Να θέλεις ένα γκολ για να προκριθείς και να κρύβεις τις μπάλες…

Ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία να κλειδώσει την πρόκρισή του στους «32» του Europa League από το βράδυ της Τρίτης, αλλά παράλληλα διατήρησε το πάνω χέρι στην ισοβαθμία με τη Μαρσέιγ. Και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της αναμέτρησης. Εάν οι Γάλλοι έβαζαν και ένα τρίτο γκολ, τότε αυτομάτως θα έπαιρναν ξεκάθαρο προβάδισμα πρόκρισης, καθώς θα υπερκάλυπταν και τη διαφορά του πρώτου μεταξύ τους αγώνα, όταν Ολυμπιακός είχε επικρατήσει με 1-0.

Αντ’ αυτού, οι Μασσαλοί, μια ομάδα 300 εκατομμυρίων, έμειναν προσηλωμένοι στο να διατηρήσουν τη νίκη. Να νικήσουν για πρώτη φορά μετά από 13 ήττες στο Champions League. Με κάθε τρόπο. Αδιαφορώντας για το σκορ. Εμειναν προσηλωμένοι στο να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να κόβουν τον ρυθμό του αγώνα, αδιαφορώντας για κάθε επιθετική πρωτοβουλία. Παρά το γεγονός ότι ένα γκολ, θα άλλαζε τελείως τους συσχετισμούς. Και θα τους έβαζε σε θέση οδηγού για το Europa.

Αυτή είναι και η μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού. Διότι η Μαρσέιγ γνώριζε, κατάλαβε μέσα από το παιχνίδι ότι ο μοναδικός τρόπος να σκοράρει ήταν από τα «δώρα» της διαιτησίας. Τα δύο πέναλτι που της δόθηκαν από Μανθάνο και VAR ήταν τα μόνα που μπορούσαν να οδηγήσουν τους Μασσαλούς στην εστία του Ζοσέ Σα. Και δεν είναι τυχαίο ότι μόνο σε εκείνες τις δύο στιγμές του 55^ου και του 75^ου λεπτού, προέκυψε ζήτημα απειλής για την εστία των Πειραιωτών. Σε καμία άλλη περίπτωση.

Η Μαρσέιγ αποχώρησε ικανοποιημένη από τον αγωνιστικό χώρο, επειδή κατάφερε να νικήσει ένα παιχνίδι που δεν άξιζε να πάρει. Επειδή της «δόθηκε» ένα ματς που υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε να το έχει χάσει. Αξιζε να το έχει χάσει. Και αυτό επιβεβαιώνεται από τη φοβική συμπεριφορά της στο διάστημα μετά το 2-1. Ο Βίλας Μπόας έκανε αλλαγές τη μία μετά την άλλη, βάζοντας παίκτες φρέσκους, όχι για να παίξουν επίθεση, αλλά για να αμυνθούν. Εβγαλε τον Τοβέν, γύρισε πίσω από τη μεσαία γραμμή ακόμη και τον Ζερμέν. Και στο τέλος πανηγύρισε με σφιγμένες γροθιές τη νίκη της Μαρσέιγ. Ασχέτως εάν επί της ουσίας ο Ολυμπιακός παρέμεινε το φαβορί.

Ο Ολυμπιακός έδειξε μέσα στο Βελοντρόμ ότι είναι η καλύτερη ομάδα. Εδειξε ξανά ότι άξιζε να βρίσκεται ακόμη στη μάχη για τη διεκδίκηση της 2^ης θέσης, κόντρα στην Πόρτο. Αλλά τελικά είδε την πλούσια Μαρσέιγ, να κρύβει τις μπάλες για να τον νικήσει. Παραδεχόμενη ουσιαστικά ότι «έκλεψε» το αποτέλεσμα. Και δεν μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω, που θα έκανε κάθε ομάδα που πετυχαίνει μια τέτοια ανατροπή. Κάθε ομάδα που πιστεύει ότι είναι ανώτερη του αντιπάλου της.

Η συμπεριφορά της Μαρσέιγ απέδειξε ότι εάν η διαιτησία δεν είχε επηρεάσει το αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε. Και αυτό είναι ένα παράσημο. Βεβαίως, δεν είναι βαθμοί. Και αυτό είναι κάτι που πονάει και ενοχλεί. Διότι με τα παράσημα δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Όπως δεν αποδόθηκε στο Βελοντρόμ. Χάρη στις παρεμβολές και τις περίεργες αποφάσεις των διαιτητών. Σε μια ωμή και πολύ ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος.

ΥΓ. Την επομένη του αγώνα, ο γαλλικός Τύπος έστησε στον τοίχο τον Βίλας Μπόας για τη φοβική στάση που κράτησε και την αδυναμία να κυνηγήσει η Μαρσέιγ ένα τρίτο γκολ, για να παρει την ισοβαθμία από τον Ολυμπιακό. Ο ίδιος απάντησε πως «προσπαθήσαμε, αλλά δεν μας άφησε ο Ολυμπιακός. Από το να χάσουμε το παιχνίδι, επέλεξα να το νικήσουμε με κάθε τρόπο»…