Περί μεταγραφών και άλλων

Τέλος και επίσημα από χθες στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο όχι μόνο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και τα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Παραδοσιακά οι κινήσεις που κάνουν οι ομάδες αυτήν την εποχή δεν έχουν ούτε την γκλαμουριά, ούτε τον όγκο των αντίστοιχων της βασικής μεταγραφικής περιόδου, αυτής του καλοκαιριού δηλαδή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως λείπουν τα μεγάλα deal είτε σε αγωνιστικό είτε σε οικονομικό επίπεδο.

Η αντίληψη, που κυριαρχούσε πως το χειμώνα δεν βρίσκεις αυτό που λέμε βασικές λύσεις, αλλά κάνεις μόνο μπαλώματα, έχει νομίζω παρέλθει προ πολλού. Αν έχεις χρήματα να σπρώξεις πάντα οι επιλογές είναι από το πάνω ράφι. Επιπλέον αυτήν την εποχή, σε πολλές περιπτώσεις, ολοκληρώνονται καλοκαιρινοί «έρωτες» που δεν τελεσφόρησαν, όπως για παράδειγμα η μεταγραφή του Κουτίνιο από την Λίβερπουλ στην Μπαρτσελόνα.

Στα δικά μας μπορεί τα νούμερα να είναι πολύ μακριά σε σχέση με το εξωτερικό, δεν παύει όμως οι ομάδες μας να προσπαθούν, άλλοτε επιτυχώς άλλοτε ανεπιτυχώς, να βρουν παίκτες για να ενισχύσουν το ρόστερ τους ενόψει της τελικής ευθείας στην επίτευξη των στόχων τους. Φέτος με δεδομένο ότι διανύουμε, με διαφορά θα έλεγα, το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, οι τρεις βασικοί διεκδικητές του τίτλου προσπάθησαν να καλύψουν τα όποια κενά τους με τον καλύτερο τρόπο. Είναι όμως έτσι επί της ουσίας; Πάμε να τους δούμε αναλυτικά.

Ο πρωτοπόρος ΠΑΟΚ προσπάθησε να πάρει παίκτη από τον Παναθηναϊκό καλά και ντε. Άρχισε με τον Μολέδο και κατέληξε με τον Κουρμπέλη. Αμφότερες οι πιο πάνω περιπτώσεις οδηγήθηκαν σε φιάσκο. Τελικά όχι μόνο δεν πήρε, αλλά έδωσε και δύο αυτός, δανεικούς στους πράσινους. Κάτσε και Μυστακίδης είναι πλέον μέλη της ομάδας του Μαρίνου Ουζουνίδη. Από τη μία καλό είναι για τα παιδιά, αφού δεν τα υπολόγιζαν οι Θεσσαλονικείς, από την άλλη όμως καταδεικνύει και το μέγεθος του καταντήματος του ιστορικού αθηναϊκού συλλόγου. Έχασε τον Τσίμιροτ, πήρε στη θέση του παίκτη, ενώ απέκτησε και κεντρικό αμυντικό. Το τι θα δείξουν οι εν λόγω ποδοσφαιριστές θα το δούμε στο χορτάρι. Την βασική του έλλειψη, κατά τη γνώμη μου, δεν την κάλυψε. Ποια είναι αυτή; Η προσθήκη μιας ακόμη λύσης στα φορ πίσω από Πρίγιοβιτς και Κουλούρη. Όπως και να έχει οι ανάγκες του ήταν μικρότερες των άλλων δύο.

Η ΑΕΚ πρακτικά η μόνη μεταγραφή που μπορεί να θεωρηθεί αλλαγή στη στελέχωση της είναι αυτή που έκανε κυριολεκτικά στο παρά πέντε. Ο ερχομός του Χουλτ από τον Παναθηναϊκό θα της δώσει λύσεις αριστερά, θα απελευθερώσει τον Λόπες και λογικά θα τον στείλει πιο μπροστά, ενώ θα δώσει την δυνατότητα στον Χιμένεθ να βάλει επιτέλους έναν από τους καλύτερους παίκτες του, τον Μπακάκη, στη θέση του. Ο Μασούντ και ο Μοράν επί της ουσίας καλύπτουν τα κενά που άφησαν οι σοβαροί τραυματισμοί των Γιόχανσον και Μάνταλου. Δεν πήρε άλλες λύσεις για τον άξονα και πολύ φοβάμαι ότι θα της κοστίσει μιας και είναι αυτή με το πιο βεβαρημένο πρόγραμμα απ’ όλους μέχρι το τέλος.

Κλείνω με τον Ολυμπιακό. Μπορεί οι ερυθρόλευκοι να έκαναν την πιο ακριβή και την πιο σπουδαία, λόγω ονόματος, μεταγραφή από όλη τη Λίγκα, αλλά δεν κάλυψαν τα σοβαρά κενά και τις ανορθογραφίες που παρουσιάζει το ρόστερ από το καλοκαίρι. Με δομικά θέματα στον άξονα, δεν υπάρχει πλην Ρομαό καθαρό εξάρι στην ομάδα, με έλλειψη ποιοτικών ακραίων, μόνος του ο Βέλγος όσο μεγάλος παίκτης και αν είναι δεν φτάνει, κατάφεραν και αποδυναμώθηκαν και στο δεξί άκρο της άμυνας τους με τη λήξη των μεταγραφών. Η φυγή του Φιγκέιρας μπορεί αριθμητικά να καλύφθηκε, δεν καλύφθηκε όμως αγωνιστικά, μιας και ο νέος κόουτς δεν «βλέπει» καθόλου τον Ίγκορ που ήλθε από τον Αστέρα.

Τη χρονιά που οι ερυθρόλευκοι αμφισβητούνται περισσότερο από ποτέ οι φίλαθλοι τους περίμεναν πιο πολλά, όχι άδικα, από την διοίκηση της ομάδας. Η αίσθηση ότι αφέθηκε η ομάδα γυμνή μπορεί να ακούγεται υπερβολική, αλλά σε ορισμένα πράγματα δεν είναι. Η απώλεια στην Τρίπολη δεν θορύβησε κανέναν ή ήρθε αργά και δεν πρόλαβαν να κινηθούν. Αν ισχύει το τελευταίο μαρτυρά και έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού. Η αλλαγή προπονητή από την στιγμή, που άπαντες στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού θεωρούσαν ανεπαρκή τον Λεμονή, θα μπορούσε να έχει γίνει νωρίτερα για να γίνει και η απαραίτητη αναπροσαρμογή στα όποια μεταγραφικά πλάνα. Αντιθέτως εκ του αποτελέσματος γίνεται ορατό ότι με τον νέο κόουτς δεν έγινε συζήτηση για μεταγραφές. Ίγκορ και Χατζισαφί ήρθαν πριν από τον Ισπανό ενώ ο Μιραλάς θα ερχόταν ακόμα και αν ήμουν εγώ στην άκρη του πάγκου. Αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό στο τέλος να είστε σίγουροι ότι πολλοί θα θυμηθούν τα πεπραγμένα του Ιανουαρίου.