Μπροστά πηγαίνει ο στρατηγός κι ένα κριάρι

Ο ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΣ, Ζωρζ Πιλαλί, είχε προβλέψει το φαινόμενο και σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα: «Μπροστά πηγαίνει ο στρατηγός κι ένα κρυάρι. Και πίσω ακολουθάνε, πέντε-έξι νηστικοί». Κυρίες και κύριοι, αγαπημένα μου παιδιά, ιδού ο Φράγκος Φραγκούλης. Ο δρόμος που άνοιξε ο Στρατηγός, έφτασε στην Αθήνα. Το συλλαλητήριο τη Κυριακή στη πλατεία Συντάγματος, είναι γεγονός. Για τη Μακεδονία. Τη ξακουστή. Του Αλεξάνδρου τη χώρα. Στο οποίο συλλαλητήριο, καλούνται να δώσουν το βροντερό παρών, όλοι. Επώνυμοι και ανώνυμοι. Συμπεθέρες και συμπέθεροι. Καφετζήδες και ταξιτζήδες. Δεύτερα και τρίτα ξαδέρφια. Ναυαγοσώστες και βατραχάνθρωποι. Καφετζούδες και χαρτορίχτρες. Μανικιουρίστες. Μπαρμπέριδες. Κουλουράδες και καστανάδες.Σαλεπιτζίδες. Κομμώτριες και κοπτοραπτούδες. Λαχειοπώλες. Ντιλιβεράδες και ναρκαλιευτές. Γκαρσόνια. Και για να επανέλθουμε στον Ακαδημαικό, Ζωρζ Πιλαλί, οδηγοί άρκτου, ιπτάμενοι νομάδες του σερφ, ασυμβίβαστοι προλετάριοι, υπέρβαροι ασκητές, πεχλιβάνηδες, ψωνιστές, τσιρκολάνοι.

ΜΕΤΑ τη Θεσσαλονίκη, θα γίνει απογραφή των κορόιδων και στην Αθήνα. Θα καταμετρηθούν, τα εντός του λεκανοπεδίου ψημάρια. Με την εκκλησία της Ελλάδος να δίνει το βροντερό παρών. Και το Μίκη Θεοδωράκη, τώρα στα στερνά, στο ίδιο μετερίζι με τους Χρυσαυγίτες. Για να επιβεβαιωθεί, αυτό που έχει πει ο Αλή Πασάς στη Κυρά Φροσύνη, «δεινόν το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον». Στη σκηνή, στην εξέδρα ήθελα να πω, ο κομψευόμενος ιατρός, ο χρυσοποίκιλτος Γιώργος Πατούλης. Συνοδευόμενος όπως πάντα από την Πατούλαινα. Όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, η ερίτιμος σύζυγός του. Αλαμπρατσέτα με όλο αυτό το συρφετό και η ανυπέρβλητη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αγκαλιά με την Ελένη Λουκά. Κι ο Κασιδιάρης παραδίπλα να κόβει βόλτες. Ο Άδωνις, που λιγουρεύεται να τη πατήσει ο Κυριάκος, για να γίνει αυτός ο αρχηγός. Ο Αντώνης Σαμαράς, που πάνω στη Μακεδονία, έχτισε καριέρα. Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός, σε όλο του, το μεγαλείο. Όλα γιά τη πολιτική επιβίωση. Ποιος θα τσιμπήσει περισσότερους ψηφοφόρους, από τη δεξαμενή των χαχόλων.

ΞΕΦΥΓΑΜΕ όμως και το θέμα μας είναι το συλλαλητήριο. Δεν υπάρχει «πόρτα». Δεν υπάρχει φέις κοντρόλ. Όλους τους αγαπάμε, όλους τους σερβίρουμε. Τύφλα να χουν τα Hard Rock Kafe. Ενδυμασία, ελεύθερη. Φουστανέλα. Χλαμίδα. Βράκα με σαλβάρια, ασημένιο μαχαίρι και κατσούνα, σε Κρητικό style. Και ουδείς ψόγος βέβαια, γιά όλα αυτά τα επαγγέλματα. Και πολύ περισσότερο τους συμπαθείς συνέλληνες, που τα υπηρετούν. Η αναφορά γίνεται, γιατί όλοι αυτοί αποτελούν το target group, των πάσης φύσεως λαοπλάνων. Που στη συγκεκριμένη περίπτωση, θέλουν να φέρουν ντε και καλά, τον Καρνάβαλο πριν την ώρα του. Και τον έφεραν. Με τους έφιππους Κρήτες καβλαντιστές. Με τον Άνθιμο, στον χρυσοποίκιλτο θρόνο του. Με τους βαμμένους στα γαλανόλευκα, σαν τις φυλές των Απάτσι και των Σιού. Τους ΠΑΟΚτζήδες και τους Αρειανούς, μία αγκαλιά. Μετά το καρναβάλι της Θεσσαλονίκης, ο εκλεκτός θίασος των Μακεδονομάχων, μετακομίζει και εμφανίζεται στην Αθήνα. Παπάδες, εφαψίες, Χρυσαυγίτες, αργόσχολοι, τοκιστές σουλατσαδόροι, πατριώτες και πάσης φύσεως καβλαντιστές. Η Αθήνα έστω και γιά λίγες ώρες, θα αλλάξει χρώμα.

