Η Μακεδονία στα Σκόπια, κι ο Φειδίας βετεράνος της Premier

Με την ονομασία του γειτονικού κράτους που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια να επανέρχεται στο προσκήνιο και αφορμή τη διοργάνωση δυο συλλαλητηρίων σε σύντομο χρονικό διάστημα, παρατηρείται έξαρση λογής-λογής συζητήσεων και παράθεση απόψεων για το ζήτημα.

Θα ακολουθήσω την πεπατημένη, προσπαθώντας να δώσω τη δική μου εκδοχή, στα πιο διαδεδομένα και αφελή.

Μήπως παρατράβηξε το θέμα με τη Μακεδονία, να δώσουμε μια λύση να τελειώνουμε;

Εννοείται πως το ζήτημα έχει τραβήξει κi επιβάλλεται να διευθετηθεί, αυτό ωστόσο δε σημαίνει πως για να συμβεί θα προσφέρουμε γη και ύδωρ στους γείτονες.

Όσο τραβάει για εμάς τραβάει και για εκείνους που έχουν και το μεγάλο ζόρι μάλιστα, αφού είναι η ώρα να λυθεί λοιπόν -ή όποτε έρθει αυτή- θα γίνει με τον τρόπο που επιβάλλει η λογική, η ιστορική πραγματικότητα και ουχί οι αυθαιρεσίες και οι εκβιασμοί..

Για τους φέροντες παρόμοιες απόψεις που προσπαθούν μ΄ εύσχημο τρόπο να προτείνουν το χάρισμα του ονόματος με ότι αυτό συνεπάγεται, να εικάσω πως σε περίπτωση που ο γείτονας τους χτυπούσε σε σταθερή βάση την πόρτα ζητώντας να του επιτραπεί να κοιμηθεί με τη γυναίκα τους, δε θα του έσπαζαν το σαγόνι αλλά θα του επέτρεπαν να συνεχίζει. Κάποια στιγμή μάλιστα θα υπέκυπταν, προκειμένου να αποφύγουν την ταλαιπωρία της διαδρομής, καναπέ-εξώπορτας.

Ποιος ο κίνδυνος από ένα αδύναμο κρατίδιο; Μπορούν να κάνουν ντου, απειλώντας την εδαφική ακεραιότητα της χώρας;

Η ερώτηση κι ο προβληματισμός εν γένει συνιστά τον ορισμό της αγαθότητας, είναι δεδομένο πως ακόμα κι αν η κατεστραμμένη οικονομικά Ελλάδα του σήμερα κάνει ένα απλό «φου», το γειτονικό κρατίδιο αν και με ακμάζουσα οικονομία, θα ψάχνει σωσίβιο στη θάλασσα της Μάγχης.

Αυτά σήμερα, το αύριο και τα δεδομένα σε 10. 50 ή 100 χρόνια μπορεί κάποιος να γνωρίζει;

Δεν πέρασε καιρός που κάθε επιτυχημένο μπάτσελορ πάρτι συνοδευόταν με την παρουσία Ρωσίδων που για μερικά χαρτονομίσματα ικανοποιούσαν κάθε ερωτική φαντασίωση, στις μέρες μας όμως το όνειρο του Έλληνα είναι να βρει Ρώσο αγοραστή για το ακίνητό του.

Εκτός αυτού δε υπάρχει πόλεμος στον πλανήτη ακόμα και μεταξύ των πιο απίθανων χωρών, που διεξήχθη χωρίς την εμπλοκή κάποιας υπερδύναμης, οπότε η στρατιωτική επάρκεια των γειτόνων είναι εντελώς αδιάφορη.

Βάσει λογικής βέβαια άπαξ και χαριστεί το όνομα δε θα χρειάζεται να γίνει πόλεμος, μελλοντικά τα πάντα θα μπορούν να γίνουν με πολιτικά τερτίπια στο όνομα της δημιουργίας ενιαίου Μακεδονικού κράτους. Το μαγείρεμα είναι το μόνο εύκολο και με δεδομένη την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, οι εσωτερικές ισορροπίες κάθε περιοχής μπορούν να ανατραπούν εύκολα. Μην πάτε μακριά, δείτε τι συνέβη στο Κόσοβο και ποια η προοπτική της «ανεξάρτητης» πλέον περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση ουδείς είναι σε θέση να μιλήσει με βεβαιότητα για το μέλλον, οπότε ποιος ο λόγος να ρισκάρεις.

