Οι τελευταίοι των Ελλήνων «Μοϊκανών»

Ο Γιάννης Μαντζουράκης ξανά στην ενεργό δράση, συγκεκριμένα στον πάγκο της Κέρκυρας, κατά τη νικηφόρο (με 2-0) συνάντηση με τον Πλατανιά, για την 19η αγωνιστική του πρωταθλήματος. ΜΕ ΠΑΡΟΝΤΑ τον «Ρουμάνο» (6 Ιουνίου 1949 στο Διδυμότειχο) , οι τελευταίοι «Μοϊκανοί»-προπονητές , στην εφετινή Σούπερ Λίγκα, αυξήθηκαν σε τρεις. Οι άλλοι δύο είναι ο Γιάννης Πετράκης (20 Σεπτεμβρίου 1959 Ρέθυμνο) του ΠΑΣ Γιάννινα και ο Γιώργος Παράσχος ( 23 Αυγούστου 1952 Θεσσαλονίκη) του Απόλλωνα. Κατά σύμπτωση, οι δύο από αυτούς είχαν αγώνα την ίδια ημέρα και ως γηπεδούχοι, με τον Παράσχο να έχει δώσει τη μονομαχία με τον «πράσινο» Μαρίνο Ουζουνίδη, ενώ ο Μαντζουράκης πάλεψε εναντίον του Ισπανού Μανουέλ Ρόκα.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ «Μοϊκανοί» έχουν κοινό χαρακτηριστικό, ότι στα περισσότερα χρόνια της καριέρας τους αναλαμβάνουν «αποστολές καμικάζι», θαρρείς , ότι αυτούς εμπιστεύθηκε και παρέδωσε την σκυτάλη ο συνταξιούχος πια Χρήστος Αρχοντίδης (26 Ιουνίου 1938). Ο Σερραίος διετέλεσε και Ομοσπονδιακός ,με Οσκαρική ημέρα του, στο 1984, κατά την ισοπαλία στην Αγγλία 0-0, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Μετά τη λήξη του αγώνα επιδόθηκε σε γύρο θριάμβου στο Γουέμπλεϊ, σαν να ήταν χρυσός νικητής σε άθλημα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου! Μας έχει εκμυστηρευτεί, πως «βρισκόταν στα σύννεφα», από την ευτυχία του και «δεν κατάλαβε» το πώς έκανε αυτό τον γύρο!

Ο ΑΡΧΟΝΤΙΔΗΣ στους πιο πολλούς πάγκους, που κάθισε, έπρεπε να έδινε «ντέρμπι σωτηρίας» στα περισσότερα ματς. Το ίδιο συμβαίνει με τους τρεις συναδέλφους του, που παράλληλα με το «Μοϊκανούς» μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε και «Νέστορες», σε σχέση με τους νεότερους, οι οποίοι έχουν την ικανότητα και την τύχη να κοιτάζουν στα μάτια τους ξένους, που εργάζονται στο μεγάλο πρωτάθλημα.

Ο ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΚΗΣ, που έδωσε το έναυσμα, με την επανεμφάνιση του, να επιλέξουμε αυτό το θέμα, θεωρείται, φυσικά επί χρόνια και όχι ξαφνικά – μόλις τώρα, στο 2018 – από τους προφεσόρους της ρουμάνικης σχολής ποδοσφαίρου. Εισήγαγε , πράγματι, στοιχεία από το άλλοτε σε εξαιρετική ακμή «πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου». Οι γνώσεις και η νοοτροπία του εκτιμήθηκαν, κατά καιρούς, στον βαθμό, που άξιζαν, τόσο από μονάδες- παράγοντες (με πρώτο και πιο ένθερμο τον «Ξανθιώτη» Χρήστο Πανόπουλο), όσο και από τον Ολυμπιακό. Ο «Ρουμάνος», ως κορωνίδα , από τις εντός των συνόρων παρουσίες του, αυτονόητο, πως ήταν εκείνη στον πειραϊκό «πάγκο».

