Ο Καρέρα δεν είναι… Μαρτίνς

Ο Μάσιμο Καρέρα πρόσωπο των ημερών στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τρεις σερί εντός έδρας ήττες στο παθητικό της ΑΕΚ: Εξέλιξη που είχε να προκύψει από το 1988.

Ο Ιταλός είδε την ομάδα του να δέχεται 9 γκολ από Ζόρια, Μπράγκα και Παναθηναϊκό. Θα μπορούσε σίγουρα ο απολογισμός να είναι και χειρότερος. Χθες το ματς με τους Πράσινους ήταν… καρμπόν του προηγούμενου στο ΟΑΚΑ, με τους Πορτογάλους όπου το σκορ ήταν ήδη 0-2 στο 10΄.

Η διαφορά προέκυψε ότι ο Μαουρίσιο και ο Μακέντα έχασαν τα… άχαστα.

Τρεις ήττες στη σειρά είναι πολλές για να τις αντέξει ένας οργανισμός αυτού του επιπέδου. Κυρίως όταν για πολλοστή φορά έχει επιλέξει επικοινωνιακά να στείλει λάθος μηνύματα. Η μουρμούρα και οι δεύτερες σκέψεις για τον προπονητή προκύπτουν αναπόφευκτα. Όχι όμως και δίκαια.

Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που έχασε δια περιπάτου το κύπελλο από τον μισό Ολυμπιακό στα μέσα Σεπτέμβρη. Ότι κάποιοι θεώρησαν πως έγινε άλλη διότι προκρίθηκε επί της Βόλφσμπουργκ με ένα buzzer beater κόντρα στη ροή της μονής αναμέτρησης στο Μαρούσι ή γιατί απέκτησε δύο ικανούς μεσοεπιθετικούς είναι δικό τους πρόβλημα. Όχι του προπονητή. Ούτε του τεχνικού διευθυντή.

Μοιάζει απίθανο κάποιος σαν τον Καρέρα ή τον Ίλια Ίβιτς να υπολόγιζαν πως μπορεί αυτό το σύνολο να τα καταφέρει σε δύο-τρία διαφορετικά μέτωπα με rotation στους στόπερ τον Σβάρνα, τον Χνιντ και τον Νεντελτσεάρου πλάι στον εξαιρετικό αλλά «ευπαθή» σε τραυματισμούς Τσιγκρίνσκι. Με τεράστιο έλλειμμα στους ακραίους μπακ. Με μοναδικό τερματοφύλακα τον Τσιντώτα. Διότι η ΑΕΚ στην άμυνα δίνει την εντύπωση πως παίζει… σταυρό. Απλά κάνει τον σταυρό της!

Αποκλείεται δύο άνθρωποι έμπειροι του ποδοσφαίρου να μην φοβήθηκαν πως αυτές οι λύσεις δεν θα επιτρέψουν στην ομάδα τους να εκμεταλλευθεί το μέσο-επιθετικό ταλέντο της. Ρωτούν διάφοροι γιατί η Ένωση μπαίνει στα ματς «παγωμένη»; Δεν είναι. Απλώς όλα τα αντίπαλα τεχνικά τιμ στοχεύουν στο ίδιο πράγμα. Να πιέσουν τις πρώτες πάσες της. Και αν δεν τα καταφέρουν να προσπαθήσουν να μείνουν στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου αναζητώντας transition. Ένα κλέψιμο της μπάλας αρκεί.

Αν θυμηθεί κάποιος τα περσινά ματς με τον Ολυμπιακό και το πως ο Μαρτίνς ταλαιπωρούσε αφάνταστα την Ένωση θα καταλάβει πως δεν πρόκειται για κάποιο νέο πρόβλημα. Αλλά για το παλιό που δεν λύθηκε: Στις 19 Ιουλίου στο Καραϊσκάκη (3-0) το σκορ ήταν 2-0. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι διπλό. Στις 28 Ιουνίου 0-2 πριν την ανάπαυλα (1-2 τελ). Στο ματς του πρώτου γύρου το σκορ άνοιξε στο 9΄(2-0). Και πέρσι ήταν εκεί ο Βράνιες. Ακόμη και ο Οικονόμου που μοιάζει καλύτερος από τους υπάρχοντες.

Ο Καρέρα νιώθοντας τον κίνδυνο επέλεξε στα ευρωπαϊκά φετινά ματς να «κλείσει» τον σχηματισμό του όσο πιο πολύ μπορούσε. Μετά το 0-3 με τη Ζόρια κατηγορήθηκε για αυτό. «Δεν μπορείς να παίζεις με οκτώ ανασταλτικούς». Το ότι η Ζόρια μια εβδομάδα μετά νίκησε τη Λέστερ μάλλον δεν λέει κάτι σε κανέναν. Ούτε βέβαια και τι έγινε, όταν ο Ιταλός προσαρμόστηκε στην επιταγή τους.

