Παναθηναϊκός: Όνειρο και τρέλα, δάκρυ και χαρά και μαχαιριά

Είναι ξεχωριστά τα γενέθλια. Τα κάθε γενέθλια. Έρχονται κάθε χρόνο για να σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστός. Είτε τα γιορτάζεις, είτε όχι, είτε στα πέντε σου, είτε στα 35 σου, νιώθεις πως είναι η μέρα σου. Πολλές φορές αισθάνεσαι μοναδικός, χαρούμενος, άλλες μελαγχολικός. Ίσως γιατί μεγαλώνεις και όσο περισσότερο μεγαλώνεις, τόσο λιγότερο αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνό σου, όχι απαραίτητα γιατί κάποιος φίλος σου σε ξέχασε. Τα γενέθλιά σου ξέχασε, όχι εσένα.

Ο Παναθηναϊκός έχει σήμερα γενέθλια. Γίνεται 110 ετών. Η 3η Φεβρουαρίου είναι η δική του μέρα. Του ανήκει από το 1908, όταν ο Γιώργος Καλαφάτης ίδρυσε τον μεγαλύτερο σύλλογο του ελληνικού αθλητισμού. Έχει κάθε δικαίωμα κάθε χρόνο τέτοια μέρα να νιώθει κι εκείνος ξεχωριστός. Μοναδικός. Όπως ακριβώς είναι στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού.

Ο Παναθηναϊκός είναι μοναδικός γιατί είναι και ο μοναδικός ελληνικός σύλλογος που αριθμεί επίσημα και καταμετρημένα 1.525 τίτλους σε όλα τα αθλήματα. Δεν είναι τυχαίο το «Πρωταθλητή σ’ όλα τα σπορ παντοτινέ».

Ο Παναθηναϊκός είναι ο σύλλογος που στα δύο δημοφιλέστερα αθλήματα έχει τις μεγαλύτερες διεθνείς επιτυχίες από κάθε άλλον ελληνικό. Έχει φτάσει στον τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης στο ποδόσφαιρο, επιτυχία ασύλληπτη για οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Δεν έχουν τολμήσει καν να το σκεφτούν. Δεν έχουν καταφέρει καν να το αγγίξουν.

Έχει έξι ευρωπαϊκά τρόπαια στο μπάσκετ, άθλημα στο οποίο είναι η μεγαλύτερη ομάδα της τελευταίας 20ετίας στην Ευρώπη και φυσικά στο Top 3 των καλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων όλων των εποχών. Ποτέ καμιά άλλη ομάδα δεν έχει μετρήσει κάθε χρόνο εδώ και 22 συνεχόμενα χρόνια έστω έναν τίτλο τη σεζόν. Νούμερα που προκαλούν ίλιγγο.

Για να φτάσεις, όμως, στους 1.525 τίτλους, δεν αρκούν μονάχα το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος είναι πολλά περισσότερα απ’ ότι τα δύο πιο δημοφιλή αθλήματα. Τα ερασιτεχνικά του τμήματα έχουν φέρει επιτυχίες μεγάλες, κούπες και εκατοντάδες μετάλλια. Με το τριφύλλι στην καρδιά, οι αθλητές του τον έχουν δοξάσει δεκάδες φορές στο πέρασμα των χρόνων. Μια ματιά στο βιβλίο «Και χιλιάδες τίτλοι» θα σας δώσει να καταλάβετε έστω και λίγο το μέγεθος του συλλόγου.

«Ματωμένα» γενέθλια

Η μέρα που ο Παναθηναϊκός κλείνει 110 χρόνια ιστορίας ξημέρωσε με μουντάδα. Με συννεφιά. Ασορτί με αυτά που βιώνει ο σύλλογος, τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στα ερασιτεχνικά του τμήματα, γιατί δεν πρέπει να τα ξεχνάμε.

«Ματωμένα» γενέθλια, κυρίως για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Την ομάδα που κάποτε ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης είχε πει ότι ντέρμπι παίζει με τη Γιουβέντους και όχι με τον Ολυμπιακό. Και είχε απόλυτο δίκιο. Την ομάδα που έκανε τον κόσμο της «κακομαθημένο». Που τον έμαθε να έχει απαίτηση για αποτέλεσμα σε οποιοδήποτε γήπεδο του κόσμου. Από το Άμστερνταμ του τρανού Άγιαξ, μέχρι το Μιλάνο της λαμπερής Ίντερ του Μουρίνιο.

Την ομάδα που μας έμαθε πως είναι να διεκδικείς τους στόχους σου παίζοντας με ψηλά το κεφάλι μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Την ομάδα που μας έκανε να αναποδογυρίζουμε τραπέζια από χαρά όταν σκόραρε στο «Καμπ Νου» απέναντι στην Μπαρτσελόνα και να τα αναποδογυρίζουμε πάλι από αγανάκτηση όταν το σουτ του Βλάοβιτς, περίπου εξήντα λεπτά αργότερα, ορκιζόσουν πως πήγε μέσα, αλλά είχε βγει άουτ.

Την ομάδα του «11 αυτοί, 11 κι εμείς» του μεγάλου Φέρεντς Πούσκας, φράση που την οδήγησε σε κάθε της ευρωπαϊκή επιτυχία και την μετέτρεψε σε πρέσβη του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Την ομάδα των μεγάλων άσων, των δεκάδων παιχταράδων που φόρεσαν τη φανέλα της και που αν κάτσουμε να τους πούμε, σίγουρα θα αδικήσουμε τους περισσότερους.

Θα δανειστώ μια φράση την οποία μου είχε πει κάποτε ο πατέρας μου, ο άνθρωπος που το 1990 μου πέρασε ένα πράσινο κασκόλ στο λαιμό, με έπιασε από το χέρι και με πήγε για πρώτη φορά στο γήπεδο.

«Οι παίκτες, όσο καλοί κι αν είναι, κάποτε φεύγουν. Εσύ να είσαι εδώ. Σε μια γωνιά και να φωνάζεις για το τριφύλλι. Αυτό είναι που μένει αιώνια στη θέση της καρδιάς»…