Επιστρέφοντας στο παράδειγμα με το γείτονα που προανέφερα, ακόμα κι αν του έκανες τη χάρη για να γλυτώσεις τις επισκέψεις, αναλογίστηκες το ενδεχόμενο να διαθέτει προσόντα Αντετοκούμπο κι εκεί που σκεφτόσουν «ουφ τον ξεφορτώθηκα» να άκουγες από τη γυναίκα σου «δεν πας γλυκέ μου μερικές ημέρες στο γείτονα, να μετακομίσει αυτός εδώ;». Δε θέλει και πολύ λοιπόν, από νοικοκύρης να μετατραπείς σε γείτονα, χωρίς να προλάβεις να καταλάβεις το πως και το γιατί…

Αμερικάνοι, Τούρκοι και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις

Είναι ξεκάθαρο πως οι Αμερικάνοι πιέζουν φοβούμενοι το Ρωσικό παράγοντα, που σιγοντάρει τους όψιμους κι ευκαιριακούς συμμάχους τους Τούρκους, να δραστηριοποιηθούν έντονα στην περιοχή.

Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν να μη παραχωρήσεις κάτι ακόμα και λιγότερο σημαντικό, όταν δε γνωρίζεις εκ των προτέρων τον τελικό παραλήπτη. Θα το κρατήσουν οι Σκοπιανοί, μήπως το κάνουμε δώρο στους Τούρκους που μέσω τον Αλβανών επιδιώκουν να ελέγξουν την περιοχή κι από εκεί που τους υπολογίζουμε από Ανατολικά, μας τη βγουν και από το Βορρά;

Για να το εμπεδώσετε, δείτε τι θα γίνει την Κυριακή στα Γιάννενα, το ένα πέταλο μας έδωσαν, από παντού θα ξεφυτρώνουμε..

Αλυτρωτισμός

Ο αλυτρωτισμός των γειτόνων είναι το σημείο κλειδί, αποτελεί την αφετηρία όλων των κινδύνων. Οι πορείες με πανό που αναφέρουν τη Θεσσαλονίκη ως πρωτεύουσα του μεγάλου κράτους της Μακεδονίας που ονειρεύονται δεν είναι ούτε αποκύημα της φαντασίας, ούτε ταινία στον κινηματογράφο, αλλά πραγματικότητα, αυτά μαθαίνουν στα σχολεία, έτσι γαλουχούνται. Βλέπουν μουλάρι στο δρόμο και το βαφτίζουν Βουκεφάλα

Ο Τσίπρας προσπαθεί να αποπροσανατολίσει με δήθεν δεσμεύσεις του Σκοπιανού ομολόγου του πως θα αποσύρει τα αγάλματα και θα αλλάξει τα ονόματα στα αεροδρόμια και στους δρόμους, λες και είναι δύσκολο να τα επαναφέρει την επόμενη. Όλα αυτά συνέβησαν με προσωρινή ονομασία, σκεφτείτε να επισημοποιηθεί η καταγωγή τους και με τη βούλα.

Ο Μητσοτάκης που το παίζει πιο σκληρό αντράκι ζητά και Συνταγματική κατοχύρωση, μιλάμε για κωμωδία τώρα, τα Συντάγματα υπάρχουν για να αναθεωρούνται

Μπαίνοντας στο ΝΑΤΟ με τις ευλογίες των ΗΠΑ, ποιος μπορεί να ποντάρει έστω κι ένα ευρώ πως προσεχώς δε θα κάνουν εκ νέου τους καουμπόηδες; Εδώ κατάφεραν από Σλάβοι να βαπτιστούν Μακεδόνες…

Και με ποια όπλα θα τους αποτρέψουμε, όταν βρίσκονται εντός ΝΑΤΟ κι ΕΕ θα τους πούμε «πάρτε δρόμο;»

Δε θα έχουμε το δικαίωμα και να το είχαμε όμως βρείτε ηγέτη του Ελληνικού κράτους τις τελευταίες δεκαετίες που είχε δίδυμους γενετικούς αδένες για να το κάνει.

Δεν υπάρχουν λοιπόν ούτε προϋποθέσεις, ούτε συμφωνίες, ούτε δεσμεύσεις, ούτε Συντάγματα, δε δίνεις όνομα και κοιμάσαι αν όχι ήσυχος, σίγουρα λιγότερο ανήσυχος απ΄ότι αν ενδώσεις.

