Ο Μαέστρος του 91%

Οι φίλοι της Σεντ Ετιέν τον βάφτισαν «Maestro» στην διετία του στο Ζοφρουά-Γκισάρ. Nickname βαρύ και πολλά υποσχόμενο. Μονάχο του ένας προσωπικός τίτλος τιμής. Πολλώ δε μάλλον αν σκεφτείς τις ειδικές συνθήκες. Ου μην και τις απαιτήσεις ενός κοινού που έχει να το καμαρώνει πως τα δικά του μάτια είδαν πρώτα την τελειότητα του Μισέλ Πλατινί: Του σημαντικότερου ίσως ποδοσφαιριστή που ανέδειξε ποτέ η Ευρώπη.

Και όμως ο Γιαν Εμβιλά, δεν σκόραρε ποτέ στις 91 συμμετοχές του με τα πράσινα. Δεν γέμισε τον έλεγχο του με αριθμούς από εκείνους που δεν επιτρέπουν δεύτερη συζήτηση. Δεν βρέθηκε καν εκεί σε μια από εκείνες τις «συγκυρίες» που η Σεντ Ετιέν έκανε κάτι σημαντικό. Γιατί λοιπόν «Maestro»;

Μάλλον για νύχτες σαν τη χθεσινή. Τη πρώτη μεγάλη του 30άχρονου κεντρικού χαφ με τα χρώματα του Ολυμπιακού. Δεν σκόραρε, δεν έδωσε ασίστ, δεν έγινε Βαλμπουενά στα πρωτοσέλιδα, ούτε είχε μια δική του προσωπική ιστορία να πει σαν εκείνη του Αχμέντ Χασάν. Και όμως ήταν ο αδιαμφισβήτητος MVP. Το «ρεύμα» που έβαλε το σχέδιο του Πέδρο Μαρτίνς σε λειτουργία.

Το κοντέρ του έγραψε 11.7 χιλιόμετρα. Και όσο για τη στατιστική του: 51/56 εύστοχες πάσες. Ο Ολυμπιακός μοίρασε τη μπάλα με το σπουδαίο 84% (390/466) εκείνος ατομικά το ανέβασε στο 91%. O παρτενέρ του Ανδρέας Μπουχαλάκης έτρεξε 11.2 χιλ. Έφτασε και εκείνος στο 90% στη μεταβίβαση της μπάλας (40/48). Οι αριθμοί εξηγούν πως οι Ερυθρόλευκοι με έναν παίκτη λιγότερο στο κέντρο του γηπέδου έναντι της Μαρσέιγ, κατάφεραν με σχετική ευκολία –ειδικά όσο η ώρα περνούσε- να κάνουν πράξη την εντολή νο1 του Πέδρο Μαρτίνς για την αναχαίτιση των Γάλλων. Να μην ανοίξει το «γήπεδο». Να μην δοθεί στους Μασσαλούς η ευκαιρία να πατήσουν το κουμπί του επιθετικού transition από τον άξονα.

Αποστολή που ο Εμβιλά την πήρε στη πλάτη του. Ελάχιστο «κάθετο» παιχνίδι για την αποφυγή του λάθους, στο πρώτο ημίχρονο. Πολλές πλάγιες πάσες που έστελναν τη μπάλα στους διαδρόμους και στην ταχύτητα του Μασούρα και του Ραντζέλοβιτς. Διόλου τυχαία πως σχεδόν όλες οι επιθετικές απόπειρες του Ολυμπιακού ήρθαν από τις πτέρυγές. «Μου αρέσει να οργανώνω το παιχνίδι. Να μοιράζω τη μπάλα. Να δίνω στην ομάδα ρυθμό. Αυτό είναι το στιλ μου. Και νομίζω ότι μέσα από αυτά προέκυψε αυτό το nickname από τους φίλους της Σεντ Ετιέν» έλεγε με σεμνότητα στις πρώτες συνεντεύξεις του, μετά την αλλαγή σελίδας της καριέρας του.

Χθες ο Πέδρο Μαρτίνς τον είδε από ένα σημείο και έπειτα να ελέγχει απόλυτα. Να συνεργάζεται καταπληκτικά στις αποστάσεις με Σεμέδο και Μπα. Να ανεβάζει τις γραμμές τόσο-όσο. Του έδωσε επιπλέον ώθηση ο Εμβιλά του Πορτογάλου για το τελευταίο ρίσκο με Βαλμπουενά-Φορτούνη και δύο σέντερ φορ στο αντίπαλο κουτί. Το ρίσκο που έδωσε τον χαρακτήρα του θριάμβου σε αυτή την πρώτη αποστολή.

«Δεν μου αρέσουν οι πολλές αλλαγές στη ζωή. Είμαι λάτρης της σταθερότητας. Και το λέω αυτό κοιτάζοντας μπροστά. Υπέγραψα σε έναν μεγάλο σύλλογο για τα επόμενα χρόνια και από τώρα σου λέω πως θέλω να μείνω πολύ περισσότερο. Είμαι εδώ για να αγωνιστώ σε πολλά ματς. Για να βοηθήσω. Να κερδίσω τίτλους. Να αγωνιστώ στο Τσάμπιονς Λιγκ που ως τώρα δεν έτυχε στην καριέρα μου και που αν το θέλει ο Θεός θα συμβεί πλέον σύντομα» πρόσθετε στη πρώτη του συνέντευξη στα ΝΕΑ. Ήταν μέσα Σεπτέμβρη. Ένα μήνα μετά ο λογαριασμός του κάτω από τα άστρα άνοιξε. Με τρόπο ιδεατό. Στη νύχτα που ο Ολυμπιακός δεν είχε το aggressive παιχνίδι του Μαντί Καμαρά. Στη νύχτα που εν πολλοίς σχηματίστηκε ένα πολύ ενδιαφέρον δεδικασμένο στο group C.

MUST READ

Έτσι… γεννήθηκε η Boxing Day – Το μακρινό 1860 και τα πρώτα παιχνίδια στην ιστορία

Πήρε προβάδισμα καθαρό ο Ολυμπιακός από τη Μαρσέιγ για το μίνιμουμ του Φλεβάρη (3^η θέση). Και δημιούργησε προϋποθέσεις για να αναβαθμίσει την μάχη της Τρίτης (27.10) στο Ντραγκάο σε «ευκαιρία». Αν επιστρέψει απο το Οπόρτο με βαθμό ή βαθμούς δεν είναι πια φιλολογική συζήτηση η 2-3-4 ανοιχτή μάχη.