Που να το λέγαμε πως θα παίζαμε ντέρμπι με την Μολδαβία…

Πονεμένη ιστορία η Εθνική μας ομάδα τα τελευταία χρόνια. Μια Εθνική που μας έκανε περήφανους, που γέμισε τα γήπεδα, που τράβηξε το ενδιαφέρον όλης της Ευρώπης, που αποτέλεσε ένα… φαινόμενο με τον δικό της τρόπο. Μια Εθνική που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει γίνει και αυτή παιχνίδι στα χέρια ανθρώπων που δεν νοιάζονται για αυτή, που απλά την βλέπουν ως υποχρέωση.

Η Εθνική μας απόψε (9.45μμ) παίζει έναν… τελικό για να παραμείνει ζωντανή στο κυνήγι της πρωτιάς στον όμιλο της, στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας στο Nations League. Απέναντι στην Μολδαβία που τα τελευταία πέντε χρόνια έχει 5 νίκες σε 64 ματς. Δύο με την Ανδόρα, και τρεις με τον Σαν Μαρίνο. Γίνεται εύκολα κατανοητό με ποια ομάδα παίζουμε αλλά και πόσο χαμηλά έχει βρεθεί η Εθνική μας δίνοντας τελικό με αυτή την Μολδαβία.

Πως φτάσαμε όμως εδώ; Τι συνέβη και η Εθνική μας που από το θαύμα της Πορτογαλίας και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2004 μπόρεσε να γίνει υπολογίσιμη δύναμη για 10 χρόνια με συμμετοχές σε κορυφαίες διοργανώσεις και ξαφνικά στην συνέχεια… εξαφανίστηκε;

Από εκείνο το βράδυ στη Βραζιλία και το ματς με την Κόστα Ρίκα που για ένα πέναλτι μείναμε εκτός προημιτελικών του Μουντιάλ έχουν γίνει τόσα πολλά όσα δεν είχαν συμβεί σε ολόκληρη την προγενέστερη κατάσταση στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Δυστυχώς, σχεδόν όλα αρνητικά. Η Εθνική βρέθηκε ξαφνικά σε έναν κατήφορο που παρότι κάποια στιγμή με τον ερχομό του Σκίμπε έβαλε φρένο, άρχισε να θυμίζει ξανά ομάδα και διεκδίκησε αλλά στην συνέχεια την αποτελείωσαν με τις πρακτικές και τα πειράματα – θελήματα τους οι άνθρωποι που δυστυχώς βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά και αποφασίζουν για αυτή.

Με αποτέλεσμα τώρα να υπάρχει ένας προπονητής που δεν γνωρίζει τα βασικά για την ομάδα που προπονεί, υποβιβάζοντας την ο ίδιος με ακατανόητα λόγια και πράξεις. Το εξωαγωνιστικό κομμάτι της Εθνικής μας είναι ίσως αυτό που την έχει πληγώσει περισσότερο από όλα. Όσα ακολούθησαν από το Μουντιάλ της Βραζιλίας με αποκορύφωμα τον ερχομό της… εξυγιαντικής ΕΠΟ του Γραμμένου που ισοπέδωσε τα πάντα για να κάνει το χατίρι των «χαλίφηδων» οδήγησαν σε μια Εθνική χωρίς πυξίδα. Μια Εθνική που έχει καταντήσει με τον Φαν Σιπ, δοκιμαστήριο παικτών. Κοντά στους 50 ποδοσφαιριστές έχουν αγωνιστεί στα 9 ματς που ο Ολλανδός κάθεται στον πάγκο της Ελλάδας, τι να σχολιάσεις και τι που να σταθείς.

Η Εθνική που είχε αρχή και τέλος ως ομάδα και βρέθηκε ξαφνικά να παλεύει με ομάδες σαν την Μολδαβία που παίζει απόψε και το χειρότερο που δεν φαίνεται στον ορίζοντα η ελπίδα για ανάκαμψη. Πώς να φανεί άλλωστε αφού οι κλήσεις και οι επιλογές δεν γίνονται με κριτήριο το καλό της Εθνικής αλλά με το κριτήριο των… εξυγιαντών που έχουν ισοπεδώσει σε όλα τα επίπεδα το ποδόσφαιρο στη χώρα μας.

Μακάρι απόψε στη Μολδαβία να αποδείξει η Εθνική μας πως δεν γίνεται να είναι ντέρμπι τα ματς με τέτοιες ομάδες, να πάρει τη νίκη και να παίξει την Τετάρτη με την Σλοβενία το ματς που θα την δώσει το δικαίωμα να ελπίζει σε μια νέα αρχή. Αρκεί να την αφήσουν όλοι όσοι υποτίθεται ότι δουλεύουν για αυτή αλλά επί της ουσίας δεν νοιάζονται καν.