Στη Νίκαια, έξω από ένα μαγαζί που ήταν κοντά σε μία εκκλησία βλέπω σημαιάκια: ελληνικά, δικέφαλους αετούς και του Ολυμπιακού.
Όλα ξεκίνησαν όταν τα γατιά μου έπρεπε να πάνε για στείρωση. Να τους τα κόψουμε, να τους αφήσουμε καστράτους. Ο ένας είναι πορτοκαλί και λέγεται Στράτος Διονυσίου κι ο άλλος είναι Μαύρος και λέγεται ο Μαύρος ο Θεός και τα δύο μαζί, σε μια αφηρημένη προσέγγιση, είναι κιτρινόμαυρα. Αλλά αυτό καμία σημασία δεν έχει.
Η στείρωση θα γινόταν στη Νίκαια. Στην προσφυγική Νίκαια. Οπότε μερικές μέρες πριν, έχει ξεκινήσει μία έντονη συζήτηση: Η Νίκαια είναι κόκκινη ή είναι κιτρινόμαυρη;
Η προσφυγική Νίκαια, να ξαναπούμε.
Υποστήριζα, λοιπόν, ότι είναι κιτρινόμαυρη, γιατί όλοι οι Νικαιώτες που ξέρω είναι ΑΕΚ. Αλλά είναι και δίπλα στον Πειραιά. Κι από εκεί ορμώμενο ξεπήδησε το αντεπιχείρημα.
Στη Νίκαια πλέον, έξω από ένα μαγαζί που ήταν κοντά σε μία εκκλησία (έχει σημασία η λεπτομέρεια) βλέπω σημαιάκια: ελληνικά, δικέφαλους αετούς και του Ολυμπιακού (πρώτο σημάδι, δηλαδή).
ΑΕΚ, λέω εγώ, εκκλησιαστικά λέει ο αντίλογος, που αμφισβητεί, όπως είπαμε, την «Αεκότητα» της περιοχής.
Φεύγοντας λοιπόν από την προσφυγική Νίκαια, ρωτάω έναν κύριο ταρίφα -γιατί ο ταρίφας πάντα ξέρει: Στη Νίκαια ποιος κερδίζει; η ΑΕΚ ή Ολυμπιακός.
Κι ο ταρίφας (που μένει στο Χαϊδάρι…)μίλησε: Υποθέτω ότι ο Ολυμπιακός έχει την πλειοψηφία, γιατί κέρδισε έδαφος (έναντι της ΑΕΚ). Αλλά τι τα θέλετε, δύο ομάδες έχει η περιοχή, την Προοδευτική και τον Ιωνικό και παίζουν ξύλο μεταξύ τους.
Έτσι, λοιπόν. Άκρη δεν βγήκε ενόψει του ντέρμπι, οπότε -αν είστε κι εσείς προληπτικοί σαν και του λόγου μου- είναι σαφές πως το ματς θα είναι δύσκολο και το αποτέλεσμα θα κριθεί στις λεπτομέρειες.