Παναθηναϊκός : Η απλή μέθοδος των… πολλών

Δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως κανένας παίκτης του Παναθηναϊκού απ’ όσους ξεκίνησαν στην ενδεκάδα του ντέρμπι με την ΑΕΚ δεν υστέρησε. Ούτε ένας. Και μπορούμε να τους πάρουμε ξεχωριστά τον καθένα για να δούμε πως όλοι τους, για τουλάχιστον 60 λεπτά, έμοιαζαν σαν μια καλοκουρδισμένη ποδοσφαιρική μηχανή, απολύτως πιστοί στο πλάνο τους, το οποίο το εκτέλεσαν… αριστοτεχνικά.

Ο Διούδης ήταν και πάλι ο ίδιος σταθερός τερματοφύλακας που γνωρίζουμε και η αμυντική τετράδα μπροστά του έκανε το καλύτερο παιχνίδι της έως τώρα στη σεζόν. Ο Σάντσες εξαφάνισε από το γήπεδο τον Λιβάγια και δεν του άφησε ούτε εκατοστό από τον χώρο που ο Κροάτης συνεχώς αναζητούσε. Ο Βέλεθ έκανε μακράν το κορυφαίο του παιχνίδι, με τον Ανσαριφάρντ να μην μπορεί να του πάρει ούτε μισή μονομαχία. Ο Σένκεφελντ δεν υστέρησε σε κανέναν τομέα και θύμισε τον περσινό καλό του εαυτό. Όσο για τον Ζαγαρίτη; Μπορεί να ξεκίνησε κάπως μουδιασμένα, αλλά όσο η ώρα περνούσε μεταμορφωνόταν σε κορυφαίο του γηπέδου.

Αστείρευτες δυνάμεις, μια πλευρά που την είχε… μόνος του, αφού ο Βιγιαφάνιες έκλεινε συνεχώς στον άξονα, ανεβάσματα που γίνονταν εφιάλτης για την άμυνα της ΑΕΚ και μια καταπληκτική ενέργεια που έγινε ασίστ για το 2-0 του Κουρμπέλη. Πολλές φορές δεν κάνουν καλό τα μεγάλα λόγια, αλλά αν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας αριστερός μπακ που να θυμίζει τον Τσιμίκα της μεταγραφής των 20 εκατομμυρίων, είναι ο Ζαγαρίτης.

Στη μεσαία γραμμή η τριάδα Αλεξανδρόπουλος – Μαουρίσιο – Κουρμπέλης έμοιαζαν σαν να παίζουν χρόνια μαζί. Ορθώς το σκέφτηκε ο Μπόλονι και τους έβαλε και τους τρεις μέσα. Ο νεαρός κάθε παιχνίδι που περνάει μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας. Όπως λέμε στην καθημερινότητά μας, είναι… χαφάρα. Πατάει όλο το γήπεδο. Έχει τεχνική κατάρτιση άψογη και πνευμόνια που δεν συγκρίνονται με κανενός άλλου. Είναι καθοριστικός σε μια φάση στο πρώτο ημίχρονο που ο Μάνταλος δεν προλαβαίνει να εκτελέσει και η μπάλα γυρίζει στον Λιβάγια. Πριν σουτάρει ο Κροάτης, ο μικρός μπαίνει μπροστά του, του κλέβει την μπάλα και κάνει… βόλτα με άνεση στην περιοχή του Διούδη πριν την απομακρύνει.

Ο δε Μαουρίσιο έμοιαζε με ρομπότ. Απολύτως προσηλωμένος στο παιχνίδι, με την πάσα στον Ζαγαρίτη πριν την ενέργεια του μικρού και την ασίστ για το 2-0, με κατανομή δυνάμεων, πολλές κερδισμένες μονομαχίες και στον αέρα και χαμηλά και με κατευθυντήριες εντολές προς τους υπολοίπους. Και φυσικά μια απειλή για την άμυνα της ΑΕΚ με τα πατήματά του στην περιοχή της (έχει χάσει την ευκαιρία του ματς στο 3′ και ακόμα μία λίγο αργότερα).

Ο Κουρμπέλης εκτός από το γκολ είναι ο παίκτης που βάζει την περισσότερη δύναμη στη μεσαία γραμμή και φυσικά ο παίκτης – κλειδί για τον Μπόλονι όταν η ΑΕΚ έπαιξε φουλ επίθεση. Ο Ρουμάνος τον τράβηξε πίσω, δίπλα σε Βέλεθ και Σένκεφελντ, έπαιξε 5-4-1 και όσο ο Κουρμπέλης βρισκόταν εκεί, η Ένωση δεν απειλούσε. Το 1-2 έγινε με τον αρχηγό του Παναθηναϊκού να έχει επιστρέψει στα χαφ μετά την έξοδο του Αλεξανδρόπουλου και την είσοδο του Πούγγουρα.

Όσο για τους τρεις της επίθεσης; Εκείνοι ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι ενός τέλεια καταρτισμένου πλάνου από το μυαλό του Μπόλονι. Η ΑΕΚ στο αμυντικό της τρανζίσιον αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και ο Ρουμάνος τη χτύπησε εκεί ακριβώς. Με κίνηση στον χώρο από Μακέντα και Χατζηγιοβάνη και με… τάισμα από τον Βιγιαφάνιες. Βιγιαφάνις – Χατζηγιοβάνης – Μακέντα είναι το πρώτο γκολ. Βιγιαφάνιες – Χατζηγιοβάνης είναι το τετ α τετ του δεύτερου που το βγάζει ο Τσιντώτας. Και μέχρι να κουραστεί ο Έλληνας διεθνής, κάθε κατεβασιά μύριζε γκολ.

Αν ο Μπόλονι είχε επιλέξει να βάλει τον Αϊτόρ αντί του Χατζηγιοβάνη και να δώσει φρέσκα και γρήγορα πόδια στην ομάδα του, ίσως να έβρισκε ο Παναθηναϊκός και το τρίτο γκολ στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να δει ο προπονητής της ομάδας.

Το πως ένα παιχνίδι που είναι απολύτως στα μέτρα του και μάλιστα με εντυπωσιακή εμφάνιση στο πρώτο του μισό, το πως ένα παιχνίδι που είναι για… 0-4, κινδυνεύει στο τέλος να μην το πάρει. Οι παίκτες έμοιαζαν από κάποιο σημείο κι έπειτα να έχουν συμβιβαστεί με την τραγική εικόνα που έδειχνε η ΑΕΚ και να μη νιώθουν απειλή. Συμβαίνει.

MUST READ

Εξελίξεις με Μενσά στον Ολυμπιακό

Αυτό που δεν πρέπει να συμβαίνει είναι η εικόνα ορισμένων παικτών όπως ο Αγιούμπ. Ο Μπόλονι τον έβαλε στο γήπεδο για να κρατήσει μπάλα και να χαρίσει ανάσες στην ομάδα του. Κι εκείνος έκανε… του κεφαλιού του. Ο χρόνος τελειώνει για έναν παίκτη που ήρθε με μεγάλη προοπτική, αλλά δεν δείχνει να μπορεί να ανταπεξέλθει.