Οταν το αγνοείς, το ποδόσφαιρο σε τιμωρεί

Eίναι στενάχωρα τα πράγματα από όποια πλευρά και να τα πάρεις. Ο ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδό του δεν μπόρεσε να νικήσει την Ομόνοια κι η ΑΕΚ παραδόθηκε στην Μπράγκα χάνοντας καθαρά με 3-0. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνθούμε από τη Κύπρο και να μείνουμε στα ίδια. Κάθε Δικέφαλος ξεχωριστά οφείλει να προβληματιστεί για την κακή εικόνα που εμφάνισε στο γήπεδο. Ολοι μαζί οφείλουμε να προβληματιστούμε για την εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου όπως αποτυπώνεται στις ειδικές κατατάξεις της ΟΥΕΦΑ. 

Οσο περνούν τα χρόνια όλο και περισσότερο θυμίζουμε επαρχία της Ευρώπης. Και σε επίπεδο ομάδων και σε επίπεδο Εθνικής. Πολλοί, στο σημείο αυτό, θα διαφωνήσουν φέρνοντας στη συζήτηση την περίπτωση του Ολυμπιακού. Νομίζω ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με σύλλογο του ελληνικού περιβάλλοντος. Ο Ολυμπιακός έχει περάσει σε άλλα επίπεδα λειτουργίας και νοοτροπίας. Εδώ και χρόνια βρίσκεται έξω από κάθε θεσμικό όργανο του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Δεν είναι μόνο ότι βρίσκεται εκτός, εκεί επιχειρούν να τον βάλουν όλοι οι άλλοι. Είναι ο αποσυνάγωγος από όποια πλευρά κι αν το αντικρίσει κανείς. Στην Εθνική Ομάδα δεν υπάρχει καν παίκτης του Ολυμπιακού που να αγωνίζεται βασικός. Είναι μια κατάσταση σύμφωνα με την οποία ο σύλλογος με τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην Ευρώπη, ο κυρίαρχος αγωνιστικά στην Ελλάδα, με τις πληρέστερες εγκαταστάσεις και τις πιο δυνατές αγοραπωλησίες βρίσκεται εκτός όλων των κέντρων λήψης αποφάσεων. 

Αντί να αξιοποιούνται οι εμπειρίες του, παραγκωνίζεται συστηματικά ή αγνοείται.  Προφανώς η κατάσταση αυτή δεν τον εμποδίζει να καταγράφει επιτυχίες στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Ολοι οι άλλοι αντί να συγκλίνουν φαίνεται να αποκλίνουν και να τραβούν προς τα κάτω το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η βραδιά στο Γιουρόπα Λιγκ φανερώνει το μέγεθος του προβλήματος. Φυσικά δεν λειτουργεί ως καμπανάκι. Ο μικρόκοσμος του ποδοσφαίρου μας κανοναρχείται από μικροσυμφέροντα, επικοινωνιακές τακτικές και μάχες χαρακωμάτων.

Κι όταν έρχεται η ώρα του γηπέδου, τότε ξεφυτρώνουν στο χορτάρι προβλήματα κι αδυναμίες που κρατούν τις ομάδες πίσω και τις καθιστούν ουραγούς. Οταν ασχολείσαι με όλα τα άλλα αλλά ξεχνάς να ασχοληθείς με την μπάλα αυτή σε τιμωρεί και σε εκθέτει. Δεν ζούμε σε κόσμο αγγελικά πλασμένο και δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από όσα διαδραματίζονται στις τέσσερις γραμμές. Μεσολαβούν τόσα άλλα, δυστυχώς. Οταν όμως, ασχολείσαι περισσότερο με όλα τα άλλα και λιγότερο με όσα πρέπει να γίνουν στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου τότε παρουσιάζεις την εικόνα που παρουσίασαν το βράδυ της Πέμπτης οι Δικέφαλοι…