Παίκτης επιπέδου Εθνικής ομάδας

Τον έχουν/έχουμε κατηγορήσει πολλές φορές για κατάχρηση κατοχής μπάλας, για προσπάθεια να κάνει το κάτι παραπάνω, για το ότι παίζει περισσότερο για την εξέδρα. Άλλοτε δίκαια, άλλοτε αδίκως. Κανείς και ποτέ δεν αμφισβήτησε, όμως, τις ποδοσφαιρικές ικανότητες του Τάσου Χατζηγιοβάνη. Το τι μπορεί να προσφέρει στο γήπεδο και τι μπορεί να κάνει με την μπάλα στα πόδια.

Είναι ποδοσφαιριστής που το… ξέρει το τόπι. Γι’ αυτό και πολλές φορές το παρακάνει μαζί του. Για να ακριβολογούμε, το παράκανε. Διότι στα χέρια του Γιώργου Δώνη ωρίμασε ποδοσφαιρικά. Καθιερώθηκε, έγινε βασικό στέλεχος, έγινε σημαντικός για την ομάδα. Και να που έφτασε στην Εθνική, να παίρνει την ευκαιρία από τον Φαν’τ Σχιπ, που μάλλον… καθυστέρησε να τον δει και να του ανοίξει την πόρτα.

Μετά την εμφάνισή του απέναντι στην Κύπρο; Δύσκολα η πόρτα αυτή θα κλείσει. Ο Χατζηγιοβάνης όχι μόνο άρπαξε την ευκαιρία. Του ‘δωσε και κατάλαβε. Κι αν κάποιος περίμενε να έχει το άγχος του πρωτάρη; Αυτά είναι για παίκτες που αληθινά… αγχώνονται. Η «άγνοια κινδύνου» που διακατέχει τον εξτρέμ του Παναθηναϊκού είναι ο οδηγός του για να παίζει σαν φτασμένος ποδοσφαιριστής, με διεθνείς εμπειρίες ετών.

Μπήκε στο γήπεδο φουριόζος, πήρε πρωτοβουλίες, έτρεχε όλη την πλευρά, έκανε «μπούκες» στην περιοχή και συνεργάστηκε άψογα με Φορτούνη, Τζόλη, Γιακουμάκη, όπως και με τον Μαυρία που έπαιζε στην πλευρά του. Αυτά στο πρώτο μέρος, που ήταν καλός. Στο δεύτερο ήταν υπέροχος.

Τη στιγμή που η Εθνική έδειχνε να χάνει τη συνοχή της και την ισορροπία της από τις πολλές αλλαγές, ο Χατζηγιοβάνης ήταν εκείνος που επί της ουσίας την… ξεκόλλησε. Με τις ενέργειές του, την ομαδικότητά του, το μυαλωμένο παιχνίδι του.

Αυτά τα δύο τελευταία στοιχεία πρέπει να κρατήσει και να τα φυλάει σαν κόρη οφθαλμού. Αυτή η ομαδικότητα που έβγαλε ήταν το πιο σημαντικό απ’ όλα όσα έδειξε. Πάσαρε σε σωστό χρόνο, έκανε κίνηση χωρίς την μπάλα, σήκωνε το κεφάλι και έβλεπε το γήπεδο. Με αυτό τον τρόπο έβγαλε την πάσα του αγώνα στον Λυκογιάννη, με εσωτερικό φάλτσο στο δεύτερο ημίχρονο. Μια πάσα που λείπει από τον… Παναθηναϊκό!

Αν ήταν πιο συγκεντρωμένος και ίσως πιο αποφασισμένος στο τετ α τετ που είχε, θα είχε καταφέρει να σκοράρει κιόλας. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Με εμφανίσεις σαν τη χθεσινή είναι δεδομένο πως θα έρθουν και τα γκολ, αλλά θα έρθει και η καθιέρωση.

Αυτές τις εμφανίσεις χρειάζεται και ο Παναθηναϊκός από εκείνον. Σε μια σεζόν που φαίνεται πως κανείς δεν τολμά να βγει μπροστά, το ποδοσφαιρικό θράσος του Χατζηγιοβάνη, μα περισσότερο το πλούσιο ταλέντο του, μπορούν να τραβήξουν το… κάρο από τη λάσπη.