Τον Μπούχα θα τον αγαπάτε, τον Μάριο θα τον θαυμάσετε…

Αν τον έλεγαν Μπουχαλάκιτς ή Μπουχαλάο, για να πάω στην… Πορτογαλική – Βραζιλιάνικη έκδοση που «φοριέται» πολύ τα τελευταία χρόνια στον Ολυμπιακό, δεν θα χρειαζόταν αραιά και που να υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα.

Ότι αυτό το παιδί από την Κρήτη ήταν βασική επιλογή με ΟΛΟΥΣ τους προπονητές που πέρασαν από το μεγάλο λιμάνι, από τον Μίτσελ που τον πρωτοείχε και μετά. Και ότι απλά άργησε να πάρει φανέλα βασικού στο σπίτι του απλά και μόνο επειδή η ατυχία με τους τραυματισμούς τον άφηνε πίσω.

Με τον Πέδρο Μαρτίνς ο «Μπούχα» είναι αναντικατάστατος. Γιατί απλά αυτά που κάνει μέσα στο γήπεδο είναι πολύτιμα. Ένας ποδοσφαιριστής αξίας, ένα παιδί – μάλαμα που, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, στις λιγοστές στιγμές που τα πράγματα δεν πάνε καλά στον Ολυμπιακό αποτελεί τον εύκολο στόχο. Από τους άμπαλους και τους… κολλημένους.

Ο Μπουχαλάκης που έφτασε να είναι αρχηγός του Ολυμπιακού με την αξία του. Που είναι μπροστά ότι και να συμβεί, αθόρυβα χωρίς να «διαφημίζεται». Ταπεινός, να κάνει τη δουλειά του στην ομάδα που του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Και κάπως έτσι να βρεθεί εκεί που αξίζει.

Στο Βικελίδης, στο πιο δύσκολο φετινό τεστ του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα ο «Μπούχα» βγήκε μπροστά και στην επίθεση. Μαζί με τον Φορτούνη πήραν από το χεράκι τον Ολυμπιακό και τον οδήγησαν στο τρίποντο. Δύο γκολ για τον «Μπούχα», το δεύτερο πανέμορφο, με δύο ασίστ από τον μαέστρο του Ολυμπιακού που μπήκε ξανά για τα καλά στην ομάδα και «καθαρίζει» με την ποιότητα και το αστείρευτο ταλέντο του.

Ήταν μεγάλη η νίκη στο Βικελίδης για τον Ολυμπιακό. Συνεχίζει στην κορυφή με 7 νίκες και μια απώλεια… εξυγιαντική στα Γιάννενα.

Και ακόμη έχει να μας δείξει πολλά. Προσωπικά θέλω και περιμένω να δω ακόμη περισσότερο τον Μάριο Βρουσάι. Αυτό το παιδί το «έχει», ο Μαρτίνς το ξέρει και είμαι σίγουρος πως θα του δώσει τις ευκαιρίες που πρέπει. Με σωστή διαχείριση όπως κάνει με όλους έως τώρα. Δεν τον κράτησε τυχαία. Ο Βρουσάι έχει αυτό που λείπει από τα άκρα του Ολυμπιακού. Την «μπούκα» στο ένας με ένα, την ντρίμπλα και την εκρηκτικότητα, όπως έκανε στο Βικελίδης περνώντας 4 (!!) και αν δεν επέλεγε την πάσα αλλά το σουτ από την καλή θέση που ήταν ίσως να μας είχε χαρίσει ένα πανέμορφο γκολ.

Θα έρθουν και αυτά όμως, ο Μάριος το αξίζει. Και έως τώρα με τον Μαρτίνς όσοι αξίζουν παίρνουν όσα δικαιούνται!

Ο Ολυμπιακός έφυγε με το τρίποντο όπως έπρεπε και τώρα «βλέπει» τον «τελικό» με την Μαρσέιγ. Θα είναι δύσκολο ματς, το 4ο συνεχόμενο σε μια απαιτητική περίοδο με πολλά προβλήματα. Ο Ολυμπιακός όμως ζει με τέτοιες καταστάσεις, είναι το «ψωμί» του, το πάθος του. Και ξέρει να βγαίνει νικητής.

Υ.Γ. Έπεσε πόνος με το διπλό του Ολυμπιακού στο Βικελίδης. Κουράγιο να έχετε παιδιά, έχει δρόμο ακόμη, πολλά χρόνια. Ο… μετρητής μηδένισε, στο ένα είμαστε ακόμη…