ΕΚΤΟΣ συνόρων ο κ. Γιάννης στέφθηκε πρωταθλητής στην Κύπρο. Ως και σήμερα γίνεται αναφορά, με θαυμασμό, για το προπονητικό πέρασμα του από τη «μεγαλόνησο». Στην οποία εργάστηκε και ο Γιώργος Παράσχος, όταν οι εποχές ήταν ευνοϊκές για τους Ελλαδίτες προπονητές. Ο «Καστοριανός» (όπως του έμεινε, γιατί ως αμυντικός μέσος της ομάδας των γουναράδων στέφθηκε κυπελλούχος Ελλάδος) έχει πάρει γεύση και από πάγκο του ΠΑΟΚ, αλλά τον καταπίκρανε ο τότε πρόεδρος Θοδωρής Ζαγοράκης , γιατί βιάστηκε να του δείξει την έξοδο, επειδή στην είσοδο της Τούμπας είχε προβάλλει ήδη ο Φερνάντο Σάντος.

ΕΧΕΙ την δική του ιστορία, το δικό του πλούσιο παλμαρέ, και ο Γιάννης Πετράκης. Ο Κρητικός έχει συνδεθεί περισσότερο με την επιτυχία του στις μικρές επαγγελματικές κατηγορίες, όπου είχε «σπεσιαλιτέ» την άνοδο των ομάδων του. Ο Αστέρας Τρίπολης και ο «Άγιαξ» της Ηπείρου είναι τα «σκαλοπάτια», που πάτησε και μπήκε στο «σαλόνι».

Η ΑΞΙΑ του έτερου κ.Γιάννη έχει αναγνωριστεί στα Γιάννινα, στα οποία θα συμπληρώσει πέντε σεζόν, αν δεν παρασυρθεί τελικά «από τη μπάλα», η οποία ξεκινάει και παίρνει σβάρνα από τον προπονητή, όταν η ομάδα έχει αποσυνδεθεί από το νικηφόρο αποτέλεσμα. Ελάχιστοι επικαλούνται, αυτή την στιγμή, πως με τον Πετράκη στο εργαστήρι των Ζωσιμάδων δύο παίκτες, από τα τελευταία παραδείγματα, έχουν προβιβαστεί εντυπωσιακά. Δηλαδή ο Κούτρης στον Ολυμπιακό και ο Μαυροπάνος στην Άρσεναλ (κατ΄αρχάς ο Αρσέν Βενγκέρ του έδωσε την φανέλα της Κ20).

ΑΥΤΗ, επιγραμματικά , είναι η εικόνα των τριών Ελλήνων προπονητών «Μοϊκανών» της Σούπερ Λίγκας. Οι Μαντζουράκης- Παράσχος- Πετράκης (η σειρά των ονομάτων, κατά την ηλικία τους) αντιστέκονται στον χρόνο. Δίνουν παραδείγματα-μαθήματα προς τους νεότερους συναδέλφους τους.

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ και στην ξενομανία, η οποία έχει ακουμπήσει ταβάνι και στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κατά πώς το απαιτεί η μόδα. ΄Όμως, ότι παραμένουν ενεργοί οι «παλιοσειρές» είναι η επιβεβαίωση, για το «ευγενές μέταλλο», από το οποίο είναι φτιαγμένοι. Και πως «καμιά μόδα» δεν μπορεί, σε τελική ανάλυση, να εξοστρακίσει από το παιχνίδι, τον ΄Ελληνα προπονητή! Πραγματικότητα, που την βιώνουμε ακόμη πιο υπέροχα με τους μπασκετικούς κόουτς.

*Υ.Γ.: ΄Άλλος ένας γηγενής προπονητής πραγματοποίησε πρεμιέρα, στη νέα ομάδα, αυτό το Σάββατο. Ο Νίκος Κωστένογλου ( 3 Οκτωβρίου 1970 Καβάλα). Στην ιστορική Δόξα Δράμας, αλλά με το εκτός έδρας 0-0 με τον Καραϊσκάκη, δεν μπόρεσε να σταματήσει το σερί με τα εννέα ματς χωρίς νίκη. ΄Ότι η φιλόδοξη Δόξα είχε τελικές ενέργειες 6(4), έναντι 1(1), δεν μεταφράστηκε σε ουσία.