Το καλύτερο χαρτί είναι αυτό, ο μοναδικός μπαλαντέρ της παρτίδας και τον κρατάμε στα χέρια μας, το δίνουμε στον αντίπαλο και η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος, θα κάνουμε σαν τον Καραπαπά χωρίς Γκιρτζίκη…

Η Μακεδονία δεν είναι έθνος, δεν είναι χώρα, είναι τοπωνύμιο και brand name

Πρόσφατα η Άντζυ Σαμίου, η Άντζελα Δημητρίου (τις μπερδεύω αυτές να με συμπαθάτε) ανέβασε χάρτη με τα γεωγραφικά όρια της Αρχαίας Μακεδονίας να εκτείνονται στα Βαλκάνια, υποστηρίζοντας πως «ορίστε, τα σύνορα η Μακεδονίας δεν περιορίζονταν στην Ελληνική επικράτεια, αλλά κάποια εδάφη της εκτείνονται στα σημερινά Σκόπια, στη Βουλγαρία, ας τους δώσουμε κι αυτούς το κάτι τις» .

Επειδή οι Άντζελες δεν είναι οι μοναδικές που παπαγαλίζουν παρόμοιες ατεκμηρίωτες επικεφαλίδες χωρίς να έχουν διαβάσει το υπόλοιπο ρεπορτάζ, να ενημερώσω κατ΄αρχήν πως οι χάρτες που ανεβάζουν δείχνουν συνοπτικά μέρος των συνόρων της Αρχαίας Ελλάδας.

Αν με βάση αυτούς τους χάρτες δικαιούνται δικό μας όνομα, εμείς γιατί να μη δικαιούμαστε δικά τους εδάφη, οι μ@λ@κες της ιστορίας είμαστε ;

Η Μακεδονία δεν ήταν ποτέ κράτος, ήταν τοπωνύμιο που αποτελούσε κομμάτι της Ελλάδας, οπότε κάθε τι που σχετίζεται είτε με το όνομα είτε με τα εδάφη της ανήκουν δικαιωματικά στην Ελλάδα, δε μπορεί να σπάσει αυτό, Κι άντε, τα εδάφη στην πορεία των αιώνων και με τους πολέμους αυξομειώνονται, το όνομα δεν είναι μπαλάκι του πινγκ πονγκ.

Με τη λάμψη μάλιστα κυρίως λόγω του Αλεξάνδρου που η ιστορία καθιέρωσε ως Μέγα και η ζωή του όπως και οι στρατηγικές επιδόσεις του διδάσκονται στα κορυφαία πανεπιστήμια του πλανήτη, το όνομα Μακεδονία έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά brand name, κανένα brand name όμως δε γίνεται να έχει περισσότερους από έναν ιδιοκτήτες.

Αφού το βρίσκετε υπερβολικό ή και ακραίο, να χαρίσουμε και τα Μάρμαρα του Παρθενώνα αν είναι, με δυο αιώνες και βάλε στο Βρετανικό μουσείο δικαιούνται σίγουρα να αλλάξουν υπηκοότητα. Ας δωρίσουμε μερικά αετώματα έστω τι ψυχή έχουν κι ας ταΐσουμε στους εαυτούς μας τον παπά πως θα διεκδικήσουμε τα υπόλοιπα στην πορεία. Αμφιβάλλει κάποιος πως αν γινόταν αυτό, στο μέλλον οι Άγγλοι θα ισχυρίζονταν πως ο Φειδίας ήταν ποδοσφαιριστής της Premier league και στον ελεύθερο χρόνο του φιλοτεχνούσε αγάλματα ;

Η Μακεδονία είναι περιοχή της Ελλάδας όπως πχ η Θεσσαλία, δε γίνεται να δώσεις το όνομα ή μια συλλαβή έστω, ούτε να τη διαμελίσεις.

Με την επιπέδου νηπιαγωγείου ερμηνεία των χαρτών, ο εκ Θεσσαλίας μυθικός ήρωας Αχιλλέας που έζησε μια δεκαετία της ζωής του στην Τροία που σήμερα είναι Τουρκικό έδαφος προσφέρει πάτημα στους γείτονες να ζητήσουν το όνομα της Θεσσαλίας

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο Αχιλλέας μάλιστα έζησε στ΄ αλήθεια στη σημερινή Τουρκία, την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου οι Σλάβοι δεν υπήρχαν ούτε ως σπερματοζωάρια, οπότε να χαρίσουμε και στους Τούρκους, το Πήλιο, τις στρούγκες, να τους κάνουμε δώρο και τον Αλέξη Κούγια, να το τερματίσουμε…