Η αξία της νίκης, «κρύβεται» σε όσα τράβηξε ο Ολυμπιακός την εβδομάδα που πέρασε…

Δεν είναι κλισέ. Είναι η πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να παίξει το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Επρεπε να το νικήσει. Και το νίκησε. Μια πολύ μεγάλη. Πολύ σημαντική, κρίσιμη και… χρήσιμη νίκη. Μια νίκη από εκείνες που στο ταμείο που γίνεται στο τέλος, φαίνεται η πραγματική αξία της. Μια νίκη που κατακτήθηκε με καλό ποδόσφαιρο για ένα ημίχρονο. Αλλά και με την κλάση συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών στην επανάληψη.

Ο Φορτούνης -των τριών αγώνων σε 8 ημέρες- έκανε τη δουλειά που έπρεπε. Εκανε τάκλιν, κλότσησε, πάλεψε, ήταν ηγέτης. Και έβαλε ένα γκολ από εκείνα που μόνο παίκτες της δικής του κλάσης μπορούν. Και στο τέλος έπαιξε έως και… μπακ, καλύπτοντας την Ντρέγκερ. Αλλά ο Ολυμπιακός στο φινάλε νίκησε για άλλους λόγους. Αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η κλάση του καταπληκτικού Εμβιλά. Του για ακόμη μία φορά καίριου Ζοσέ Σα. Του πανέξυπνου Ραφίνια.

Βεβαίως, για να περιγράψεις σωστά τι συνέβη σε ένα παιχνίδι και (κυρίως) γιατί, έχει μεγάλη αξία να ασχοληθεί με το τι προηγήθηκε. Διότι αυτά που πέρασε/τράβηξε ο Ολυμπιακός αυτή την εβδομάδα δεν έχουν προηγούμενο.
Την Τετάρτη γίνεται γνωστό ότι ο Χασάν έχει κορωνοϊό. Την Πέμπτη συμβαίνει το ίδιο με τον Ελ Αραμπί. Την Πέμπτη ο Χολέμπας δοκιμάζει να προπονηθεί και παθαίνει νέο τράβηγμα στον τετρακέφαλο. Στην ίδια προπόνηση ο Βαλμπουενά παθαίνει θλάση. Ο Βινάγκρε δεν προπονείται καν. Την Παρασκευή ο Μπρούμα αποχωρεί από την προπόνηση με θλάση. Στην ίδια προπόνηση ο Μπα και ο Ραντζέλοβιτς συγκρούονται κεφάλι-κεφάλι και μένουν σχεδόν αναίσθητοι.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Φορτούνης, Σισέ, Σεμέδο, Ντρέγκερ, Μασούρας, Μπουχαλάκης, προπονούνται για πρώτη φορά την Παρασκευή, μία ημέρα πριν το ντέρμπι. Το ίδιο και ο Λοβέρα, μετά από 10 ημέρες εκτός προγράμματος. Μία ημέρα νωρίτερα είχε προπονηθεί ο Μπρούνο.

Και όλα αυτά, με τον Ολυμπιακό να μην έχει κάνει κανονική προπόνηση, με όλους (έστω τους… διαθέσιμους) ποδοσφαιριστές του τις τελευταίες 15 ημέρες. Και παρόλα αυτά, νίκησε. Νίκησε με καλό ποδόσφαιρο για ένα ημίχρονο. Χωρίς τους αριστερούς του μπακ. Χωρίς επιθετικούς. Χωρίς τους βασικούς του εξτρέμ. Με σημαντικούς «αναπληρωματικούς», είτε ανέτοιμους, είτε απροπόνητους και καταβεβλημένους σε σημείο ακραίο.
Ναι, ο Ολυμπιακός δεν άντεξε στο τέλος και κουράστηκε. Δεν άντεξε, γιατί οι αλλαγές του δεν τον βοήθησαν. Ο Σουντανί έδειξε ανέτοιμος. Ο Πέπε μπήκε αναιμικός και χωρίς ποτέ να μπει στο κλίμα της μάχης που γινόταν στον αγωνιστικό.

Ακόμη κι έτσι, όμως, η δουλειά έγινε. Ο Ολυμπιακός νίκησε. Και δεν θα… στενοχωρηθεί κιόλας. Πήρε το πιο σημαντικό από τα τέσσερα παιχνίδια που είχε μπροστά του (ΠΑΟ, Σίτι, Αρης, Μαρσέιγ). Και τώρα πάει παρακάτω.