ΟΠΩΣ λέγαμε και χθες, όμως, ουαί και αλίμονο αν εξέλειπε, από τη ζωή μας, το καραγκιοζιλίκι. Τι θα ήταν αυτός ο κόσμος, χωρίς το γελοίον; Τι θα ήταν η Θεσσαλονίκη, αν δεν είχε να επιδείξει έναν Κώστα Ζουράρι; Έναν, Παναγιώτη Ψωμιάδη; Τη μία, στο συλλαλητήριο με τη στολή του Μακεδονομάχου, την άλλη στη διαφήμιση, των Τζάμπο με τη στολή του Ζορό; Ποιό είναι το διάφορο; Ρόλος ο ένας, ρόλος κι ο άλλος. Πως θα ήταν το πολιτικό σκηνικό αν δεν υπήρχε ο θίασος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Διαλεχτοί ένας-ένας σαν τις ελιές Καλαμών. Όλοι αυτοί θα είναι επί σκηνής, τη Κυριακή στο Σύνταγμα. Μιλάμε για υπερπαραγωγή. Η μόδα των συλλαλητηρίων, ήρθε για να μείνει. Ήρθε, για να δώσει χρώμα και λάμψη στη καθημερινότητά μας. Όλος αυτός ο αχταρμάς, πατριωτών, βαρεμένων, φασιστών, κολλητηρητζίδων και καβλαντιστών. Εκαντάδες χιλιάδες νοματαίοι γιά ν ακούσουν τον Στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ δηλαδή, σε τι κατάσταση έχει περιέλθει ο κόσμος. Να φαντασιώνεται ανύπαρκτους εχθρούς και να τρέχει, πίσω από βαψομαλιάδες στρατηγούς. Άντε να βρεις ψυχιάτρους και ψυχαναλυτές, να τους κάνουνε καλά. Και γιατί όμως, μόνο στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα; Η επαρχία, δεν έχει ψυχή; Ένα συλλαλητήριο πρέπει να γίνει στη Πελοπόννησο. Στα άγια χώματα της ηρωικής Καλαμάτας, με τα καλύτερα δέντρα. Στη λεβεντογέννα Κρήτη. Στη Λάρισα, στα Γιάννενα , στη Ξάνθη, στη Κέρκυρα, στη Ρόδο, στην Τήνο που έχει τη Μεγαλόχαρη. Στη Μύκονο. Δικαίωμα στο γέλιο και στη καβλάντα, έχει και η περιφέρεια. Γιατί δηλαδή να κάνουν περιοδείες μόνο οι καλλιτέχνες και ουχί και οι Μακεδονομάχοι. Τι έχει να ζηλέψει από τον Αντώνη Ρέμμο, ο Φράγκος Φραγκούλης;

ΝΑ μιλήσουμε όμως σοβαρά. Αυτή η μόντα που στήσανε τα τσακάλια του Σύριζα με το Μακεδονικό, δεν έχει προηγούμενο. Πάντα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει χώρος γιά άλλο κόμμα. Ήταν ο Καρατζαφέρης, που όλα τα κανάλια τον είχανε στα ώπα-ώπα. Μέχρι που ξέφτισε, τον πήρανε χαμπάρι τον σφουγγαρίσανε και βγήκε στη σύνταξη. Το κενό αυτό, ήρθε να συμπληρώσει, το μπουλούκι του Καμμένου. Χαικάλης, Παπαχριστόπουλος και διάφοροι άλλοι περίεργοι. Όπως έχει πει όμως ο Ίψεν, στους Βρυκόλακες, «ανεμομαζώματα διαλοσκορπίσματα». Η κωμοδία των ΑΝΕΛ, έλαβε τέλος. Μέχρι εδώ ήτανε. Οι σατανάδες του Σύριζα λοιπόν, στήσανε τη μηχανή με το Μακεδονικό και ιδού ο Νυμφίος, Φράγκος Φραγκούλης, έρχεται με το νέο κόμμα. Από ψημάρια που τρέχουνε στα συλλαλητήρια να φάνε και οι κότες. Και φωτιά στα μπατζάκια του Κυριάκου. Τέλος, επανερχόμεθα στον Ζωρζ Πιλαλί, αναφέροντας το απόσταγμα της σοφίας του ανδρός: «Αδαούς εγκώμιον, μέγας έστιν ψόγος». Πολλώ δε μάλλον, απατεώνος εγκώμιον. Είναι ποτέ δυνατόν, το υψηλό και το ωραίο να εκφράζονται από καραγκιόζηδες; Είναι ποτέ δυνατόν, να υπερασπίζονται τη πατρίδα, η γελοιότητα και ο τυχοδιωκτισμός;

Στη μουσική επιλογή ο μέγιστος Ζωρζ Πιλαλί και Pessoa (στα φωνητικά η Πένυ Σκάρου).

https://www.youtube.com/watch?v=5tYGntYsTOs&app=desktop