Ολυμπιακός : Ο Οσκαρ Γκαρθία και τα «δεκάρια» του

Το πρώτο πράγμα που μάθαμε όταν ήρθε ο Όσκαρ Γκαρθία είναι ότι του αρέσει να πιέζει ψηλά ώστε οι παίκτες του να κλέβουν την μπάλα και να βρίσκουν ανοργάνωτη την αντίπαλη άμυνα. Θεωρητικά έτσι θα είναι.

Πρακτικά, ψηλά πίεσε ο Παντελίδης στην Τρίπολη με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να μην μπορεί να βγάλει την μπάλα από την άμυνά του για ένα ημίχρονο και να τον καταπιεί ο Αστέρας. Τότε είπαμε ότι δεν γίνεται να πιέζεις ψηλά με 4-4-2 όταν οι δυο αμυντικοί σου χαφ δεν ξέρουν να κατεβάζουν τη μπάλα διότι δεν είναι ιδιαίτερα ταχείς.

Για το ντέρμπι της Κυριακής με την ΑΕΚ διαβάζουμε ότι ο κόουτς σκέφτεται να πιέσει ψηλά με τον Μποτία στην θέση του Σισέ. Να λυθεί το πρόβλημα της επιπολαιότητας του νεαρού Γάλλου που είναι ο μόνος σχετικά γρήγορος σέντερ μπακ με τον Μποτία που είναι ο πιο αργός από τους διαθέσιμους και στρίβει πιο δύσκολα.

Πως θα παίξει ο κόουτς κρατώντας την άμυνα ψηλά με τον Μποτία και δεν θα καρδιοχτυπήσει κάθε φορά που η ΑΕΚ θα βγάζει «κόντρα» επίθεση; Θα προλάβει μήπως να επιστρέψει ο Ταχτσίδης ή ο Ζιλέ; Αυτά είναι τα άλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Γκαρθία και αφορούν τα λάθη του μεταγραφικού σχεδιασμού το καλοκαίρι. Λάθη που δεν αντιμετωπίστηκαν τον χειμώνα.

Θα αναρωτηθεί κανείς αν είναι τόσο εύκολο κάθε φορά να βρίσκεις Μιλιβόγιεβιτς ή για να πάμε αρκετά πιο πίσω Ορμπάιθ. Προφανώς δεν είναι. Αλλά όταν παίρνεις για να πλαισιώσεις τον Ρομαό, τον Ταχτσίδη και τον Ζιλέ, πας κόντρα στη κοινή ποδοσφαιρική λογική. Όταν ξέρεις ότι στα περισσότερα παιχνίδια πρωταθλήματος θα είσαι στην επίθεση παίρνεις ένα γρήγορο σέντερ μπακ κι όχι τον Σισέ και τον Βούκοβιτς που είναι περίπου το ίδιο πράγμα. Βέβαια, είναι δύσκολο να βρίσκεις κάθε φορά Μανωλά ή για να πάμε πάλι πιο πίσω, Αβραάμ Παπαδόπουλο…

Αυτές είναι οι αντινομίες στο ρόστερ του Ολυμπιακού που αναγκάζουν το προπονητή του να βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί και να πειραματίζεται. Κι εδώ υπάρχει ένα θέμα. Το καλοκαίρι δημιουργήθηκε η εντύπωση πως με τον Οφόε, ο Ολυμπιακός έπαιρνε ένα «εξάρι». Όταν ήρθε καταλάβαμε πως δεν πρόκειται για «εξάρι». Στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για ένα σύγχρονο «δεκάρι» με δυνατότητα να χρησιμοποιεί το δυνατό κορμί του και για να μαρκάρει, κάτι που δεν κάνει ο Φορτούνης. Ετσι, αντί ο Οφόε να γίνει μια σπουδαία λύση παραλίγο να εξελιχτεί σε πρόβλημα διότι έπρεπε να βρεθεί τρόπος να «στριμωχτεί» στη εντεκάδα χωρίς να βγει ο Φορτούνης.

Τώρα, ενώπιον αυτού του προβλήματος έχει βρεθεί ο Γκαρθία. Πως θα χωρέσει ο πιο ποιοτικός παίκτης που υπάρχει στο ρόστερ του πρωταθλητή χωρίς να διαταραχτούν οι αγωνιστικές ισορροπίες της ομάδας. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι μία: Δεν γίνεται. Κι επειδή στον ένα μήνα που δουλεύει με την ομάδα ο Γκαρθία δεν έχει κατασταλάξει σε σχήμα και διάταξη, η λύση είναι αυτή που βρήκε ο Λεμονής στο Αγρίνιο. Δεν πρόκειται άλλωστε για κάτι που δεν έχει συμβεί ξανά στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Πριν από κοντά τριάντα πέντε χρόνια έπαιζε έχοντας στην εντεκάδα του τρία «δεκάρια». ΤονΑϊδινίου, τον Δεληκάρη και τον Δαβουρλή. Πριν από κοντά είκοσι πέντε χρόνια το ξανάκανε με τον Καραπιάλη, τον Εστάι και τον Γκώνια. Ας το ξανακάνει τώρα με Μάριν, Φορτούνη και Οφόε…