λύσσαγε για το γκολ- χάνει, αλλά στέλνει αυτομάτως την μπάλα στο πόδια του Τσιγκρίνσκι, ο οποίος σουτάρει με δυνατό μύτο και καταφέρνει να ισοφαρίσει.

Και μετά τα υπόλοιπα είναι γρήγορα, πολύ γρήγορα. Ο Γκάλο βρίσκει τον Γιακουμάκη, Γιακουμάκης μονομαχεί με Μποτία, περνάει, σουτάρει στο 94′ και διαμορφώνει το τελικό 1-2 με τον Μποτία να διαμαρτύρεται, αλλά τον διαιτητή να έχει άλλη άποψη.

Αν ο Ολυμπιακός του Γκαρθία δεν ξανοιγόταν τόσο στον ορίζοντα, αν ο Σισέ δεν έστελνε την μπάλα με μακρινές στον… θεό, αν ο Καρίμ ήταν εξαρχής στο ματς, αν ο Χιμένεθ δεν έπαιζε αιφνιδιαστικά, αν ο Γιακουμάκης δεν ήθελε να αποδείξει ότι μπορεί και ότι θέλει, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Πιθανότατα θα βλέπαμε ένα κλασικό ντέρμπι από την αρχή, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Σε κάθε περίπτωση, το χθεσινό ντέρμπι θα γίνει μάθημα. Κυρίως, για τον Γκαρθία.