Οι επιλογές στους Κιτρινόμαυρους μοιάζουν μονίμως ημιτελείς. Φέτος το ρόστερ είναι το βαθύτερο των τελευταίων χρόνων. Δεν μπορεί όμως να λες θα πάρω έναν παραπάνω εξτρέμ που πέρσι δεν υπήρχε και θα έχω έναν στόπερ λιγότερο. Δεν λύνεις έτσι κάποιο πρόβλημα. Το μεταθέτεις. Και αυτό μπορεί να μην το βρεις μπροστά σου με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη, αλλά απέναντι σε ομάδες με ικανότητες πιθανότατα θα το πληρώσεις τοις μετρητοίς.

Αν ο Ιταλός είχε όντως λόγο στον σχεδιασμό; Προφανώς δεν θα μιλούσαμε για αυτή την ομάδα. Αλλά δεν έχει. Όπως δεν είχε και πέρσι αναλαμβάνοντας στα μισά του δρόμου. Πιθανότατα το ίδιο θα ίσχυε και αν οι επιλογές ήταν 100% του Ίλια Ίβιτς. Εκείνου που το καλοκαίρι του ΄07 με μπάτζετ Ολυμπιακού έφερε τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς από τη Σοσιεδάδ, τον Λουτσιάνο Γκαλέτι από την Ατλέτικο Μαδρίτης, τον Ραούλ Μπράβο από τη Ρεάλ Μαδρίτης και τον Γενάρη τον αρχηγό της Ρίβερ Πλέιτ, Φερνάντο Μπελούτσι. Δεν είναι.

Η ΑΕΚ έχει ακολουθήσει λάθος σχέδιο. Για αυτό βρίσκεται αυτή τη στιγμή μπροστά από ένα μικρό αδιέξοδο. Επέλεξε ένα αμυντικό rotation που δεν ταιριάζει στις επιθυμίες της. Αν αλλάξει ο προπονητής ίσως αλλάξουν κάποια αποτελέσματα. Δεν θα γίνει ξαφνικά ο Σβάρνας… Βράνιες. Ούτε θα εκτοξευθούν τα skills του Ινσούα και του Παουλίνιο. Το ποιος επέλεξε αυτό το σχέδιο; Είναι μια άλλη συζήτηση. Η καρέκλα του προπονητή τρίζει.

Αντίστοιχα δεν μπορούν να ζητηθούν ευθύνες φέτος και από τον Λάζλο Μπόλονι ότι και να ακολουθήσει για τον Παναθηναϊκό. Ούτε βεβαίως από τον Πάμπλο Γκαρσία στον ΠΑΟΚ. Εκείνοι δεν ήταν καν εδώ στη μετάβαση από την προηγούμενη σεζόν στην επόμενη. Διαχειρίζονται το υλικό που βρήκαν και το προσαρμόζουν στις ιδέες τους.

Και αν ο Ρουμάνος είναι πολύπειρος και τέτοιες υποθέσεις τις αντιμετωπίζει πιο εύκολα; Ο Ουρουγουανός είναι στα πρώτα ματς της καριέρας του ως πρώτος προπονητής σε επαγγελματική ομάδα. Ο τρόπος που έχασε στην Ολλανδία το ματς με την Αιντχόφεν είναι ενδεικτικός. Για την Κύπρο δεν υπάρχει καν συζήτηση.

Αρέσει δεν αρέσει ο ανταγωνισμός στην Ελλάδα έχει έναν συγκεκριμένο παρονομαστή σε πολλές και διάφορες ενότητες. Στον τρόπο που οι ομάδες καταλαβαίνουν, σχεδιάζουν και υλοποιούν ποδόσφαιρο. Ισχύει απόλυτα και στον πάγκο τους. Ουσιαστικά ένας προπονητής μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ευθύνη για αυτό που η ομάδα του παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο. Ο Πέδρο Μαρτίνς. Και στα καλά και στα άσχημα.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Διότι ο Πορτογάλος απολαμβάνει προνόμια όχι συνηθισμένα στα μέρη μας. Είναι στη 3η του σεζόν στον Ολυμπιακό. Έχει την εμπιστοσύνη του Βαγγέλη Μαρινάκη όλο αυτό το διάστημα. Συμμετέχει ενεργά στον σχεδιασμό και την υλοποίηση. Ακόμη και στις αποφάσεις για τις πωλήσεις! Η ομάδα που παρουσιάζει του ανήκει. Το να πεις το ίδιο για τους υπόλοιπους είναι άδικο. Ου μην και αφελές.