Ολυμπιακός : Το δις εξαμαρτείν…

Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Πριν από το ματς πίστευα και έγραφα πως αυτό το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη πρέπει να το κερδίσει πάση θυσία ο Ολυμπιακός για να μείνει στο κόλπο του τίτλου χωρίς να παίζει κανένα ρόλο στο τέλος αν έπαιξε καλά ή όχι. Το ζητούμενο ήταν η νίκη. Με μισό μηδέν. Ματς που πρωτίστως θα έπαιζε ρόλο η ψυχή και μετά όλα τα άλλα.

Στο 81΄όταν ο Ανσαριφάρντ έστελνε την μπάλα στα δίχτυα και έβαζε μπροστά στο σκορ τον Ολυμπιακό με 1-0 φάνηκε πως σε ένα από τα χειρότερα ντέρμπι των τελευταίων χρόνων (μέχρι εκείνη τη στιγμή) ο πρωταθλητής θα κατάφερνε να πάρει αυτό που όφειλε, έστω και αν αγωνιστικά δεν βλεπόταν.

Όπως αγωνιστικά δεν βλεπόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή και η ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που μπήκε για να παίξει γύρω από μηδέν. Στο 0-0, άντε στο 0-1 αν της έβγαινε το ματς. Την ισοπαλία ήθελε και πάλι να «κλειδώσει» ο Χιμένεθ και αυτό φάνηκε μέχρι το 81΄. Μια ευκαιρία του Μασούντ για την ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο, δύο καλές ευκαιρίες με τον Πάρντο στο πρώτο και μέχρι την ώρα που ο Ανσαριφάρντ σκόραρε, νικητής έβγαινε ο… ΠΑΟΚ.

Ο ΠΑΟΚ που πέρασε… τρένο με αέρα εξυγίανσης από τα Γιάννενα όπως και αναμενόταν.
Όλα αυτά όμως μέχρι το 81΄για τον Ολυμπιακό που είδε το ματς που πήγαινε ολοταχώς για «ζερό» να έρχεται στα χέρια του.

Αυτό που συνέβη όμως στα τελευταία λεπτά με την ΑΕΚ να πετυχαίνει δύο γκολ από το 87΄έως το 93΄είναι για… ψυχίατρο όπως λένε και οι οπαδοί της! Με την καλή και αποθεωτική έννοια για την ΑΕΚ, με την ψυχρή και ανάποδη για τους ερυθρόλευκους. Αντί να «φάνε την μπάλα» οι ερυθρόλευκοι στα λίγα λεπτά που απέμεναν πρόσφεραν την δυνατότητα στην ΑΕΚ όχι απλά να πάρει την ισοπαλία αλλά να τους κερδίσει κιόλας. Και λέω πρόσφεραν, χωρίς να θέλω σε κανένα σημείο να υποτιμήσω την προσπάθεια των κιτρινόμαυρων.

Τυχεροί μεν, καθώς το δίκαιο αποτέλεσμα βάση εικόνας των δύο ομάδων ήταν η ισοπαλία, αλλά έψαξαν την τύχη τους, δεν το παράτησαν παρά το γκολ στο 81΄.

Όταν όμως ο Ταχτσίδης που έχει μπει αλλαγή και είναι ξεκούραστος δεν πάει στην μπάλα αφήνοντας την στον αντίπαλο δίνοντας στη συνέχεια κόρνερ από το πουθενά, και όταν η άμυνα μένει να κοιτάει στην εκτέλεση του τον Τσιγκίνσγκι να σκοράρει τότε σηκώνεις τα χέρια ψηλά!

Όταν στο 93΄ δεν μπορείς να κόψεις μια αντεπίθεση και περιμένει ο Μποτία την μπάλα να έρθει σε αυτόν βλέποντας τον Γιακουμάκη να τον περνά και να σκοράρει τότε δεν σου φταίει κανείς άλλος. Πρώτα από όλα φταίνε οι ίδιοι οι παίκτες και ο προπονητής. Ο προπονητής βεβαίως δεν… είπε στον Ταχτσίδη να… αμολήσει χαρταετό, ούτε στους υπόλοιπους να αφήσουν την ΑΕΚ να βγάλει την κόντρα του 1-2.

