ΠΑΟΚ – Αστέρας Τρίπολης: Γκολ ο ΠΑΟΚ και κουβέντα για το Μπούστο της Μενεγάκη…

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στο ποδόσφαιρο που είναι τόσο ξεκάθαρα, ώστε δε χρειάζεται ούτε έστω αυτό το δείγμα γραφής των πρώτων αγωνιστικών, για να τα καταλάβεις.

Με την ατομική ποιότητα που διαθέτει ο φετινός ΠΑΟΚ, θα είναι είδηση αν χάσει βαθμό στην Τούμπα με ομάδες τύπου Τρίπολης, σε περίπτωση μάλιστα που ανοίξει το σκορ και σχετικά νωρίς. Ειδικά αν δεν αργήσει να σκοράρει και το δεύτερο, η σεμνή τελετή θα λάβει τέλος.

Και να μπορεί να κάνει την ανατροπή ο αντίπαλος, δε θα το πιστέψει ότι γίνεται.

Θα είναι περίπου όπως την εποχή Σάντος, που μόλις βάζαμε το 1-0, καθόμασταν σταυροπόδι, ανάβαμε τσιγάρο κι αρχίζαμε να κουτσομπολεύουμε με τους διπλανούς μας από την πολιτική επικαιρότητα μέχρι το μπούστο της Μενεγάκη.

Δεύτερο γκολ θα ήταν είδηση αν βάζαμε, ακόμα πιο απίθανο να τρώγαμε, οπότε ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναδείξει ο καθένας τα επίπεδα της κουλτούρας του. Για την ιστορία πάντως, εκείνος ο ΠΑΟΚ δεν είχε ούτε το μπάτζετ που έχει σήμερα, ούτε το ποδοσφαιρικό περιβάλλον ήταν ίδιο, μια και η ΚΕΔ βρισκόταν υπό την κηδεμονία της ΕΠΟ του Πατέρα και όχι της Ουέφα…

Η εισαγωγική επισήμανση όπως και η πραγματικότητα που αυτή περιγράφει πάντως είναι τόσο εξειδικευμένη, που δε σημαίνει κάτι ξεχωριστό για τους στόχους του φετινού ΠΑΟΚ

Δεν ήταν ανάγκη να πέσουν 30εκ ευρώ στο αγωνιστικό τμήμα, για να αντιμετωπίζει ο ΠΑΟΚ αφ΄ υψηλού ομάδες σαν τον Αστέρα στην Τούμπα και να το παίζει αμάσητος, μετά από δυο σχετικά γρήγορα γκολ.

Αυτό κουτσά στραβά το κατάφερνε και τα χρόνια του συγχωρεμένου του Βουλινού, του Μπατατούδη και του Γούμενου, όταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ήταν είτε εσωτερικά προβλήματα, είτε έρανοι για να πληρωθούν οι παίκτες.

Σε καμμιά περίπτωση δεν επιθυμώ να υποτιμήσω οποιαδήποτε νίκη, ειδικά αν αναλογιστώ τι θα είχε συμβεί σε περίπτωση που το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό.

Τέτοιες νίκες όμως δε λένε κάτι σπουδαίο σε σχέση με το στόχο της ομάδας και τις απαιτήσεις που υπάρχουν για φέτος.

Κουτσά στραβά τους Αστέρες θα τους κερδίσουν και οι υπόλοιποι διεκδικητές στην έδρα τους, άλλοι είναι οι αγώνες; που δείχνουν μέταλλο πρωταθλητή.

Θα είναι πχ το αντίστοιχο παιγνίδι της Τρίπολης, όπου ο ΠΑΟΚ θα είναι θεωρητικά μέσα στο κόλπο της διεκδίκησης και θα πρέπει να κερδίσει για να παραμείνει σε αυτό.

Εκεί τι θα κάνει που ο Αστέρας θα είναι περισσότερο ψυχωμένος, έχοντας τον αέρα του γηπεδούχου, ίσως και πιο ξεκάθαρο κίνητρο?

Δε θα είναι τόσο εύκολο να καθαρίσει το ματς από το πρώτο μισάωρο, η ποδοσφαιρική λογική λέει πως οι Τριπολιτσιώτες θα κρατάνε γερά και θα πρέπει ο ΠΑΟΚ να πιέζει ασφυχτικά για να τους βάλει γκολ κατά το 70, χωρίς να κινδυνέψει ταυτόχρονα.

Μπορεί;

Μέχρι στιγμής δεν το έχουμε δει πάντως…

Η ΑΕΚ ας πούμε μπορεί να έχασε στην Τρίπολη, έκανε 2 νίκες όμως με Ολυμπιακό και Πανιώνιο, βγάζοντας μέταλλο πρωταθλητή.

Ο ΠΑΟΚ ακόμα αναζητεί τέτοιες εμφανίσεις..

Λέω εμφανίσεις κι όχι νίκες, γιατί το μέταλλο δεν αποτυπώνεται μόνο στο ταμπλό, κυρίως φαίνεται στο χορτάρι,

Ο ΠΑΟΚ δεν το έδειξε σε κανένα εκτός έδρας παιγνίδι και το ακόμα πιο περίεργο είναι πως με εξαίρεση το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που ούτως ή άλλως έχει πολλές ιδιαιτερότητες και δε γίνεται να τσουβαλιαστεί με τα υπόλοιπα ΄΄’αναλώσιμα΄΄ παιγνίδια, λιγότερο αποθαρρυντική από όλες ήταν η εικόνα του  στην πρεμιέρα με το Λεβαδειακό, που άσχετα αν δεν κατάφερε να κερδίσει, προσπάθησε να το πετύχει παίζοντας λιγότερο μη ορθολογικά, από κάθε επόμενο.

Πίεσε, προσπάθησε με καλή κυκλοφορία και παίζοντας από τα πλάγια, να φέρει τη μπάλα στην περιοχή του αντιπάλου, άσχετα αν δεν κατάφερε να σκοράρει.

Έκτοτε βλέπουμε να κυκλοφορεί η μπάλα μάλλον για τυπικούς λόγους με τους παίκτες να είναι εκνευριστικά στατικοί.

Σήμερα είναι η αλήθεια πως ήταν πιο κινητικοί από κάθε άλλη φορά κι αυτό είναι ίσως το μόνο ενθαρρυντικό, γιατί κατά τα λοιπά, και πάλι δεν πατήσαμε περιοχή, σε ένα παιγνίδι που η λογική έλεγε πως η περιοχή του Αστέρα έπρεπε να μοιάζει με φρεσκοοργωμένο χωράφι.

MUST READ

Βραδιά… εξάρας

Ίσως δε χρειάστηκε μετά τα δυο όμορφα γκολ του Μαουρίσιο, δε θα μάθουμε ποτέ, η νεκροψία όμως σίγουρα θα το δείξει