Ο Γκαρθία όμως έκανε ότι μπορούσε για να κάνει πιο εύκολη την δουλειά της ΑΕΚ από το ξεκίνημα του αγώνα. Νέα αλλαγή συστήματος, ομάδα χωρίς πλάνο και ουσιαστικούς ρόλους μέσα στο γήπεδο και τον Μιραλάς «πεταμένο» και αχρηστεμένο ανάμεσα στα δύο στόπερ της ΑΕΚ. Χωρίς «φτερά», με τον Φορτούνη τυπικά αριστερά και τον Πάρντο δεξιά που γκολ δεν βάζει ούτε με αίτηση, και το χειρότερο με τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος στον πάγκο. Τον Ανσαριφάρντ που μπήκε αλλαγή και τη μισή φάση που του βρέθηκε την έκανε γκολ. Τι όνειρο είδε πάλι ο Γκαρθία πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω.

Είναι εξωφρενικό αυτό που συνέβη και το βράδυ της Κυριακής. Να χάνεις στην έδρα σου με ανατροπή από το 87 έως το 93΄δεν συμβαίνει και συχνά. Να χάνεις με ανατροπή από την ΑΕΚ δυστυχώς για τον Ολυμπιακό τείνει να γίνει… συνήθεια. Από 0-2, 3-2 στο ΟΑΚΑ, από 1-0, 1-2 στο Καραισκάκη. Και για αυτά φταίει ο ίδιος ο Ολυμπιακός. Το δις εξαμαρτείν…
Όσο για τον Παπαπέτρου; Έχει δείξει δύο χρόνια τώρα πως παίζει στα ματς που σφυρίζει τον Ολυμπιακό. Συμπτωματικά όλα τα λάθη του είναι εις βάρος των πρωταθλητών.

Όμως μέχρι το 86΄ο Ολυμπιακός κέρδιζε 1-0. Και με την τραγική διαχείριση αυτού του «χρυσού» προβαδίσματος «αυτοκτόνησε». Το αν έβαλε το χεράκι του και ο Παπαπέτρου μικρή σημασία έχει.

Ο Ολυμπιακός (και) φέτος άλλωστε ήξερε και ξέρει πως για να κερδίσει οφείλει να κερδίζει και τους εκάστοτε Παπαπέτρου της… εξυγίανσης. Και όταν έχεις φτάσει τόσο κοντά για να το κάνεις καταπίνεις την μπάλα! Δεν κοιτάς και περπατάς όπως έκανε ο Ταχτσίδης στην αρχή του τέλους για τον Ολυμπιακό στο Καραισκάκη.

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός που ήταν κατά πολύ χειρότερος αγωνιστικά σε σχέση με το ματς του Κυπέλλου, χειρότερος και από το ματς της Τρίπολης (που ήταν κακός) είναι πλέον στην πιο δεινή θέση στα τελευταία 8 χρόνια. Το -4 από τον ΠΑΟΚ που περνάει αέρα από παντού έχοντας επιβάλλει το «ή εμείς ή κανείς» μέσα, έξω και στις εξέδρες των γηπέδων χωρίς να μιλά κανείς, και το -2 από την ΑΕΚ αλλά κυρίως η αγωνιστική του εικόνα δείχνει πως το πράγμα δεν γυρνάει για αυτόν. Βεβαίως στην μπάλα ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει.

MUST READ

Η πιο «μεγάλη μέρα του πολέμου» και το «κλειδί» που κρατάει ο Τσικίνιο

Έχει 10 αγωνιστικές ακόμη και οφείλει να προσπαθήσει μέχρι το τέλος. Και να πέσει σαν Ολυμπιακός αν δεν τα καταφέρει. Το να χάσεις άλλωστε τρία πρωταθλήματα στα τελευταία 22 χρόνια δεν το λες και… καταστροφή, όταν μάλιστα ο μεν ΠΑΟΚ πάει για το 3ο πρωτάθλημα της ιστορίας του και η ΑΕΚ για το πρώτο μετά το 1994.